- 31 Ağustos 2012
- 22.050
- 35.260
- 798
Valla sana yorum yazanlardan biri olarak sende BIZLERIN NELERI ATLATIPTA BU SORUNU ÇÖZMRNIN YOLUNU GÖSTERDIĞIMIZI bilemezsin .. Sana istersen görüp görebileceğin en iyi çevremdeki bir çok insanı iyileştirmiş bir Dr u tavsiye ederim .. Hastalığı'n iyi bir Dr un elinde 6 aylık süreçte aşılabilecek bir hastalık .. türkiye Dr ve ilaç cenneti önemli olan iyisini bulmaköncelikle cevaplar için hepinize çok teşekür ederim sanırım haklısınız bu büyük bi rahatsızlık ve sadece yaşayan anlar ben 25 yaşında üniverste mezunu işini ve çocukları çok seven bi öğretmendim 4 yıl öncesinde ben bile telefonla tuvalete girerdim takıntılarım yoktu ama inanın Allah herkesi farklı bi şekilde sınav ediyo bu hayatta HİÇBİRİMİZ NEZAMAN NEYİN NERDE BAŞIMIZA GELECEĞİNİ BİLEMEYİZ ALLAH BİGÜN HİÇ BEKLEMEDİĞİNİZ BİANDA SİZEDE BÖYLE SÜRPRİZLER HAZIRLAYABİLİR bana öfkesini kontrol edemeyen bi eş takıntılarla dolu acı bi hayat sundu ve ben bu sınavda yenildim ölmeyi düşündüm yapamadım hastalığımın ileri boyuttaki rahatsızlığı beni işimdende etti işi bıraktım eşim bana yardımcı olmak için haftasonuda ekiş bulup çalıştı hersabah allaha dua etti sadece benim iyileşmem için gittiğimiz doktorlara özel yada devlet birsürü para harcadık inanın yaşamayan için çok acı dolu şeyler bunlar bence doktorlara hiç güvenmeyin beren saat gibi fiziksel özelliklerim var galiba biraz dikkat çekiciyim yeşil gözlü beyaz tenli kumral saçlı uzun boylubi bayanım ve 22 yaşlarındaydım ozaman doktor diye güvendiğim bi uzman psikiyatris başbaşa terapi önerdi sonra saçma sapan verdiği ödevler beni rahatsız etti yere kalem atıyor sonra onu eline sürüyor sonra elini sıkı sıkı tutmamı istiyor filan konuşmalarıda garipti düşünün siz sağlığınızı canınızı emanet ediyorsunuz o garip garip şeyler yapıyo bilmiyorum banamı hep böyleleri denk geldi başka bi uzman sürekli azarlıyor sen başarmazsan ben hiçbişey yapamam ömürboyu bu hastalıkla yaşamak zorunda kalırsın diyordu benim artık tıp dünyasına güvenim kalmadı içimdeki acıyı sizinle paylaşmak istedim çaresizliğim ve içler acısı durumum geçen hersaat ölümü düşündürüyor keşke sizin beyninizde bi 5 dk benim beynim gibi düşünseydi ozaman nekadar acı çektiğimi anlardınız dışardan nekadar farklı yaşarken nekadar farklı olduğunu anlardınız
off sorun hala telefonmu. acilen psikiyastrist acilen.. tek dert telefon ha.EŞİM OGÜN LAVABODAN GEÇ DÖNDÜ BUNUN NEDENİNİ SORDUĞUMDA LAVABODAN SONRA DIŞARI ÇIKTIM HAVA ALDIM Bİ SİGARA İÇTİM DEDİ TEL CEBİNDEYDİ ARABAYA GİTTİĞİMİZDE TELİ ÇIKARDI KURUYDU SONRA TARTIŞTIK ZATEN HAA TARTIŞMA ESNASINDA BEN OKADAR İĞRENÇMİYİM TELEFON DÜŞECEK ELİMİ SOKUP ALACAĞIM ASLA YAPMAM SİFONU ÇEKERİM GİDER DEDİ SONRA BEN HAYIR DÜŞÜRMÜŞSÜNDÜR DİYE ISRAR EDİNCE EVET DÜŞÜRDÜM ŞİMDİDE YÜZÜME SÜRÜYORUM ÖPÜYORUM FİLAN DİYE TELEFONU BÜTÜN YÜZÜNE SÜRDÜ SONRA ZATEN EVE GEÇİNCE