- 24 Şubat 2021
- 1.083
- 1.903
-
- Konu Sahibi lotuscicegii
- #1
Bende burun estetigi yaptirdigim zaman annem beni darliyordu :) o zamanlar burun estetigi bu kadar populer ve goz onunde degildi tabi, annemde ya narkozdan cikamazsan ya bisey olursa diye gobegimi çatlatmistiGecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.
Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.
Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Uzun zamandır araştırıyorum inanın ani verilmiş bir karar değil. Hastane doktor ve ekibi o kadar içime sindi ki.. bilemiyorum annen böyle snyledikçe bu psikoloji ile o ameliyata girmem nasıl olur?Bende burun estetigi yaptirdigim zaman annem beni darliyordu :) o zamanlar burun estetigi bu kadar populer ve goz onunde degildi tabi, annemde ya narkozdan cikamazsan ya bisey olursa diye gobegimi çatlatmistiEger güvenli ellerdeyseniz korkmayin yakin cevremde 3 kisi mide ameliyati oldu surecler zor ama valla fistik gibi oldular :)
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.
Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.
Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Konu sahibine ben inanıyorum ki başkaları için değil kendi sağlığı için bunu istiyor ve ben inşallah gönlünce olur diyorum.
Bende halamın kızını kaybettim. Kendisi de hemsireydi üstelik. Size ağır geliyor söylenenler ama anneniz haklı. Ciddi riskli ve evladını bu riske atmak istemiyor. Biraz onun penceresinden bakın. İnsanın evladının ayağına taş değince yüreği sızlıyor. Kaldı ki çok kaybı olmuş son dönemde.Ben biyolojik annemi bir ay once bu ameliyat nedeniyle kaybettim. 53 yasindaydi. Olma diyen herkese olsem de olucam herseyi goze aldim demisti. Biz cok yakin degildik ama engelli bir cocugu vardi olan ona oldu. Sizin de kayiplariniz olmus basiniz sagolsun. Annenizin yaklasimi her ne kadar yanlis olsa da onu anlayabiliyorum. Hakkinizda hayirlisi.
Başınız sagolsun.Annenizi anlıyoruz aslında..bu kadar da kayıp yaşamışken..sizi kaybetmeye korkuyor..anne yüreği tabi...benim kuzenim de ameliyat oldu baya zayıfladı yakışıklılığı ortaya çıktı..ben olma diyenlerdendim annenize kizamam çünkü bende " eşi nasıl izin veriyor ya masada kalirsa "diye dusunmustum.neyse ki çok şükür doğru kararmış..ama ne yazık ki ellili yaşlarda tanıdığım bir icra müdürü hayatını kaybetti aynı işlemde.Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.
Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.
Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Çocuğa kim bakıyor şimdi çok üzüldüm yaBen biyolojik annemi bir ay once bu ameliyat nedeniyle kaybettim. 53 yasindaydi. Olma diyen herkese olsem de olucam herseyi goze aldim demisti. Biz cok yakin degildik ama engelli bir cocugu vardi olan ona oldu. Sizin de kayiplariniz olmus basiniz sagolsun. Annenizin yaklasimi her ne kadar yanlis olsa da onu anlayabiliyorum. Hakkinizda hayirlisi.
Ben 2020 yılında tüp mide oldum.Sırf anneniz gibi piskolojimi etkileyeceğini düşündüğüm için eşimin ailesine söylemedik herkes aynı değil bunu aklından çıkarma ama benim tecrübem cok iyi olmadi kanal kanal gezen bir doktora bilindik bir hastahanede olmuştum malesef kacak yaşandı ve 3 ayim ful hastanede geçti amacım seni korkutmak degil 1000'de 1 dedikleri o risk başa geldiğinde olabilecekler hakkında bilgin olsun diye yazıyorum.Uzun zamandır araştırıyorum inanın ani verilmiş bir karar değil. Hastane doktor ve ekibi o kadar içime sindi ki.. bilemiyorum annen böyle snyledikçe bu psikoloji ile o ameliyata girmem nasıl olur?