Sorun esinizde degil sizde bence kusura bakmayinda bi erkek bukdar seyi kaldrmaz esiniz cok dayanikliymis sabretmis sahsen ben kadin olarak kaldrmam snir olrum hcde esimden tksnmem bilemiyorum iyi bi tedavi almaniz gerek
MERABA şuan bu metni gözyaşları içinde babaevinde yazıyorum çok mutsuzum çok acı çekiyorum lütfen yardımcı olun yorumlarınıza çok ihtiyacım var sorunları kısaca özetliyorum
bu sene evlilikte 4 yılım geriye baktığımda gözyaşı fiziksel ve sözlü şiddet hep kötü anılar hep acılar aslında eşim iyi bi insandı evliliğimiz ilk yıllarında en büyük sorunumuz onun öfke kontrolü ve tamamen dikkatsiz sorumsuz tavırları benimse aşırı takıntılı düşüncelerimdi.çok dikkatsizdi elini cebine attığında bütün bozuk paraları yerden toplardık kaç defa kimliğini ehliyetini kaybetti yeniden çıkarttı sürekli biyerlerde telefon unutuyordu anahtarları çamaşır makinasından çıkardı onu uyarmaktan arkasını toplamaktan yoruluyordum ikimizde çalışıyorduk sabah gidip akşam eve geliyorduk çok sorumsuz davranırdı herşeyi benden beklerdi ikimizde yorgun olmamıza rağmen yemeği çayı herşeyi benden beklerdi bende bianda ve çok şiddetli olarak bulaşma ve temizlik takıntı hastalığı başladı belki stresten belki üzüntüden mutsuzluktan bilmiyorum ama bu bütün dünyamı kararttı eşim zaten sakar dikkatsizdi bende onu oraya düşürme bunu oraya koyma diye çıldırıyordum örneğin bikere yeni aldığı telefonu arabanın altına düştüğü için pis oldu onu kullanma diye çöpe attım yere bişey düşürünce almasını istemiyordum çok dikkatsiz olduğu için bu sorunu sürekli yaşıyorduk ben takıntılarımla boğuşurken oda öfkesini kontrol edemiyordu ben yapma etme dedikçe yere düşen şey kirlenmez çok saçma filan diye çıkışıyo eğer ben uzatırsam dayakla olayı çözmeye çalışıyordu sus diye boğazımı sıkıyor bazen tekme atıyor bazende beni yere fırlatıyordu öfkesini kontrol edemiyordu o acılar çok kolay geçiyordu ama takıntıdan kaynaklanan acı geçmiyordu asıl canımı yakan şey oydu takıntılardı doktorada gittim psikoloğada ilaç kullandım tam 2 yıl ama hep umutsuz oldu zaten eşim bukadar dikkatsiz oldukça hastalığı aşmam çok zorlaşıyordu 4yıllık evliliğim zehir oldu bebek bile düşünemedim aslında eşimde pişman olurdu bana kötü davranınca kahrolurdu ama engelde olamazdı eşimve ben 4 yıl boyunca çok ağladık canımıza kıymayı bile düşündük ama olmadı ne ben takıntılarımdan nede o öfke nöbetlerinden kurtulabildi
enson 2 ay önce eşimin ablasına ziyarete gittik tesadüfen ablasının klozeti tıkanmış eline poşet geçirip klozetin içine soktu ben bu sahneyi görünce iyice kafayı yedim bulaşma takıntısı olan biri için bu bir felaket sahnesiydi eşimin ablasının eline mikroplar bulaşacak ordan onun yaptığı yemekleri yiyeceğiz bize bulaşacak büyük bir travma yaşadım kendime gelemedim sonra evimize döndüğümüzde eşimin ablasındaki mikroplar sanki bizimle beraber eve geldi evde herşey bana pis gibi geldi bütün mutfak eşyalarını attım yemek yapamaz hiçbişey yiyemez duruma geldim tiksindim
sadece dışardan ekmek arası sandaviçle yaşamaya çalışıyordum eşim çok mutsuzdu kendini sigaraya alkole vermişti hergeçengün işkence gibiydi
biraz olsun moralimiz düzelsin diye bayramda dışarı gezmeye çıktık normalde eşimin eşyalarını yanıma alırdım düşürür çöpe atarım filan diye telefon cüzdan anahtar vs ogün dalgınlıkla tefonu anahtarı eşimden almayı unuttum eşimin cebindeydi eşimde acil lavabo ihtiyacı için alışveriş merkezinin tuvaletini kullandı cepteli ve anahtarı öncepteydi üzerinde kot pantolon vardı tabi lavabodan döndüğünde kıyamet koptu sen sakarsın kesin cep telefonunu tuvalete düşürmüş sonra elini deliğe sokup geri almışsındır dikkat etmezsin böyle şeylere diye eşime çıkıştım yok öyle bişey düşürmedim filan dedi ama ben anlamıyordum ablan gibi sende klozete daldırmışsındır elini diyor başka bişey demiyordum beynim sadece bunu görüyor bunu sölüyor bunu düşünüyordu.
