Herkese merhaba arkadaşlar,
Çocuk sahibi olmak günümüzde o kadar zor ve zahmetli bir hal aldı ki neredeyse etrafımızda kısa sürede doğal yollardan hamile kalıp bebeğini kucağını alan kalmadı..
Evlilik sonrası aile baskısı, çevreden görüp heveslenme yada herhangi bir zümreye ait olma isteği dışında esas önemli olan gerçekten sizin ne istediğiniz.
Ben 4,5 yıllık evli 34 yaşında bir kadın olarak son 3 yılımı anne olabilme heyecanı ile geçirdim. Eşimle birlikte doktor doktor gezdik, kontrollere gittik, gerekli her testi yaptırdık, gittiğimiz doktorlar tarafından gayet sağlıklısınız gidin deneyin cevabını aldık ancak bu süreç uzadıkça o kadar keyifsiz bir hal alıyor ki ya kafanızdan anne olma fikrini atma yada yardımcı üreme tedavi yöntemlerine başvurmayı düşünüyorsunuz.
Başında da dediğim gibi gerçek isteğiniz önemli eğer anne olmak istiyorsanız işin peşini bırakmadan yola devam ediyorsunuz.
Sayısız yumurta takipleri ve başarısız 1 aşılama sonrasında yine 1 sene kadar doğal akışa bırakıp devam ettik ancak baktık ki olmuyor, geçtiğimiz Aralık ayında Memorial Şişli Hastanesine görüşmeye gittik. Ekip oldukça güven veren, tecrübeli ve başarı oranı yüksek doktorlardan oluşuyor. Aralık sonu gibi ilaç tedavim başladı. Tedavinin içeriği östrojen iğneleri, progesteron jelleri ve baskılama- çatlatma iğnelerinden oluşuyor. Süreç sancılı.. her gün iğne, 2 günde bir doktor kontrolü, stresten uzak kalma çabaları, çaba sarfettikçe iyice her şeyi kafanıza takıp stres olma durumları, çalışıyorsanız çalışma ortamınız derken yıpranıyor musunuz sorusuna cevabım kesinlikle evet! ancak içinizde hep bir ya tutarsa ya olursa umudu olduğu sürece her şeye değer diyorsunuz.. İlaç tedavimizi tamamladık, tek yumurtalığım daha önce geçirdiğim bir ameliyattan sebep çalışmadığı için 6 adet yumurta toplandı. 5'i işe yarar çıktı, 4'ü döllendi ve sadece 2's, 5 gün yaşayabildi. . Arkadaşlar bu arada Opu (yumurta toplama) genel anestezi altında yapılıyor sonrasında biraz ağrınız oluyor ama ilaçla geçmeyecek düzeyde değil. 6'da 2, beni mutlu eden bir sonuç değildi, biri transfer edilecek diğeri de dondurulacaktı. Doktorum ne diyorsa o şekilde hareket ettim ve transfer gününe geldim. Transferin olduğu ilk gün dinleniyorsunuz sonrasında normal hayatınıza dönebiliyorsunuz ancak aşırı hareket, spor, ağır taşıma vs. yasak.. normal şartlarda transferin 2.3. günü embriyonuz sağlıklı ise tutunuyor ve içinizde hücre bölünmesi devam ediyor ancak sağlıksızsa vücut atıyor. En heyecanlı tarafı transfer sonrası 10. gün kan testi günü.. ben 1-2 gün dinlendim ancak sonrasında mecburen normal hayatıma döndüm. O süreçte çok fazla internette gezdim, yprum okudum olumsuz etkilendim, nedense içimde bir umut yoktu tutmadığını hissediyordum nitekim beta hcg testi gününün sabahında Adet oldum ve tüm hayallerim yıkıldı, bari dedim kan verip bekleseydim biraz heyecanımı yaşasaydım ancak maalesef %50 olan şans tutmamıştı. Doktor kontrolüne gittiğimde evet gebe değilsiniz ancak üzülmeyin elimizde dondurulmuş embriyonuz var dendi. O an hiç umurumda olmadı dondurulmuş olan embriyo, sadece o anın mutsuzluğunu yaşıyordum. Ben olayın peşini bırakacaktım ancak hastane yeni bir randevu oluşturarak tekrar görüşüp neler yapılabileceğine bakmak istedi, zar zor gittim, anlatılanları öylesine dinledim ancak hemen kontrollere başlayıp 2.'yi de en kısa sürede transfer edeceklerini söylediler. Çok kısa bir ara olduğundan yine negatif olacak diye korkudan pek tepki veremedim. Yine 1-2 kontrol sonrası doktorum yumurtamın kendiğilinden çatladığını iğneye gerek olmadığını ve beklenen tarihten de kısa bir sürede transfere alacaklarını iletti. Şaşırmıştım, o kadar ilaçla hazırlandığımız süreç kendiliğinden oluvermişti, yumurtam 19 mm. olmuş ve çatlamıştı bile..transferim yapıldı, umutsuz bir şekilde yine bekleme sürecine başladım. İlkinde çok belirti arayıp okuyup araştırdığım için ikincisinde hiç bir şey aramadım , okumadım sadece kan testi gününü bekliyordum ki onda da yine adet olurum nasılsa diip yanıma pedlerimi dahi almıştım. Sabah işe giderken kan verdim hastane arayınca açmak bile istemedim ancak tebrik ederizi duyunca sevinçten havalara uçtum, ağlamaktan konuşamadım hemen telefonu kapatmak zorunda kaldım :) yani hamileyim kızlarrr. Allah gerçekten gönülden isteyen herkese nasip etsin. Bu tutmasaydı asla pes etmeden yola devam edecektim. 18. denemesinde hamile kalan var. Kimse umudunu yitirmesin, her açıdan deneyebilecek olanlar günün sonunda size ANNE diyecek bir evladın varlığını düşünüp yoluna devam etsin.
Sevgiyle & Sağlıkla kalın..
Çocuk sahibi olmak günümüzde o kadar zor ve zahmetli bir hal aldı ki neredeyse etrafımızda kısa sürede doğal yollardan hamile kalıp bebeğini kucağını alan kalmadı..
Evlilik sonrası aile baskısı, çevreden görüp heveslenme yada herhangi bir zümreye ait olma isteği dışında esas önemli olan gerçekten sizin ne istediğiniz.
Ben 4,5 yıllık evli 34 yaşında bir kadın olarak son 3 yılımı anne olabilme heyecanı ile geçirdim. Eşimle birlikte doktor doktor gezdik, kontrollere gittik, gerekli her testi yaptırdık, gittiğimiz doktorlar tarafından gayet sağlıklısınız gidin deneyin cevabını aldık ancak bu süreç uzadıkça o kadar keyifsiz bir hal alıyor ki ya kafanızdan anne olma fikrini atma yada yardımcı üreme tedavi yöntemlerine başvurmayı düşünüyorsunuz.
Başında da dediğim gibi gerçek isteğiniz önemli eğer anne olmak istiyorsanız işin peşini bırakmadan yola devam ediyorsunuz.
Sayısız yumurta takipleri ve başarısız 1 aşılama sonrasında yine 1 sene kadar doğal akışa bırakıp devam ettik ancak baktık ki olmuyor, geçtiğimiz Aralık ayında Memorial Şişli Hastanesine görüşmeye gittik. Ekip oldukça güven veren, tecrübeli ve başarı oranı yüksek doktorlardan oluşuyor. Aralık sonu gibi ilaç tedavim başladı. Tedavinin içeriği östrojen iğneleri, progesteron jelleri ve baskılama- çatlatma iğnelerinden oluşuyor. Süreç sancılı.. her gün iğne, 2 günde bir doktor kontrolü, stresten uzak kalma çabaları, çaba sarfettikçe iyice her şeyi kafanıza takıp stres olma durumları, çalışıyorsanız çalışma ortamınız derken yıpranıyor musunuz sorusuna cevabım kesinlikle evet! ancak içinizde hep bir ya tutarsa ya olursa umudu olduğu sürece her şeye değer diyorsunuz.. İlaç tedavimizi tamamladık, tek yumurtalığım daha önce geçirdiğim bir ameliyattan sebep çalışmadığı için 6 adet yumurta toplandı. 5'i işe yarar çıktı, 4'ü döllendi ve sadece 2's, 5 gün yaşayabildi. . Arkadaşlar bu arada Opu (yumurta toplama) genel anestezi altında yapılıyor sonrasında biraz ağrınız oluyor ama ilaçla geçmeyecek düzeyde değil. 6'da 2, beni mutlu eden bir sonuç değildi, biri transfer edilecek diğeri de dondurulacaktı. Doktorum ne diyorsa o şekilde hareket ettim ve transfer gününe geldim. Transferin olduğu ilk gün dinleniyorsunuz sonrasında normal hayatınıza dönebiliyorsunuz ancak aşırı hareket, spor, ağır taşıma vs. yasak.. normal şartlarda transferin 2.3. günü embriyonuz sağlıklı ise tutunuyor ve içinizde hücre bölünmesi devam ediyor ancak sağlıksızsa vücut atıyor. En heyecanlı tarafı transfer sonrası 10. gün kan testi günü.. ben 1-2 gün dinlendim ancak sonrasında mecburen normal hayatıma döndüm. O süreçte çok fazla internette gezdim, yprum okudum olumsuz etkilendim, nedense içimde bir umut yoktu tutmadığını hissediyordum nitekim beta hcg testi gününün sabahında Adet oldum ve tüm hayallerim yıkıldı, bari dedim kan verip bekleseydim biraz heyecanımı yaşasaydım ancak maalesef %50 olan şans tutmamıştı. Doktor kontrolüne gittiğimde evet gebe değilsiniz ancak üzülmeyin elimizde dondurulmuş embriyonuz var dendi. O an hiç umurumda olmadı dondurulmuş olan embriyo, sadece o anın mutsuzluğunu yaşıyordum. Ben olayın peşini bırakacaktım ancak hastane yeni bir randevu oluşturarak tekrar görüşüp neler yapılabileceğine bakmak istedi, zar zor gittim, anlatılanları öylesine dinledim ancak hemen kontrollere başlayıp 2.'yi de en kısa sürede transfer edeceklerini söylediler. Çok kısa bir ara olduğundan yine negatif olacak diye korkudan pek tepki veremedim. Yine 1-2 kontrol sonrası doktorum yumurtamın kendiğilinden çatladığını iğneye gerek olmadığını ve beklenen tarihten de kısa bir sürede transfere alacaklarını iletti. Şaşırmıştım, o kadar ilaçla hazırlandığımız süreç kendiliğinden oluvermişti, yumurtam 19 mm. olmuş ve çatlamıştı bile..transferim yapıldı, umutsuz bir şekilde yine bekleme sürecine başladım. İlkinde çok belirti arayıp okuyup araştırdığım için ikincisinde hiç bir şey aramadım , okumadım sadece kan testi gününü bekliyordum ki onda da yine adet olurum nasılsa diip yanıma pedlerimi dahi almıştım. Sabah işe giderken kan verdim hastane arayınca açmak bile istemedim ancak tebrik ederizi duyunca sevinçten havalara uçtum, ağlamaktan konuşamadım hemen telefonu kapatmak zorunda kaldım :) yani hamileyim kızlarrr. Allah gerçekten gönülden isteyen herkese nasip etsin. Bu tutmasaydı asla pes etmeden yola devam edecektim. 18. denemesinde hamile kalan var. Kimse umudunu yitirmesin, her açıdan deneyebilecek olanlar günün sonunda size ANNE diyecek bir evladın varlığını düşünüp yoluna devam etsin.
Sevgiyle & Sağlıkla kalın..
Ben ilk deneme sonrası yıldım ya yine olumsuz olursa diye korkudan tekrar başlayamıyorum
Sürecin Olumlu tarafını düşünün, sonundaki mutlu aile tablosunu getirin gözünüze
