- 9 Nisan 2012
- 442
- 1
Merhaba arkadaşlar, son zamanlarda yoğun olarak burada vakit geçiriyorum. Buradaki başarı hikayelerini okudukça sanki acım bir nebze olsun hafifliyor. Bu zor ve zahmetli sürece henüz evliliğimizin 3. ayında iken baaşladık. Evlendiğimizde çocuk istiyorduk. O nedenle korunma gibi bir durumumuz söz konusu olmadı. Bu arada regl dönemim çok sancılı geçiyordu. Eşimde çocuk olmasına engeldir bir doktora git dedi. Bende birlikte gidersek olur dedim ve bizim yolculuğumuz burada başladı. Doktora birlikte gittik. Doktor önce erkeğe bakalım dedi ve o an söylediklerini hiç unutmuyorum "hemen vakit kaybetmeden tüp bebek yaptırmalısınız" dedi. Tam tamına 14 yıl oldu. Biz bu uğurda mücadele ediyoruz. 16 kez tüp bebek tedavisi yaptırdık. Bu tedavilere nasıl dayandın? nasıl bu kadar mücaadele ettin derseniz hepsi o mis kokulu yavrumuzu kucağımıza almka içindi.. Tam tamına 15 kez olumsuzlukla sonuçlandı. Her tedavi büyük bir yıkım, her tedavi tamiri mümkün olmayan derin yaralar bırakıyordu. Kendime daima soruyordum. Sen nasıl dayanıyorsun diye? işte bu özlem öyle böyle değil. İnsan evladını kucağına aldığı an herşeyi unutur sanırım. Tedavilerim olumsuz sonuçlandığı an kendi kabuğuma çekilirdim. kimselerle konuşmaz, kimseyi kabul etmez yorulup halsiz düşene kadar ağlar ağlar ve hep allaha dua ederdim. Hamile birini gördüğümde içimde depremler olurdu. Dayanamazdım. 16. kez tüp bebek tedavisine başlıyorum dediğimde ne ailemiz ne doktorlar inandı. Hepsi şaşkındı. Ciddi olmadığımızı düşünüyorlardı. Evet ciddiydik biran önce toparlanıp 16. tüp bebek tedavisine başlamalıydık. Yoksa dayanamıyordum. Sonunda tedavimize 2012 yılının hemen başında başladık. Yeni bir yıl yeni umutlar dedim. Çok inandım. Bu defa olacak diyordum. Transferim gerçekleşti. Beklemeye başladık. Hergün bebeğimle konuştum, onu yıllardır beklediğimi artık gelmesi için dualar ettiğimi anlattım. Sancılı süreç o 12 günlük bekleme dönemi nihayet son buldu. Sabah hastaneye gittik. Kan verdim ve öğleden sonra beklemeye başladık. Sonucu beklerken heyecandan fenalaştım. Ama eşimie hep gözümün önünde 3 , 4 ve 8 geçiyor diyordum. En nihayetinde beklediğimiz an geldi. Sonucumuz çıktı. Sonucu aldık ve hmene eşim cebine koydu. Öyle anlaşmıştık. Sonuca hastanede bakıp orada perişan olmayacaktık. Evde bakacaktık. O gün işe gitmediğim için kadın doğum doktorunun yanına işbaşı kağıdı vermesi için indik. Doktor bizi görünce hayırdır sonucunuz çıkmamış mı dedi? Bizde çıktığını söyledik ancak evde bakacağız dedik. Doktor şaşırdı neden böyle birşey yaptığımızı sordu. Anlattık. 15 kez olumsuz olduğunu yüreğimizin kaldıramayacağını ve o nedenle evde bakacağımızı söyledik. Doktor bir benim yüzüme baktı, bir bilgisayara ve kusura bakmayın ben eve kadar bu acı ile gitmenizi istemiyorum biranönce söylemeliyim, hamilesiniz, sonucunuz ise 34.8 dedi. Bunları anlatırken hala tir tir titriyorum. Nihayet hamileydim. Hüngür hüngür ağladım. Allaha dua ediyordum. Sonunda bu mutluluğu bana yaşatmıştı. Benimle birlikte eşimde ağlamaya başladı, doktor ağladı, hemşireler, hastalar. O günü unutamıyorum. O şaşkınlıklla eve geldik, inanamıyorduk. Doktorumuz kimyasal gebeliktir düşer kendinizi