eve döndüğümüzde çok büyük kavgalar ettik artık dayanamadı ve beni dövdü ama benim canımı daha çok yakan tuvalete teli düştümü düşmedimi buydu çok rahattı kesin düşmüştü eşim dayaklada yetinmedi bavulumla beni kapı dışarı attı boşanma davası açacağını söledi babamlarda kalmaya başladım sonra vicdan yapmış aradı beni gel diye yalvardı ama ben çok çaresizim şimdi oraya dönsem tuvalete elini sokup telefonu aldı hissi hep içimde o öyle bişey olmadı diyor ama bana öyle geliyor artık eşime dokunamam birlikte hiçbişeyi paylaşamam tiksinirim aslında bütün bayanlara sormak istiyorum sizin eşiniz cep telefonunu nerde taşıyor umumi tuvalete alışveriş merkezine telefonlamı giriyor hiç aklınıza geliyormu eşinizin telefonunu tuvalete düşüreceği internete baktım 10 kişiden 8 mutlaka telefonunu tuvalete düşürmüş ve elini sokup almış birsürü milletin pisliğinin olduğu biyer sizin eşinizin başına böle bişey gelse elini sokup alsa nekadar yıkarsa yıkasın miğdeniz kalkmazmı yalvarırım yardım edin bana çok çaresizim çok neyapacağımı bilmiyorum siz benim yerimde olsanız neyaparsınız
Aynen öyle Allah yardımcıları olsun...yani eski konusunda, boyu kısa diye güzel değil diye aşağılanmış eşi tarafından
burada ise çok güzelim ,dikkat çekiyorum,uzun boyluyum demiş. berrn saate benziyorum yazmış.
acaba diyorum buda hastalığın sebebimi.
Olabilir aslindayani eski konusunda, boyu kısa diye güzel değil diye aşağılanmış eşi tarafından
burada ise çok güzelim ,dikkat çekiyorum,uzun boyluyum demiş. berrn saate benziyorum yazmış.
acaba diyorum buda hastalığın sebebimi.
eski konularına baktımsda adamda çok kötü. bence konu sahibini bu hale o adam getirmiş. 3 senede bitirmiş kızı. hastanelik yapmışOlabilir aslindahastalik bu tabi.
Zaten konusmalara bakilirsa esi de hic normal degil.
