- 15 Aralık 2020
- 1.468
- 2.636
- 34
-
- Konu Sahibi kafestekikiz
- #1
selamlar herkese. halihazırda kötü giden bir evliliğim var. şu anki şartlardan dolayı bir şeyleri düzeltmeye, olayları büyütmemeye çalışıyorum ama artık delirme noktasına geldim. psikolojim hiç yerinde değil. kötü yorumlara hiç hazır değilim…
2 yaşında kızımız var. eşim işi dolayısıyla hafta sonları eve geliyor iş yeri buraya iki saat uzaklıkta, yol parası da epey fazla her gün gidip gelmek için. eşim gelirse akşam geç saatte geliyor, onda da sabaha kadar oturup oyun oynar, balkonda sigara kahve içer vs.
sabahları kızım kalktığında o varsa bir günlük kızıyla ilgilensin, bağları zayıflamasın istiyorum. altını alsın, yemek yedirsin oyun oynasın vs. sabah kalk hadi kahvaltı yapalım dediğimde yorgunum anlamıyor musun sen eşşek gibi çalışıyorum her gün vs cevaplar alıyorum, yorgun olan insan sabaha kadar oturmaz gelir gelmez yatar. bir tek bize gelince mi yorgunsun sen diyorum. karşılık verirsem olay kavgaya dönüyor. kızım şahit olmasın diye o yokmuş gibi davranıyorum, akşam 3 4lere kadar yatıyor.
kalkınca uykusunu aldığı için her şey normalmiş gibi davranıyor şakalar muhabbet etmeye çalışmalar vs. daha çok sinir oluyorum. işim var çocukla ilgilen derim, bakıyorum ki oyun açmış telefondan çocuğa da çizgi film açmış oturuyor. yahu diyorum ki yarım saat oynasan ölecek misin çocukla? biz oynuyoruz onunla diyor. yok içinden gelmiyor adamın.
hadi bizi geçtim çocuğuna ilgi alaka göster diyorum sadece. ayın maksimum 10 günü evdesin, bu çocuk benim mi sadece diyorum. başlıyor bu sefer sen de anne misin, sen baktığın için böyle oluyor bu çocuk. böyle oluyor dediği de kızım babasından ilgi görmediği için benim peşimde dolanıyor sürekli. iki dakika dursunlar kızım ağlayarak yanıma geliyor. ne oluyor yine diyorum yanına gelmesin diye alırken ağladı diyor.
güzellikle konuşsan ilgi görse hemen koşan bir çocuktur, hiç huysuzluk etmez. kendi çocuğumu tanımıyormuşum gibi yalan söylüyor. bir kere kızını şöyle koklayarak öptüğünü prensesim, bir tanem dediğini görmedim. çocuk bir şey yapsa bağırmaya başlıyor hemen yapmasana, yürü içeri vs. öyle yapınca o kadar zoruma gidiyor ki kendimi tutamıyorum kavga ediyoruz ister istemez. sıkılıp okumayı bırakmanızı istemem burda bitireyim bu sadece kızımla ilgili kısım. bu arada çok araştırdım ettim, narsist olduğunu düşünüyorum eşimin. bildiğim kadarıyla eğer öyleyse tedavisi imkansız gibi bir şeymiş. böyle bir insanı yola getirmenin bir yolu var mı hanımlar bilen varsa söylesin ben yapamadım.
2 yaşında kızımız var. eşim işi dolayısıyla hafta sonları eve geliyor iş yeri buraya iki saat uzaklıkta, yol parası da epey fazla her gün gidip gelmek için. eşim gelirse akşam geç saatte geliyor, onda da sabaha kadar oturup oyun oynar, balkonda sigara kahve içer vs.
sabahları kızım kalktığında o varsa bir günlük kızıyla ilgilensin, bağları zayıflamasın istiyorum. altını alsın, yemek yedirsin oyun oynasın vs. sabah kalk hadi kahvaltı yapalım dediğimde yorgunum anlamıyor musun sen eşşek gibi çalışıyorum her gün vs cevaplar alıyorum, yorgun olan insan sabaha kadar oturmaz gelir gelmez yatar. bir tek bize gelince mi yorgunsun sen diyorum. karşılık verirsem olay kavgaya dönüyor. kızım şahit olmasın diye o yokmuş gibi davranıyorum, akşam 3 4lere kadar yatıyor.
kalkınca uykusunu aldığı için her şey normalmiş gibi davranıyor şakalar muhabbet etmeye çalışmalar vs. daha çok sinir oluyorum. işim var çocukla ilgilen derim, bakıyorum ki oyun açmış telefondan çocuğa da çizgi film açmış oturuyor. yahu diyorum ki yarım saat oynasan ölecek misin çocukla? biz oynuyoruz onunla diyor. yok içinden gelmiyor adamın.
hadi bizi geçtim çocuğuna ilgi alaka göster diyorum sadece. ayın maksimum 10 günü evdesin, bu çocuk benim mi sadece diyorum. başlıyor bu sefer sen de anne misin, sen baktığın için böyle oluyor bu çocuk. böyle oluyor dediği de kızım babasından ilgi görmediği için benim peşimde dolanıyor sürekli. iki dakika dursunlar kızım ağlayarak yanıma geliyor. ne oluyor yine diyorum yanına gelmesin diye alırken ağladı diyor.
güzellikle konuşsan ilgi görse hemen koşan bir çocuktur, hiç huysuzluk etmez. kendi çocuğumu tanımıyormuşum gibi yalan söylüyor. bir kere kızını şöyle koklayarak öptüğünü prensesim, bir tanem dediğini görmedim. çocuk bir şey yapsa bağırmaya başlıyor hemen yapmasana, yürü içeri vs. öyle yapınca o kadar zoruma gidiyor ki kendimi tutamıyorum kavga ediyoruz ister istemez. sıkılıp okumayı bırakmanızı istemem burda bitireyim bu sadece kızımla ilgili kısım. bu arada çok araştırdım ettim, narsist olduğunu düşünüyorum eşimin. bildiğim kadarıyla eğer öyleyse tedavisi imkansız gibi bir şeymiş. böyle bir insanı yola getirmenin bir yolu var mı hanımlar bilen varsa söylesin ben yapamadım.