KAVGA FİLAN DERKEN TELEFONUN ÇALIŞIP ÇALIŞMADIĞINI GÖREMEDİM ERTESİ GÜNDE O EVDEN AYRILDIM 3HAFTA SONRA EŞİM ARADI HANGİ TELLE KONUŞUYOSUN DEDİM SEN ÜZÜLME DİYE YENİ Bİ TELEFON ALDIM DEDİ ESKİYİ NEYAPTIN DEDİM DURUYO DEDİ ŞİMDİ BEN TEKRAR EVE DÖNERSEM O ESKİ DÜŞTÜĞÜNÜ DÜŞÜNDÜĞÜM TELEFONU NASIL KONTROL ETMELİYİM BEKLENEN SÜRE İÇERİSİNDE KURUYUP ÇALIŞMA İMKANI VARMI O TELEFONUN DÜŞÜP DÜŞMEDİĞİNİ TELEFONCULAR ANLARMI BEYNİM SADECE EMİN OLMAK İSTİYO SADECE BU ŞEKİLDE RAHATLIYORUM LÜTFEN YARDIMCI OLUN O TELEFONUN DÜŞÜP DÜŞMEDİĞİNİ KİM ANLAR NASIL ISPAT ETTİREBİLİRİM ERKEKLER TUVALETİ OLMASA EŞİMİN GİTTİĞİ LAVABOYUDA KONTROL ETMEK İSTİYORUM ASLINDA
size inanmıyorum. haklı taraflarınız çok fazla ama evliliğiniz bitecek siz telefon klozete düşmüş mü bunu düşünüyorsunuzMERABA şuan bu metni gözyaşları içinde babaevinde yazıyorum çok mutsuzum çok acı çekiyorum lütfen yardımcı olun yorumlarınıza çok ihtiyacım var sorunları kısaca özetliyorum
bu sene evlilikte 4 yılım geriye baktığımda gözyaşı fiziksel ve sözlü şiddet hep kötü anılar hep acılar aslında eşim iyi bi insandı evliliğimiz ilk yıllarında en büyük sorunumuz onun öfke kontrolü ve tamamen dikkatsiz sorumsuz tavırları benimse aşırı takıntılı düşüncelerimdi.çok dikkatsizdi elini cebine attığında bütün bozuk paraları yerden toplardık kaç defa kimliğini ehliyetini kaybetti yeniden çıkarttı sürekli biyerlerde telefon unutuyordu anahtarları çamaşır makinasından çıkardı onu uyarmaktan arkasını toplamaktan yoruluyordum ikimizde çalışıyorduk sabah gidip akşam eve geliyorduk çok sorumsuz davranırdı herşeyi benden beklerdi ikimizde yorgun olmamıza rağmen yemeği çayı herşeyi benden beklerdi bende bianda ve çok şiddetli olarak bulaşma ve temizlik takıntı hastalığı başladı belki stresten belki üzüntüden mutsuzluktan bilmiyorum ama bu bütün dünyamı kararttı eşim zaten sakar dikkatsizdi bende onu oraya düşürme bunu oraya koyma diye çıldırıyordum örneğin bikere yeni aldığı telefonu arabanın altına düştüğü için pis oldu onu kullanma diye çöpe attım yere bişey düşürünce almasını istemiyordum çok dikkatsiz olduğu için bu sorunu sürekli yaşıyorduk ben takıntılarımla boğuşurken oda öfkesini kontrol edemiyordu ben yapma etme dedikçe yere düşen şey kirlenmez çok saçma filan diye çıkışıyo eğer ben uzatırsam dayakla olayı çözmeye çalışıyordu sus diye boğazımı sıkıyor bazen tekme atıyor bazende beni yere fırlatıyordu öfkesini kontrol edemiyordu o acılar çok kolay geçiyordu ama takıntıdan kaynaklanan acı geçmiyordu asıl canımı yakan şey oydu takıntılardı doktorada gittim psikoloğada ilaç kullandım tam 2 yıl ama hep umutsuz oldu zaten eşim bukadar dikkatsiz oldukça hastalığı aşmam çok zorlaşıyordu 4yıllık evliliğim zehir oldu bebek bile düşünemedim aslında eşimde pişman olurdu bana kötü davranınca kahrolurdu ama engelde olamazdı eşimve ben 4 yıl boyunca çok ağladık canımıza kıymayı bile düşündük ama olmadı ne ben takıntılarımdan nede o öfke nöbetlerinden kurtulabildi
