- 6 Temmuz 2017
- 50
- 29
Kızlar merhaba, uzun bir aradan sonra sizinle tekrar dertleşmek istedim. Gerçekten de buna çok ihtiyacım var, kısacası derdim şu ki, yada beni 50/50 cenderede bırakan mevzu; 16 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve bu son bir yıldır ailem yavaş yavaş bana psikolojik baskı yapmaya başladı dönmem konusunda. Babam bana aşırı düşkün ve " ben artık iyi değilim seni yanımda görmek istiyorum" diyor, diğer bir yandan 38 yaşında bekar erkek kardeşim birden bana, "nezaman tatile gelsen enişte yanından ayrılmıyor birturlu yalnız kalamıyoruz ailecek seninle konuşamıyoruz diyor.(yıllık iznimiz malesef 2,3 hafta ve elbette eşimle birlikte geliyorum ve eşimin ailesiyle olan bağları da zayıf olduğundan dolayı devamlı bizde yanımda). İşin acayibi, uzaktada olsam bile 2 günde bir hiç aksatmadan ailemle 16 yıl boyunca görüştüm, konuştum,konuşuyorum. Elbetteki eşimle bizde çok uzak bir tarih olmasada yakında dönmeyi istiyoruz ailelerimiz için, gurbette yalnız olduğumuz için, ama bu işi ne aceleye getirmeye vaktim nede riske atabilecek bir birikimim var. 16 yıl ikimizde dişimiz tırnağımizla çalışarak hayatımızı kurmaya çalıştık, bir nefeste te bu kurulu düzeni yıkıp gitmek hiç akıl karı gelmiyor bana. Ailemin bana olan düşkünlüğü yüzünden aşırı duygusal da olduklarından dolayı beni gerçekten çok üzüyorlar. Gelin buraya uzatmalı kalın beraber olalım diyorum, o yolu çekemeyiz diyorlar çok uzak diyorlar... Benim için herşeyi yaparlar çok bağlıyız birbirimize ama evlenirken onların onayi görücü usulü ile gittim uzaklara. Kurulu düzeni heleki dünyanın bir ucunda iseniz öyle bozup yeniden kurmak hiç mi hiç kolay değil. Eşimin tatillerde bana olan bağlılığıda onların acayibine gidiyor, bunun birkaç nedeni varki, biri değerini bilmeyen ailesinin kucağına atmamak için onu yanımdan ayirmamam ve gurbette kimsemiz olmadığı içinde ister istemez birbirimize aşırı bağlandık. Kısacası, bir yanım ailenin yanında ol artık diyor, diğer bir yanım ise binbir emekle kurduğumuz hayatı geleceğimi sağlama almadan bozma diyor. Ailemin duygusal anlari bir gün bir gününe uymuyor ve bu beni çok fazla yıpratıyor. Özellikle gurbette yaşayan yada yaşamış olan buna benzer tecrübeleri arkadaşların yorumlarını bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Bir sağlık çalışanı olarak, sağlıcakla kalın arkadaşlar
Son düzenleme: