- 31 Ocak 2013
- 8.639
- 29.951
- Konu Sahibi Uyuyan Adamdan Nefret
- #81
Bende normalde kolay kolay ağlamam. Eşimin yanında kızımı özlemem dışında ağlamam, başkasına zayıflığımı asla göstermem. Annemde öyledir o yüzden çocukluğumdan beri onun yanında ağlayamam belki o yüzden böyle yetiştim.İnan ki gerçek.
Ben ki dünyanın en sakin,en kötüyü cağırmayan insanıyım kendimce tabi,daha doğum çıkışı doğuma doktorum giremedi diye ağladım. Girerken suyun bitmiş çocuk nefes alamaz deyip doktorumu beklemeden sezaryen ameliyata aldılar hemen,yabancı yabancı insanlarla girdim o bana bir dokundu,uyanınca doktorumu gördüm ağlamaya başladım,kadına bir trip attım yüzüne bakmadım. Sadece çıkarın beni burdan dedim,tekrar dalmışım,odamda uyandım. Hastaneden çıkarken doktor gördü yine,bebeğin resmini getirin panoma asayım dedi kadina dedim ki"doğumuma girseydiniz alirdınız"ki normalde umursayacak biri kesinlikle değilim ama kadına kırıldım, sanki babamın kızı. Asla yapmayacaģım şey benim.
Eşime yakınlarima tavır yapmadım,annem bendeydi gizli gizli aglardım kafama olmadık şeyi takıp ki ben zor aglarım,sulu göz değilim. Bende inanmazdım ama insanın içi yumuşuyor sanki,gözyaşı hazırda bekliyor. Kizım aglarken bende ağlardım o derece yani.
15gn yanımda kaldı bu doğumumda ama sinirlensem banyoya girer ağlardım, çıkardım gülerek herşey yolunda gibi :)
Doğumdada sancıyı çekiyorum, doğuramıcam diye ağladım. Ki ondan önce 2 tane doğurdum zaten :)
Doğum oldu gerçekten doğdumu diye ağladım, kızım kakasını yutmuştu midesini yıkadılar hemen kalp atışı hızlanmıştı bide ona ağladım.
Güya ağlamayan ben ilk saatlerde ağlak zırlak bişeydim