Bi iliskide iki kisi birbirine iyi gelir, huzur verir, bunlar kafa kafaya verip intihar plani yapiyor
cnm bnm kusura bakmada eşin değil sen anormalsin adam ii bile dayanmış sen çok ii bir tedavi görmen lazım artık sende paronayada başlamış galibaMERABA şuan bu metni gözyaşları içinde babaevinde yazıyorum çok mutsuzum çok acı çekiyorum lütfen yardımcı olun yorumlarınıza çok ihtiyacım var sorunları kısaca özetliyorum
bu sene evlilikte 4 yılım geriye baktığımda gözyaşı fiziksel ve sözlü şiddet hep kötü anılar hep acılar aslında eşim iyi bi insandı evliliğimiz ilk yıllarında en büyük sorunumuz onun öfke kontrolü ve tamamen dikkatsiz sorumsuz tavırları benimse aşırı takıntılı düşüncelerimdi.çok dikkatsizdi elini cebine attığında bütün bozuk paraları yerden toplardık kaç defa kimliğini ehliyetini kaybetti yeniden çıkarttı sürekli biyerlerde telefon unutuyordu anahtarları çamaşır makinasından çıkardı onu uyarmaktan arkasını toplamaktan yoruluyordum ikimizde çalışıyorduk sabah gidip akşam eve geliyorduk çok sorumsuz davranırdı herşeyi benden beklerdi ikimizde yorgun olmamıza rağmen yemeği çayı herşeyi benden beklerdi bende bianda ve çok şiddetli olarak bulaşma ve temizlik takıntı hastalığı başladı belki stresten belki üzüntüden mutsuzluktan bilmiyorum ama bu bütün dünyamı kararttı eşim zaten sakar dikkatsizdi bende onu oraya düşürme bunu oraya koyma diye çıldırıyordum örneğin bikere yeni aldığı telefonu arabanın altına düştüğü için pis oldu onu kullanma diye çöpe attım yere bişey düşürünce almasını istemiyordum çok dikkatsiz olduğu için bu sorunu sürekli yaşıyorduk ben takıntılarımla boğuşurken oda öfkesini kontrol edemiyordu ben yapma etme dedikçe yere düşen şey kirlenmez çok saçma filan diye çıkışıyo eğer ben uzatırsam dayakla olayı çözmeye çalışıyordu sus diye boğazımı sıkıyor bazen tekme atıyor bazende beni yere fırlatıyordu öfkesini kontrol edemiyordu o acılar çok kolay geçiyordu ama takıntıdan kaynaklanan acı geçmiyordu asıl canımı yakan şey oydu takıntılardı doktorada gittim psikoloğada ilaç kullandım tam 2 yıl ama hep umutsuz oldu zaten eşim bukadar dikkatsiz oldukça hastalığı aşmam çok zorlaşıyordu 4yıllık evliliğim zehir oldu bebek bile düşünemedim aslında eşimde pişman olurdu bana kötü davranınca kahrolurdu ama engelde olamazdı eşimve ben 4 yıl boyunca çok ağladık canımıza kıymayı bile düşündük ama olmadı ne ben takıntılarımdan nede o öfke nöbetlerinden kurtulabildi
enson 2 ay önce eşimin ablasına ziyarete gittik tesadüfen ablasının klozeti tıkanmış eline poşet geçirip klozetin içine soktu ben bu sahneyi görünce iyice kafayı yedim bulaşma takıntısı olan biri için bu bir felaket sahnesiydi eşimin ablasının eline mikroplar bulaşacak ordan onun yaptığı yemekleri yiyeceğiz bize bulaşacak büyük bir travma yaşadım kendime gelemedim sonra evimize döndüğümüzde eşimin ablasındaki mikroplar sanki bizimle beraber eve geldi evde herşey bana pis gibi geldi bütün mutfak eşyalarını attım yemek yapamaz hiçbişey yiyemez duruma geldim tiksindim
sadece dışardan ekmek arası sandaviçle yaşamaya çalışıyordum eşim çok mutsuzdu kendini sigaraya alkole vermişti hergeçengün işkence gibiydi
biraz olsun moralimiz düzelsin diye bayramda dışarı gezmeye çıktık normalde eşimin eşyalarını yanıma alırdım düşürür çöpe atarım filan diye telefon cüzdan anahtar vs ogün dalgınlıkla tefonu anahtarı eşimden almayı unuttum eşimin cebindeydi eşimde acil lavabo ihtiyacı için alışveriş merkezinin tuvaletini kullandı cepteli ve anahtarı öncepteydi üzerinde kot pantolon vardı tabi lavabodan döndüğünde kıyamet koptu sen sakarsın kesin cep telefonunu tuvalete düşürmüş sonra elini deliğe sokup geri almışsındır dikkat etmezsin böyle şeylere diye eşime çıkıştım yok öyle bişey düşürmedim filan dedi ama ben anlamıyordum ablan gibi sende klozete daldırmışsındır elini diyor başka bişey demiyordum beynim sadece bunu görüyor bunu sölüyor bunu düşünüyordu.
