herkese merhaba.. artık kimsenin eli kalbime değmiyor.. kimseler derdimi anlamıyor, anlatamıyorumda.. aşk neydi? Bizi böyle rezil eden bir duygumu yoksa. Özetle altı aylık bir ilişkim vardı, kendisi en ufak şeyleri bile sorun edip ayrılık noktasına gelirdi, benim onun istediği kız olmadığımı sölerdi. Ben mal ve gerizaklı olduğum için her halde bu lafları duyduğum halde nasılda devam ettim onunla hiç sormayın. Adeta kör gibiydim iki güzel lafa kanıp herşeyin güzel olduğunu görür gibiydim.
Hep bir şeyleri sorun yaptı hep öylesin böylesin şu kıyafet böyle açık bu şöyle labali, her açtığı konuda yanlış anlamalarını düzeltip yola devam ettim. Sonuç: koca bir hayal kırıklığı. Kendimi rezil gibi hissediyorum. Son üç gündür konuşmuyoruz bile sessiz sedasız bitti. Tek bir laf edesim bile yok ama çok kızgınım. Meğer beni zerre kadar sevmemiş dönüp bakınca geçmişe. Ben bu ruh halinden nasıl kurtulucam? berbat bir boşluktayım
İlişki size özetlicek olursa:
Önceden kankaydık, ve yakınlaşmamız oldu ona ilk duygusal hissler hisettiğimde ne güzel seninle sorun yaşıcağım hiç bir konu yok dedim demez olaydım..
O yokken hayatımda olan şeyleri bile yüzüme vurup beni ezdi, neden denize gitmişim neden en yakın arkadaşımın evinde kalmışım vb..
Velhasıl bir şekilde kopamadık ve yola devam ettik ama 15 günde bir sorunlar hep çıktı çıktı.. bir şeye canı sıkıldığında asla konuşmaz üç beş gün susar ben üstüne gidince olay patlardı. Giydiğim kıyafetlere kadar değiştirdim ama yaranamadım beğenmedi..
Bundan bir ay önce kurana el bastırdı eski sevgiliyle ilgili konularda ve sonra dönüp beş aydır boşuna canımı sıkmışım herşeyi yanlış anlamışım dedi. Ben gene kör ve sağır halde yaptığı hakaretleri piskolojik şiddeti unutup yoluma devam ettim. Ben öyle sosyal biri değilim çok, herkesle iletişim kurmam utanırım. Ona çok yakın oldum ama. Neyse bu beni labali ilan etti saçma salak güldüğümü söledi haraketlerimi rahatlıkla genişlikle adlandırdı.. ama iyi olduğumuz zamanlarda çok sevdiğini iyi ki olduğumu, nasıl beni böle çok sevdiğine şaşırdığını. Bana çok değer verdiğini ve buna benzer o kadar güzel şeyler söylerdi ki. Ama gram sevdiğini düşünmüyorum gözlerim yeni açıldı ama canım acıyor benliğimi eski mutluluğumu kaybettm altı ayda yüzüm hep sivilce doldu.
Kızlarben nasıl düzelicem? Beni maf etti bunada ben izin verdim yalan yok.. nasıl böyle kör oldum.. arkadaşlarımla dahi görüşmemi istemeyen. Bir komşuya kahve içmeye gitmeyi yadırgayan bir insandı ve daha nice sacma salak takıntılıklar.. şimdi ise üç gündür konuşmuyoruz ne o aradı ne ben nede ararım. Ayrılalım cümlesini dahi kurup tek bir muhattblk yaşamak istemiyorum.
İnanın çok kötüyüm, güçlü bir kızdım şimdi sıfırım salak gibi hissediyorum eski sevgilisine yaptkları aklıma gelince üzülüyorum onu kaybetme korkusu varken beni zerre kaybetme korkusu olmamış.. onu annesiyle tanıştırırken beni annesi sevdiği halde annesi beni ona sorduğu halde hep susmuş.. ( aynı mahalledeyiz ) onunla herşeye rağmen evlenmeyi düşündüğünü sölerdi arkadaşken, tabi çok eskidendi ilişkileri. Neyse bana ise hep inançsız olduğunu baştan beri bu ilişkinin gitmeceğini düşündüğünü sölerdi ayrılık noktasına geldiğimizde, gelele kadar ise ama iyi ki varsın derdi, kimseye böle değer vermedim derdi
Herşeyden sakındım bir parçamsın gibi gördüm derdi hep çelişkide bıraktı beni..
Şimdi ise herşey tükendi. Sessiz sedasız bitti. İyi oldu ama ben tükendim, sıfırım, mutsuz ve değerlerimi kaybetmiş gibiyim. Umutsuz..
Geçicek mi tüm bunlar??
