geçmiş olsun. inş hayırlı haberlerinizi alırız.Benim tüplerim sadece tıkalı değil. Hidrosalpinks de var. O yüzden açılması mümkün değil. 3-4 doktor ile görüştüm. Hepsi aynı şeyi söyledi. O yüzden tüp bebek tedavisine başladım. İki gün önce embriyolarım donduruldu. Ağustos’ta laparoskopi ile tüplerim alınacak. Kasım gibi de embriyo transferi olacak. Umarım eli boş dönmem.
Bence hormonlardan olabilir insallah bebeğiniz olacağından kendinizi düşünmeniz gerektiği sinyalini veriyor hormonlarınız
bu hayat tarzını malesef doğru bulmuyorum bende öyleydim evlenmeden çocuğum olmadan önce ama etrafım boş kalabalık doluymuş o kadar saçma insanlara üzüldüğümü hayatımdan gidipte eksiklik değil hafiflik hissettiğimde anladım sizde öyle davranın bakın nasıl seciliyorlar bir bir
Valla şu an o kızı engellediğim için bile rahatladım. Ben de öğreneceğim inşallah. Zaten bazen düşünceli olmak bile yanlış anlaşılmama neden oluyor. Ne gerek var yani. Umarım sürdürebilirim bu durumuBence hormonlardan olabilir insallah bebeğiniz olacağından kendinizi düşünmeniz gerektiği sinyalini veriyor hormonlarınız
Hiç kimseye söylemedim ve inan buna da hiç pişman olmadım aksine iyi ki söylememişim dedim. İnanın sadece seni değil çocuğunu bile rahat bırakmıyor insanlar. Kaç kere duydum şunun şu çocuğu çok başarılı ama biliyor musun tüp bebek ya da şu çocuk tüp bebekmiş duymuş muydunuz? Gibi gibi... sanki tüp bebekle olunca insan olmuyorlar bu çocuklar yani isminin önüne arkasına sıfat gibi eklemek zorunda mısın bubilgiyi yani. Evladını korumak için bile kimseye söyleme bu süreçte, zaten sen ve eşinden başka kimsenin desteği bi işine yaramıyor siz birbirinize yetersiniz. transferden sonra bile kimseye ihtiyaç duymadım ben yavaş yavaş işimi gücünü yemeğimi de yaptım oh misMerhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim.)
Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.
Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.
Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.
Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.
Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.
İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim
şimdi ilk kızımın tüp bebek olduğunu bazen ben bile unutuyorum o kadar yani tabi hatırlatan da olmayınca
Söylemememin bir diğer nedeni de bu. Çok haklısınız.Hiç kimseye söylemedim ve inan buna da hiç pişman olmadım aksine iyi ki söylememişim dedim. İnanın sadece seni değil çocuğunu bile rahat bırakmıyor insanlar. Kaç kere duydum şunun şu çocuğu çok başarılı ama biliyor musun tüp bebek ya da şu çocuk tüp bebekmiş duymuş muydunuz? Gibi gibi... sanki tüp bebekle olunca insan olmuyorlar bu çocuklar yani isminin önüne arkasına sıfat gibi eklemek zorunda mısın bubilgiyi yani. Evladını korumak için bile kimseye söyleme bu süreçte, zaten sen ve eşinden başka kimsenin desteği bi işine yaramıyor siz birbirinize yetersiniz. transferden sonra bile kimseye ihtiyaç duymadım ben yavaş yavaş işimi gücünü yemeğimi de yaptım oh mis
İnsan evladıyla millete nasıl hava, caka satıyor. Allah bağışlasın tabi ki ama dediğiniz gibi korkmuyorlar mı?
3 ay dolunca söyleyin demişsiniz ya
Of o kadar haklısınız ki. Ben hala yatıyorum kanamalardan dolayı. Yahu milletlemi uğraşıcam birde? Bu insanların anlayışsızlığı
benm de akrabalarım şüphelenmiş annem bana gelip bakınca. O kadar zorladılar ki. Gebesin söylemiyorsun diye. Ben de inat ettim söylemedim. Şimdi söyleyince tabii ki tripler olacak. Açık açık söylicem çok erkendi riski vardı söylemek istemedim diye. Artık kimse en yakınlarımız bile kalp atışı duyulmadan söylemiyor. Siz de takılmayın tebrik etmeyen etmesin doğum yapan kadına da bu kadar yüklenilmez. Soğuk davranırsın kırgınsan ama yine de tebrik edersin. Gerçekten insanlar garip.
Ya bu nasil mesaj yuhh. Ben de ikizlerimi kaybettigimde daha bir ay yeni dolmuşdu. Acim hala taptazeyken eşimin bir akrabasi beni gorur gormez selam sonrasi şunlari dedi. Yok yerden iki bebek bulmuşdun. Taşiyamadin mi?Merhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim.)
Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.
Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.
Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.
Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.
Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.
İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim
Valla hiç ağız dalaşına girmek istemedim. Direkt engelledim. Takatim yok “sen beni yanlış anladın” cümlesinin devamında vereceğim cevaba.
14 yıldır bir kez dahi konuşmadığım biri. Üniversite birinci sınıfta 6 ay ev arkadaşlığı yaptığım biri. Başka da bir samimiyetim yok. Ama ben de çok yumuşak yüzlüyüm. Etkisi kesinlikle vardır.
Sana hangisi iyi geliyorsa öyle yap