eve döndüğümüzde çok büyük kavgalar ettik artık dayanamadı ve beni dövdü ama benim canımı daha çok yakan tuvalete teli düştümü düşmedimi buydu çok rahattı kesin düşmüştü eşim dayaklada yetinmedi bavulumla beni kapı dışarı attı boşanma davası açacağını söledi babamlarda kalmaya başladım sonra vicdan yapmış aradı beni gel diye yalvardı ama ben çok çaresizim şimdi oraya dönsem tuvalete elini sokup telefonu aldı hissi hep içimde o öyle bişey olmadı diyor ama bana öyle geliyor artık eşime dokunamam birlikte hiçbişeyi paylaşamam tiksinirim aslında bütün bayanlara sormak istiyorum sizin eşiniz cep telefonunu nerde taşıyor umumi tuvalete alışveriş merkezine telefonlamı giriyor hiç aklınıza geliyormu eşinizin telefonunu tuvalete düşüreceği internete baktım 10 kişiden 8 mutlaka telefonunu tuvalete düşürmüş ve elini sokup almış birsürü milletin pisliğinin olduğu biyer sizin eşinizin başına böle bişey gelse elini sokup alsa nekadar yıkarsa yıkasın miğdeniz kalkmazmı yalvarırım yardım edin bana çok çaresizim çok neyapacağımı bilmiyorum siz benim yerimde olsanız neyaparsınız
Eski konusunuda okuyunca işin komik yani kalmadieşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...ere-kadar-yasamak-bukadar-aci-verirmi.464856/
2011 de açtığınız konu. uzun boyluyum derken eski konuda tam tersini yazmışsınız. o konunuzda yaşadıklarınız feci.
ya kendinizi öyle görüyorsunuz. buna inanıyorsunuz. yada hastaklığın sebepleri. erkek doktor şart değil. kadın doktora gidin yeterki gidin ama. o adamıda bırakın. eski konunuza baktım. sizi bu hale o herif getirmiş
evet. hatta adam ütü yemek herşeyi o yapıyormuş. bence farklı rahatsızlıklarıda var. eski konuyu açan kişiyle bu kişi sanki bir anda değişmiş. hastalık ilerlemiş benceEski konusunuda okuyunca işin komik yani kalmadi
Acaba sizofreni olabilirmi rahatsizligin konu sahibesi 2011deki konunda bu obsesyondan hiç bahsrtmemissin aksine eşim kendi isini kendi görür falan demissin
okulda cocuklara ozellikle kendi yegenine ve esinin yegenine nasil davrandigini gordun mu? kesinlikle agir takintili.eski konularına baktımsda adamda çok kötü. bence konu sahibini bu hale o adam getirmiş. 3 senede bitirmiş kızı. hastanelik yapmış
1984 bu tarih benim doğum günüm vee şuan 2011 aradan ne kadar zaman geçmiş neler yaşanmış bilmiyorum inanın yaşımı bile hatırlamıyorum ruhum yaşlı hayatım yorgun en iyi bildiğim tekşey bigün olsun yüzümün gülmediği,,,,,
Ben doğuduğum ilk yıllarda karşılaştım şiddetle annemle babam arasında hep bi uyumsuzluk vardı babam ne annemi nede bizi mutlu etmeyi başaramadı alkol kumar aldatma dayak her şey vardı annemde hep sineye çekerdi henüz 5 yaşındayken annemi döverken babam onu ağlarken gördüğümde çok etkilendim gidip sımsıkı sarıldım anneme ve babam hiç acımadan kollarımdan tutup yere fırlattı annemi dövmeye devam etti evet evet özbabam hiç sevmedi bizi her şeyi severdi ama bizi zerre kadar sevmezdi annem ağlaya ağlaya sonunda gözlerinden ameliyat oldu annemin ekonomik özgürlüğü yoktu gidecek yeride küçük yaşta anne babasını kaybetmişti tabi birde 4 çocuğu vardı yani oyüzden babama katlanmış bunca sene hep öle sölerdi yıllar hep böle geçti.
Bütün bu olanlardan sonra 26 yaşıma kadar hiç evlilik düşünmedim erkek arkadaşta olmadı ama bu evden kurtulmak istiyordum ne pahasına olursa olsun babam devlet memuruydu ama maddi olarak hiçbi eksiğimizi karşılamazdı maaş günlerinde bikaçgün eve gelmez arkadaşlarıyla içer sabahlara kadar para ezerdi çok eskiden çocukken aç yattığımız günler olurdu annem hep bütün her şeyine razıyım dayağına hakaretine ama enazından aç bırakmasın derdi yani psikolojik olarak çok kötüydüm çok uğraştım kurtulmak için bir sürü sertifika aldım kpss lere girdim ama maalesef ekonomik özğürlüğümü kazanamadım sevgiye şefkate açtım okul döneminde bigün bi arkadaş vasıtasıyla biriyle tanıştım annesi vefat etmiş babası başka kadınla evlenmiş anne özlemi çeken iyimser biriydi mesleği askeri personeldi doğuda görev yapıyordu konuştuk ve bana çok samimi geldi ama fazla biaraya gelemedik daha çok netten ve telefonla konuştuk o görevi nedeniyle izin alamıyordu sadece senede 1 kez izni vardı annesinin vefatından sonra hayata küsmüş sevgiye aç bi insandı birde doğuda askeri personel olunca birsürü çatışmada gözü önünde arkadaşlarını kaybetmiş yaralı merhametli bir insandı benim yaralarımıda sarar diye düşündüm ama babam bizim evlenmemizi hiç istemezdi hep çalışmamızı isterdi biz çalışır evin masrafını karşılardık oda gezer tozar hayatını yaşardı oyüzden evlenmeme direk karşı çıktı diğer kardeşlerimede karşı çıkmıştı hatta bugüne kadar sana ben baktım onun bedelini ödesin önce diye evlendiğim insandan para bile istedi düğünüme bile gelmedi sanki ben kötü bişey yapıyormuşum gibi bidaha bu eve giremezsin evlenirsen bu kapı sana kapandı dedi eşime çok güveniyordum bütün bu yaşananlardan sonra oda zaten ondan başka gidecek yerimin olmadığını anlamıştı daha öncesinide ona anlatmıştım oda bana ben senin yüzünü güldürecem demişti ama neyazıkki annemin kaderinden farklı bi kaderim olmadı daha balayında hakaretler başladı eşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
Onunla hiç beraber olmadım yaklaşık 1 buçuk senelik evliyim ama hep ayrı uyuruz yataklarımız ayrıdır onunla aynı evi paylaşmaktan ibaret evliliğimiz yani ama bu durum onu dahada çıldırtıyor acı ama gerçekten benim gidecek yerim yok hem elimde olan bişeyde değil yıllarca şiddete mağruz kalıp yine aynı şeyleri yaşamak beni mahvetti istesemde ona yakın olamam nekadar katlanırım bilmiyorum katlanmalımıyım onuda bilmiyorum aslında bi bebeğimiz olsa düzelirmi onuda bilmiyorum işte burada sizin yorumlarınıza çok ihtiyacım var lütfen bana bi yol gösterin eşim hakaret konusunda çok acımasızdır hiçbişeyi beğenmez sürekli eleştirir hep başkalarıyla kıyaslar ama maddi konulardada çok çok iyidir bütün evin giderlerini karşıladğı gibi banka ve kredi kartlarınıda bana verir benim kullanmamı ister bi istediğimi iki etmez alır alkol yok aldatma yok kumar yok bensiz balkona bile çıkmaz dayak yok ama çok sinirlendiğinde bazen kolumdan tutar veya sertçe tutup iter bikeresinde kolumdan çok sıkı tutmuş hatta o an sinirle fark edememiş koluma tırnaklarını geçirmiş koluma tırnaklarının izi bile çıkmış ama bu tarz olaylar sonrasında hemen pişman olur hatta ağlar üzülür ben sana bunları yapmak istemiyorum ama bianda kendime hakim olamıyorum yıllarca askeri ortamda isnirlerim çok bozuldu kendimi kaybediyorum der ben ona ilk günden beri çok uzağım ne onun kıyafetlerine bakarım ne eve onun için hiçbişey yapmam yani elimde değil yapamıyorum kendi ütüsünü kendi yapar kendi çamaşırını kendi yıkar bilmiyorum ama yıllarca annem babama her şeyi yaptı inanın ayaklarını bile yıkadı ve babam ona neler yaptı yani bende bana hakaret eden birine kadınlık yapmak istemiyorum bunu hak ettiğini düşünmüyorum dediğim gibi aynı yatağı bile paylaşmıyorum ama buna rağmen o bana karşı görevlerini yerine getiriyor ama ben ona karşı bukadar ilgisiz olunca daha çok sinirleniyor zaten tek sorun aşırı derecede hakaret etmesi devam etmek zor sineye çekemiyorum resmen aşşağlıyor ama dönememde çünkü babam onun hakaretlerine katlanacak kadar kötü neyapacağımı bilmiyorum lütfen bikez daha lütfen bana destek olun yorumlarınızla
2011 deki konusu.