kaptırmayın dediği an yıkıldım ama yinede bebeğim beni bırakmaz diyordum. Ve öyle oldu bebeğim sıkı sıkı tutundu. Hamileliğimin 2. ayında bir rüya gördüm. Kutlu doğum haftasında bir oğulla müjdelendiğim söyleniyordu. Adıda HAKTAN olsun denmişti. Eşime anlttım, oğlumuz olursa koyarız merak etme dedi. 3. ayında oğlumuz olacağını öğrendik ve adı şimdiden hazırdı. HAKTAN ARMAĞAN. Hayatımın en mutlu anlarını geçiriyordum, bir yandanda hep korkuyordum. Allaha hep dua ediyordum. Hayırlısı ile sağ salim kucağıma alayım diye. Tam tamına 6 aylık olmuştu. Öyle güzel bir hamile olmuştum ki anlatamam. Karnımı gördükçe şükrediyordum. Bu mucizeyi bize tattırdığı için. Ayrıntılı ultrasonda doktor hanım artık hamileliğin tadını çıkarmamı söyledi. Herşey çok güzel ve çok sağlıklı bir oğlun var demişti. Taaki 1 hafta sonrası o kara gün gelip çatana kadar. Birgün önce ayağımın biri şişti. eşim doktora git belki önemli birşeydir dedi. Bu arada kan pıhtılaşmasından dolayı devamlı iğne vurunuyordum. Doktorumu aradım ve durumu anlattım. Hemen hastaneye gitmem gerektiğini söyledi. Bende sabah erkenden hastaneye gittim. Doopler çekilmesi gerekiyor dediler. Önemli birşey yoktur ama içimiz rahat etsin dediler. Beklerken bir baktım eşim gelmiş. Neden geldin diye sordum hiçç dedi. İçimde bir sıkıntı oldu duramadım çıktım geldim dedi. Ne tesadüftür ki benimde içimde sıkıntı var dedim. Ultrasona girmek istiyorum dedim. Doktorlar ayakta dolaşmam gerektiğini söyleyip doğum salonuna yatmam için gönderdiler. Doğum salonunda yatarken doktor olan bir arkadaşımla karşılaştım. Hemen ona ultrasona girmem gerektiğini söyledim. Gel telaşlanma hemen bakalım dedi ve beni ultrasona aldı. Ultrasona bakarken birden renginin değiştiğini farkettim. Birşeşymi var dedim ama olmadığını söyledi. İçim tuhaftı. Sonra birbaşka doktor 16. tüp bebek yaptıranın kim olduğunu merak ediyor birde onu arayım gelsin dedi. Doktor geldi o ultrasona baktı ve anında rengi bembeyaz oldu. Anladım birşeyler oluyordu. Yinede söylemediler. Sonra yatağıma gönderdiler beni. Bense onları takibe almıştım. Belki birşey duyarım diye. Biran "yazık bu acı nasıl söylenir ki" dediğini duydum. Apar topar yanlarına gittim. Enson hatırladığım şey Haktan oğlum dedim. Oraya bayılıp kalmışım. Kendi doktorum geldi. Üzgünüm yapacak birşey yok, oğlunuzun kalbi durmuş dedi. Oğlumun kalbi ile birlkete benimde kalbim durmuştu. Tüm hayallerim, umutlarım, sevinçlerim herşey biranda uçup gitti.Oğlumu kaybettim. İşte arkadaşlar benimde hikayem bu. Bu acıya nasıl dayanılır bilmiyorum. Bu acıyı ben yaşadım Allah sizlere yaşatmasın. Hepinizin çocuklarını sağ salim kucağınıza almayı nasip etsin. HAKTAN ARMAĞAN dedim ve hakka armağan verdim. Oğlum sayuesinde nefes alıyormuşum. Nolurrsunuz benim için dua edin. Sabır ve dayanma gücü versin. Oğlumu kaybedeli tam tamına 26 gün oldu. Acım hergeçen gün katbekat artıyor. Allaha emanet olun.
Allah yardımcın olsun dayanılır gibi bir acı değil diyecek söz bulamıyorum yavrun sana şefaatçi olacak inşallah allah yardımcın olsun sabır versin yabbim bir daha sana ve kimseye böyle bir acı yaşatmasın
menekşe gözyaşlarımı tutamadım acını öyle çok içimde hissettim ki canım allah sabır versin
