Ağustos’ta ameliyat olacağım. Embriyolarım donduruldu. Ameliyatı sonra yapmayı uygun buldular.Tanıdığım bir veteriner var kısırlaştıralım senide yaz. Engelle gitsin. Konu sahibi boşver Allah’ından bulur böyleleri 3 çocukla ortada kalıncaHidrosalpink için mutlaka ameliyat olun bu arada gerek duymayan doktor olabiliyor.
Yemin ederim şu yaşıma geldim, bekara “evlilik ne zaman?”, atanamamış birine “hala atanmadın mı?”, evliye “çocuk yok mu?” diye hiç sormadım. İnsanlar bunları sorarken utanmıyor mu? Hiç düşünmüyor mu?
varoş bir tip işte boşverinEngeli bassaydiniz ya hadsize bakMerhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim.)
Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.
Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.
Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.
Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.
Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.
İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim
Aslında hiç cevap vermeden bunu yapmak da geçti içimden. Hatta sanırım öyle yapacağım.Engeli bassaydiniz ya hadsize bak
Gerçekten elim ayağım titredi sinirden ya sabir. Tek başarısı doğurmak bunlarin baska bi vqsiflari yok engelle gitsin.
Zaten biz de kimseye söylemedik. Her kafadan bir ses çıkıyor. İnsanların özeline bu kadar burnunu sokmaya nasıl cesaret ediyorlar, anlamıyorum. Artık kendimi suçlamaya başladım. Bu haddi ben veriyorum, vermişim diyorum.
Şuan ki durumundan geçmiş birisi olarak tedaviye falan başladığınızı söylemeyin bende öyle yaptım. Neden derseniz benım bir yakınım defalarca tüp bebek tedavisi gördü en sonunda bir çocuğu oldu ama hala kadın bir toplu ortama girdiğinde tüp bebek açıklaması yapıyor gereksiz yani. Nasıl başa çıkacaksınız bunlarla bu hadsiz kadınla nasıl başa çıkılır bilmiyorum gerçekten aşırı sinirlerim bozuldu umuyorum en kısa zamanda tedaviye falan da gerek kalmazda evladına kavuşursunMerhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim.)
Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.
Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.
Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.
Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.
Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.
İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim
Normal yollarla gebe kalmam imkansız. Zaten gelecek ay tüplerim alınacak.Şuan ki durumundan geçmiş birisi olarak tedaviye falan başladığınızı söylemeyin bende öyle yaptım. Neden derseniz benım bir yakınım defalarca tüp bebek tedavisi gördü en sonunda bir çocuğu oldu ama hala kadın bir toplu ortama girdiğinde tüp bebek açıklaması yapıyor gereksiz yani. Nasıl başa çıkacaksınız bunlarla bu hadsiz kadınla nasıl başa çıkılır bilmiyorum gerçekten aşırı sinirlerim bozuldu umuyorum en kısa zamanda tedaviye falan da gerek kalmazda evladına kavuşursun
Embriyolarım donduruldu demişsin allahın izniyle anneliği biraz daha yaklaşmışsın sizin için hayrlısı olsun dua edeceğimNormal yollarla gebe kalmam imkansız. Zaten gelecek ay tüplerim alınacak.
Ben de sizin gibi düşünüyorum. Asla bu süreçte olduğumuzu kimseye söylemedik, söylemeyeceğiz de. İnsanların ağzı torba değil ki büzesin.
Çok çok teşekkür ederimEmbriyolarım donduruldu demişsin allahın izniyle anneliği biraz daha yaklaşmışsın sizin için hayrlısı olsun dua edeceğim
valla iyi ki buradaki kadınlar var. 
Aslında gayet mantıklıama işte gerçekten kötü niyetle mi yazmış emin değilim.
Sürecimi bilmediği için yazmıştır belki. Bilmiyorum. İki gündür ne cevap yazsam diye düşünüyorum.
Ben engellerimMerhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim.)
Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.
Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.
Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.
Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.
Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.
İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim
Senden bana sıra gelemedi daha derdim ben olsam çok densiz oluyor bazı insanlarMerhaba değerli kk üyeleri (konu biraz uzun olabilir ama içimi döküp fikirlerinizi almak istedim.)
Benim kendimce yaşadığım ve artık gerçekten ağzımı bozmamak için kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Çevrendeki herkesin hadsizce, her gördüklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.
Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde çok sakin, her zaman orta yol bulmaya çalışan, kimsenin kalbini kırmamak için çaba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.
Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl çocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda çalışmalara başladık. 11 ay boyunca hiç gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan öğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz özelde çektirin” dedi ve sonuç iki tüpüm de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tüp bebekten başka çare yokmuş.
Eşimle konuşup tüp bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu süreçte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye söylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.
Gel gör ki insanların soruları bitmiyor. Biz de çözüm olarak, bu pandemi sürecinde çocuk fikrini ertelediğimizi söylemeye başladık. Başka çözüm yolu bulamadık. Ama yine de çok nadir görüştüğümüz ya da yıllardır görüşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet açacak mevzu yokmuş gibi dönüp dolaşıp bu konuyu soruyorlar.
İki gün önce 14 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lütfen bu süreçte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin önüne nasıl geçtiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim
