Yazılanları gözyaşları içinde okudum. Benim de anlatacak bir hikayem var.
4 yıllık evliyim çok sevdiğim dünya tatlısı bir eşim var. 2006 yılında ilk hamileliğimi yaşadım, ama kalp atışını alamadık kürtaj olmak zorunda kaldım. 2007 yılında ikinci kez hamile kaldım, bir gece sabaha karşı çok sancılanarak hastaneye götürüldüm, dış gebelik olduğu anlaşıldı sağ tüpüm alındı. Bu arada yaşım genç olmasına rağmen, yumurta rezervim çok düşük. Bu yüzden tüp bebek kararı verdik. Fakat dr. rahimimin çift olduğunu yani ortada perde gibi bir parçanın olduğunu söyledi, bir operasyonla düzeltldi.
2009 4 Haziran' da tüp tedavisine başladık. Önce göbekten 12 iğne yaptım. Sonra yumurta toplandı ama sadece iki yumurta oluşmuştu ve biri olgunlaşmamıştı. 15 haziran ' da tek yumurta döllenerek transferim yapıldı. Ve bekleme süreci başladı. Bu arada, Progynex adlı iğneyi sabah akşam vurunmaya başladım. Kullananlar bilir, çok yağlı bir ilaç olduğu için, çok acılar çektim 14 gün. Sanal menapoz yaşatıyor size, depresif haller, sıcak basmaları ve en kötü tarafı çok acıyor yatıp kalkmakta bile zorlandım. Geceleri uyuyamadım, sürekli inişli çıkışlı ruh haliniz oluyor. Geceleri çok ateşlendim, titredim.
Ve dün 30 Haziran, gebelik testi yaptırdık. 1 saat sonra çıkacak dediler, bekledik. Sonra sonucunuz dr' a verildi sizi bekliyor dediler. O bekleme heyecanını kelimelere dökmek çok zor. Girdiğimde zaten yüzünden anladım ağlamaya başladım. Dr' da lafa nasıl başlayacağını bilemedi. Çok küçük bir ihtimal olmasına rağmen pozitif olacak gibi hissettim hep.
Ve sözün bittiği yerdeyim iki gündür. Umarım başa çıkabilirim bu yürek acısına ve umarım bir gün yine burdan başarı hikayemi anlatabilirim size.