enson 2 ay önce eşimin ablasına ziyarete gittik tesadüfen ablasının klozeti tıkanmış eline poşet geçirip klozetin içine soktu ben bu sahneyi görünce iyice kafayı yedim bulaşma takıntısı olan biri için bu bir felaket sahnesiydi eşimin ablasının eline mikroplar bulaşacak ordan onun yaptığı yemekleri yiyeceğiz bize bulaşacak büyük bir travma yaşadım kendime gelemedim sonra evimize döndüğümüzde eşimin ablasındaki mikroplar sanki bizimle beraber eve geldi evde herşey bana pis gibi geldi bütün mutfak eşyalarını attım yemek yapamaz hiçbişey yiyemez duruma geldim tiksindim
sadece dışardan ekmek arası sandaviçle yaşamaya çalışıyordum eşim çok mutsuzdu kendini sigaraya alkole vermişti hergeçengün işkence gibiydi
biraz olsun moralimiz düzelsin diye bayramda dışarı gezmeye çıktık normalde eşimin eşyalarını yanıma alırdım düşürür çöpe atarım filan diye telefon cüzdan anahtar vs ogün dalgınlıkla tefonu anahtarı eşimden almayı unuttum eşimin cebindeydi eşimde acil lavabo ihtiyacı için alışveriş merkezinin tuvaletini kullandı cepteli ve anahtarı öncepteydi üzerinde kot pantolon vardı tabi lavabodan döndüğünde kıyamet koptu sen sakarsın kesin cep telefonunu tuvalete düşürmüş sonra elini deliğe sokup geri almışsındır dikkat etmezsin böyle şeylere diye eşime çıkıştım yok öyle bişey düşürmedim filan dedi ama ben anlamıyordum ablan gibi sende klozete daldırmışsındır elini diyor başka bişey demiyordum beynim sadece bunu görüyor bunu sölüyor bunu düşünüyordu.
eve döndüğümüzde çok büyük kavgalar ettik artık dayanamadı ve beni dövdü ama benim canımı daha çok yakan tuvalete teli düştümü düşmedimi buydu çok rahattı kesin düşmüştü eşim dayaklada yetinmedi bavulumla beni kapı dışarı attı boşanma davası açacağını söledi babamlarda kalmaya başladım sonra vicdan yapmış aradı beni gel diye yalvardı ama ben çok çaresizim şimdi oraya dönsem tuvalete elini sokup telefonu aldı hissi hep içimde o öyle bişey olmadı diyor ama bana öyle geliyor artık eşime dokunamam birlikte hiçbişeyi paylaşamam tiksinirim aslında bütün bayanlara sormak istiyorum sizin eşiniz cep telefonunu nerde taşıyor umumi tuvalete alışveriş merkezine telefonlamı giriyor hiç aklınıza geliyormu eşinizin telefonunu tuvalete düşüreceği internete baktım 10 kişiden 8 mutlaka telefonunu tuvalete düşürmüş ve elini sokup almış birsürü milletin pisliğinin olduğu biyer sizin eşinizin başına böle bişey gelse elini sokup alsa nekadar yıkarsa yıkasın miğdeniz kalkmazmı yalvarırım yardım edin bana çok çaresizim çok neyapacağımı bilmiyorum siz benim yerimde olsanız neyaparsınız
Allah askina telefonun dusup dusmedigini arastirmayi birakin cok acil tedavi olun yazik ediyorsunuz kendinize Allah yardimciniz olsunŞİMDİ GERÇEKTEN DÜRÜST BENİ ANLAYAN ARKADAŞLARIN ŞU İKİ SORUYU CEVAPLAMASINI İSTİYORUM...
1. İSTANBUL AVRUPA YAKASINDA ÖNEREBİLECEĞİNİZ İŞİ TİCARETE DÖKMEMİŞ PARAGÖZ OLMAYAN İŞİNDE UZMAN HASTALARINA DEĞER VEREN PSİKOLOG,PSİKİYATRİS,RUH SAĞLIĞI UZMANI DOÇ,PROF,UZMAN VARMI VARSA YARDIMCI OLURMUSUNUZ
2.BİRDE LÜTFEN ALLAH RIZASI İÇİN SÖYLEYİN CEPTELİ TUVALETE DÜŞEN YAKININIZ VARMI VEYA SİZ DÜŞÜRDÜNÜZMÜ DİYELİMKİ DÜŞÜRDÜNÜZ BUNU KİM ANLAYABİLİR TELEFON TAMİRCİYERİ BUNU ANLAYABİLİRMİ VEYA Bİ LABARATUVARAMI GÖTÜRMEK GEREKİYOR HANGİ SIVIYLA TEMAS ETTİĞİNİ ANLAMAK İÇİN NASIL VE NE ŞEKİLDE TEST YAPTIRILABİLİR LÜTFEN BU KONU BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ BU KONUDADA BANA YARDIMCI OLUN
Allah askina telefonun dusup dusmedigini arastirmayi birakin cok acil tedavi olun yazik ediyorsunuz kendinize Allah yardimciniz olsun
eşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,öncelikle cevaplar için hepinize çok teşekür ederim sanırım haklısınız bu büyük bi rahatsızlık ve sadece yaşayan anlar ben 25 yaşında üniverste mezunu işini ve çocukları çok seven bi öğretmendim 4 yıl öncesinde ben bile telefonla tuvalete girerdim takıntılarım yoktu ama inanın Allah herkesi farklı bi şekilde sınav ediyo bu hayatta HİÇBİRİMİZ NEZAMAN NEYİN NERDE BAŞIMIZA GELECEĞİNİ BİLEMEYİZ ALLAH BİGÜN HİÇ BEKLEMEDİĞİNİZ BİANDA SİZEDE BÖYLE SÜRPRİZLER HAZIRLAYABİLİR bana öfkesini kontrol edemeyen bi eş takıntılarla dolu acı bi hayat sundu ve ben bu sınavda yenildim ölmeyi düşündüm yapamadım hastalığımın ileri boyuttaki rahatsızlığı beni işimdende etti işi bıraktım eşim bana yardımcı olmak için haftasonuda ekiş bulup çalıştı hersabah allaha dua etti sadece benim iyileşmem için gittiğimiz doktorlara özel yada devlet birsürü para harcadık inanın yaşamayan için çok acı dolu şeyler bunlar bence doktorlara hiç güvenmeyin beren saat gibi fiziksel özelliklerim var galiba biraz dikkat çekiciyim yeşil gözlü beyaz tenli kumral saçlı uzun boylubi bayanım ve 22 yaşlarındaydım ozaman doktor diye güvendiğim bi uzman psikiyatris başbaşa terapi önerdi sonra saçma sapan verdiği ödevler beni rahatsız etti yere kalem atıyor sonra onu eline sürüyor sonra elini sıkı sıkı tutmamı istiyor filan konuşmalarıda garipti düşünün siz sağlığınızı canınızı emanet ediyorsunuz o garip garip şeyler yapıyo bilmiyorum banamı hep böyleleri denk geldi başka bi uzman sürekli azarlıyor sen başarmazsan ben hiçbişey yapamam ömürboyu bu hastalıkla yaşamak zorunda kalırsın diyordu benim artık tıp dünyasına güvenim kalmadı içimdeki acıyı sizinle paylaşmak istedim çaresizliğim ve içler acısı durumum geçen hersaat ölümü düşündürüyor keşke sizin beyninizde bi 5 dk benim beynim gibi düşünseydi ozaman nekadar acı çektiğimi anlardınız dışardan nekadar farklı yaşarken nekadar farklı olduğunu anlardınız
Lütfen acilen bir psikoloğa gidin , bakın psikiyatr demiyorum çünkü sizin bu konu hakkında konuşabilecek, sizin içinizi rahatlatabilecek bir uzmana ihtiyacınız var, durumunuz vahim görünüyor ve şu da bir gerçek ki o mikrop dediğiniz varlıklar nefes aldığınız hava da dahi var ve insan tabiatı mikroplara karşı belirli düzeyde dirençlidir yani siz o mikropla muhatap olur olmaz mikropları yok edecek savunma mekanizmasına sahipsiniz.MERABA şuan bu metni gözyaşları içinde babaevinde yazıyorum çok mutsuzum çok acı çekiyorum lütfen yardımcı olun yorumlarınıza çok ihtiyacım var sorunları kısaca özetliyorum
bu sene evlilikte 4 yılım geriye baktığımda gözyaşı fiziksel ve sözlü şiddet hep kötü anılar hep acılar aslında eşim iyi bi insandı evliliğimiz ilk yıllarında en büyük sorunumuz onun öfke kontrolü ve tamamen dikkatsiz sorumsuz tavırları benimse aşırı takıntılı düşüncelerimdi.çok dikkatsizdi elini cebine attığında bütün bozuk paraları yerden toplardık kaç defa kimliğini ehliyetini kaybetti yeniden çıkarttı sürekli biyerlerde telefon unutuyordu anahtarları çamaşır makinasından çıkardı onu uyarmaktan arkasını toplamaktan yoruluyordum ikimizde çalışıyorduk sabah gidip akşam eve geliyorduk çok sorumsuz davranırdı herşeyi benden beklerdi ikimizde yorgun olmamıza rağmen yemeği çayı herşeyi benden beklerdi bende bianda ve çok şiddetli olarak bulaşma ve temizlik takıntı hastalığı başladı belki stresten belki üzüntüden mutsuzluktan bilmiyorum ama bu bütün dünyamı kararttı eşim zaten sakar dikkatsizdi bende onu oraya düşürme bunu oraya koyma diye çıldırıyordum örneğin bikere yeni aldığı telefonu arabanın altına düştüğü için pis oldu onu kullanma diye çöpe attım yere bişey düşürünce almasını istemiyordum çok dikkatsiz olduğu için bu sorunu sürekli yaşıyorduk ben takıntılarımla boğuşurken oda öfkesini kontrol edemiyordu ben yapma etme dedikçe yere düşen şey kirlenmez çok saçma filan diye çıkışıyo eğer ben uzatırsam dayakla olayı çözmeye çalışıyordu sus diye boğazımı sıkıyor bazen tekme atıyor bazende beni yere fırlatıyordu öfkesini kontrol edemiyordu o acılar çok kolay geçiyordu ama takıntıdan kaynaklanan acı geçmiyordu asıl canımı yakan şey oydu takıntılardı doktorada gittim psikoloğada ilaç kullandım tam 2 yıl ama hep umutsuz oldu zaten eşim bukadar dikkatsiz oldukça hastalığı aşmam çok zorlaşıyordu 4yıllık evliliğim zehir oldu bebek bile düşünemedim aslında eşimde pişman olurdu bana kötü davranınca kahrolurdu ama engelde olamazdı eşimve ben 4 yıl boyunca çok ağladık canımıza kıymayı bile düşündük ama olmadı ne ben takıntılarımdan nede o öfke nöbetlerinden kurtulabildi
enson 2 ay önce eşimin ablasına ziyarete gittik tesadüfen ablasının klozeti tıkanmış eline poşet geçirip klozetin içine soktu ben bu sahneyi görünce iyice kafayı yedim bulaşma takıntısı olan biri için bu bir felaket sahnesiydi eşimin ablasının eline mikroplar bulaşacak ordan onun yaptığı yemekleri yiyeceğiz bize bulaşacak büyük bir travma yaşadım kendime gelemedim sonra evimize döndüğümüzde eşimin ablasındaki mikroplar sanki bizimle beraber eve geldi evde herşey bana pis gibi geldi bütün mutfak eşyalarını attım yemek yapamaz hiçbişey yiyemez duruma geldim tiksindim
sadece dışardan ekmek arası sandaviçle yaşamaya çalışıyordum eşim çok mutsuzdu kendini sigaraya alkole vermişti hergeçengün işkence gibiydi
biraz olsun moralimiz düzelsin diye bayramda dışarı gezmeye çıktık normalde eşimin eşyalarını yanıma alırdım düşürür çöpe atarım filan diye telefon cüzdan anahtar vs ogün dalgınlıkla tefonu anahtarı eşimden almayı unuttum eşimin cebindeydi eşimde acil lavabo ihtiyacı için alışveriş merkezinin tuvaletini kullandı cepteli ve anahtarı öncepteydi üzerinde kot pantolon vardı tabi lavabodan döndüğünde kıyamet koptu sen sakarsın kesin cep telefonunu tuvalete düşürmüş sonra elini deliğe sokup geri almışsındır dikkat etmezsin böyle şeylere diye eşime çıkıştım yok öyle bişey düşürmedim filan dedi ama ben anlamıyordum ablan gibi sende klozete daldırmışsındır elini diyor başka bişey demiyordum beynim sadece bunu görüyor bunu sölüyor bunu düşünüyordu.
eve döndüğümüzde çok büyük kavgalar ettik artık dayanamadı ve beni dövdü ama benim canımı daha çok yakan tuvalete teli düştümü düşmedimi buydu çok rahattı kesin düşmüştü eşim dayaklada yetinmedi bavulumla beni kapı dışarı attı boşanma davası açacağını söledi babamlarda kalmaya başladım sonra vicdan yapmış aradı beni gel diye yalvardı ama ben çok çaresizim şimdi oraya dönsem tuvalete elini sokup telefonu aldı hissi hep içimde o öyle bişey olmadı diyor ama bana öyle geliyor artık eşime dokunamam birlikte hiçbişeyi paylaşamam tiksinirim aslında bütün bayanlara sormak istiyorum sizin eşiniz cep telefonunu nerde taşıyor umumi tuvalete alışveriş merkezine telefonlamı giriyor hiç aklınıza geliyormu eşinizin telefonunu tuvalete düşüreceği internete baktım 10 kişiden 8 mutlaka telefonunu tuvalete düşürmüş ve elini sokup almış birsürü milletin pisliğinin olduğu biyer sizin eşinizin başına böle bişey gelse elini sokup alsa nekadar yıkarsa yıkasın miğdeniz kalkmazmı yalvarırım yardım edin bana çok çaresizim çok neyapacağımı bilmiyorum siz benim yerimde olsanız neyaparsınız
Ben bu uyeye inanmadim pek, bakalim ne cikcak sonunda.eşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...ere-kadar-yasamak-bukadar-aci-verirmi.464856/
2011 de açtığınız konu. uzun boyluyum derken eski konuda tam tersini yazmışsınız. o konunuzda yaşadıklarınız feci.
ya kendinizi öyle görüyorsunuz. buna inanıyorsunuz. yada hastaklığın sebepleri. erkek doktor şart değil. kadın doktora gidin yeterki gidin ama. o adamıda bırakın. eski konunuza baktım. sizi bu hale o herif getirmiş
yani eski konusunda, boyu kısa diye güzel değil diye aşağılanmış eşi tarafındanBen bu uyeye inanmadim pek, bakalim ne cikcak sonunda.
Bu kadar takintili bi insan care arar, hala telefona b.k bulasmis midir derdinde
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?