ona bakmadım. bakayım o konuya. link verirmisin..okulda cocuklara ozellikle kendi yegenine ve esinin yegenine nasil davrandigini gordun mu? kesinlikle agir takintili.
boyle insanlar bence evlenmemeli.
çok çelişkili yazıları.2011'de 26 yaşında veya daha fazla tam okumadım araları, e bu konuda da yaşını farklı söyledi yıl 2014
burda uzun boylu olduğunu söylemiş, güzel ve dikkat çekiciyim demiş ama diğer konuda tam tersi...
Lütfen lütfen tedaviye devam et bu şekilde yaşayamazsın hala düşündüğün tek şey o telefon hiç normal değilsin arkadaşımEŞİM OGÜN LAVABODAN GEÇ DÖNDÜ BUNUN NEDENİNİ SORDUĞUMDA LAVABODAN SONRA DIŞARI ÇIKTIM HAVA ALDIM Bİ SİGARA İÇTİM DEDİ TEL CEBİNDEYDİ ARABAYA GİTTİĞİMİZDE TELİ ÇIKARDI KURUYDU SONRA TARTIŞTIK ZATEN HAA TARTIŞMA ESNASINDA BEN OKADAR İĞRENÇMİYİM TELEFON DÜŞECEK ELİMİ SOKUP ALACAĞIM ASLA YAPMAM SİFONU ÇEKERİM GİDER DEDİ SONRA BEN HAYIR DÜŞÜRMÜŞSÜNDÜR DİYE ISRAR EDİNCE EVET DÜŞÜRDÜM ŞİMDİDE YÜZÜME SÜRÜYORUM ÖPÜYORUM FİLAN DİYE TELEFONU BÜTÜN YÜZÜNE SÜRDÜ SONRA ZATEN EVE GEÇİNCE KAVGA FİLAN DERKEN TELEFONUN ÇALIŞIP ÇALIŞMADIĞINI GÖREMEDİM ERTESİ GÜNDE O EVDEN AYRILDIM 3HAFTA SONRA EŞİM ARADI HANGİ TELLE KONUŞUYOSUN DEDİM SEN ÜZÜLME DİYE YENİ Bİ TELEFON ALDIM DEDİ ESKİYİ NEYAPTIN DEDİM DURUYO DEDİ ŞİMDİ BEN TEKRAR EVE DÖNERSEM O ESKİ DÜŞTÜĞÜNÜ DÜŞÜNDÜĞÜM TELEFONU NASIL KONTROL ETMELİYİM BEKLENEN SÜRE İÇERİSİNDE KURUYUP ÇALIŞMA İMKANI VARMI O TELEFONUN DÜŞÜP DÜŞMEDİĞİNİ TELEFONCULAR ANLARMI BEYNİM SADECE EMİN OLMAK İSTİYO SADECE BU ŞEKİLDE RAHATLIYORUM LÜTFEN YARDIMCI OLUN O TELEFONUN DÜŞÜP DÜŞMEDİĞİNİ KİM ANLAR NASIL ISPAT ETTİREBİLİRİM ERKEKLER TUVALETİ OLMASA EŞİMİN GİTTİĞİ LAVABOYUDA KONTROL ETMEK İSTİYORUM ASLINDA
ona bakmadım. bakayım o konuya. link verirmisin..
2012 nin konusuben bu hastalığı kendime yakıştıramıyorum ama yavaş yavaş ona doğru sürükleniyorum galiba dün çıkmak zorunda kaldığım için konumu bitiremedim ama yaşadıklarımız sadece bukadar da değil yazın ablamlar gelmişti bana ablamın küçük 3 yaşında bi oğlu var ablam yeni yeni tuvalet alışkanlığı kazandırıyormuş oyüzden bezi bırakmış bir sabah kahvaltıda yemek yediğimiz 12 kişilik masanın altına çocuk büyük tuvaletini kaçırdı ve o an ölecek gibi oldum tabi ablam çok güzel temizlemişti orayı çifle çamaşır suyuyla ama ben onlar gittikten sonra tam 1 hafta gözyaşı döktüm ablama yapmadığım hakaret kalmadı neden benim evimde bez takmadın diye çıldırdım hatta dahada ileri gidip bidaha bu çocukla gelme gelirsende bez tak yoksa istemiyorum gelme dedim tabi o an ben çok gerilmiştim o tuvaletini yaptığında eniştemde bu gerginlk üzerine çocuğa yüklendi hatta o yaşta çocuğa tokat bile attı çünkü benim suratım öle bi asılmıştıki bu olay üzerinden tam 3 ay geçti ve o yemek odası yemek masası benim için bitti onu birdaha asla kullanmıyorum masanın altına gittim özel muşamba filan aldım eşim vernikleyim üstü kapanır dedi ama yok ben yemek odamı gözden çıkardım 1 buçuk senelik evliyim ve muhteşem bi yemek odam vardı ama bu gidişle çöpe atıcam onuda eşim bazen çok bunalıyo evet dışardan aldığımız bişeyi yere koyduğunda ben hemen çığlık çığlığa durrrr diye bağırıyorum oda sinirlenip hızlı bişekilde yere fırlatıyo tabi param parça oluyo sonrası bağırma hakaret filan günümüz mahvoluyo şimdi dünkü yazdığım yarım kalan olaya döneyim aslında ben bu yemek masası olayını çok takıntı yaptığım için eşim öle bi sürpriz yapmıştı ama onuda asansöre koyduk diye gözden çıkardım şimdi o masaya her baktığımda aklıma o geliyo o asansörü 150 ye yakın kişi kullandı diyorumda başka bişey demiyorum çamaşır suyuna bastım ama içim rahat değil dün eşime sandelyenin ayağının altındaki plastikleri söktürdüm şimdi eşime istanbulda o sandelye plastiklerinden aratıyorum o plastikleri değiştirmeden içim rahat etmiyor bu arada anaokulu öğretmeniyim ben evet bütün velilerimin tekliflerini geri çeviriyorum bana gelmesinler diye acaba diyorum anaokulundamı böle bi hastalığa yakalandım ben çünkü orda çocuklara hiç tahammül edemiyordum ellerini yıkamadıkları zaman çıldırıyordum kafayı yiyordum.Allahım ben neyapacağım bilemiyorum çaresizim anaokulunda olduğum sürece tedavi olsamda bi işe yaramaz gibi geliyor bana bazen çocuklar benim sandelyeye çıkıyorlar o pandiflerle tuvalete gidiyorlar diye özel bi minder götürüyorum sandelyeme onu koyup oturuyorum yoksa kesinlikle o sandelyeye oturmuyorum çocukları yanıma yaklaştırmıyorum tuvalet ihtiyaçlarını yaparken tam olarak hijyen olduklarını düşünmediğim için çocuklar bazen oyuncaklarını filan hediye etmek istiyo mutlu oluyorum ama eve alamayacağım için mecburen çöpe atıyorum.geçen yıl azkalsın gene sırf buyüzden boşanıyoruk eşimin ablası bize misafir gelmişti küçük bi oğlu var 4 yaşında piknik yapmaya gittik bi hafta sonu dönüşte çocuk arabada uyudu eve geliyorduk sonra bi baktım annesi çocuğa bağırıyo neden yaptın diye Allahım görmez olsaydım çocuk arabaya küçük tuvaletini yapmış o an çıldırdım tabi onlarda rahatsız oldu eşimden çıkardım acısını söle ablana gitsin istemiyorum diye onlada kalmadım gerçekten abartmıyorum kesinlikle böle oldu eşime arabayı sattırdım yeni bi araba aldık nasıl olcak tedavi olmadan bunun üstesinden gelebilecekmiyim lütfen yardım edin.
çok çelişkili yazıları.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?