• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Toksik arkadaş

Karadutlu .!.:
Anladim. Onun olumsuzluklarına nötr olabilmem lazım sanırım. Bunu nasıl yapacağım? AsLinda sorunum bu di mi ? O olumsuz biri. Peki ben neden etkileniyorum ?
Genişletmek için tıkla...

Hayır onun herşeyi eleştirmesi onun olumsuz biri olduğu anlamına da gelmez ki.
Her birimizin hayata toz pembe baktığı dönemler olduğu gibi puslu baktığı dönemlerde oluyor.
Genelde o dönemler olumsuzluklar çok daha gözümüze batıp eleştirme eğilimine giriyoruz.
İş arkadaşlarımızla zaten mükemmel içli dışlı ilişkimizin olması bana makul gelmiyor.
Öğlen yemekte yada sabah kahve içerken denk gelirsin. Sen güzelliklerden bahsedersin o olumsuzluklardan. Bir kısmına cevap verip bir kısmını görmezden gelirsin. Sonuç itibariyle günlük hatınızdaki üslubu siz bilir ona göre şekillendirirsiniz.
 
Karadutlu .!.:
Çalıştığım yerde bi arkadaş var. 8 sene önce boşanmış ve bu travmayı atlatamamış. 10 yaşında bi kızı var. Bekar anne olarak yaşıyor.

Insanların mutsuzluklarindan besleniyor resmen. Evli insanlara hep önyargılı bakıyor ve arkalarından konuşurken " onlar prenses ben köle " vb. Yorumlar yapıyor. Biriyle sorun yaşarsa asla ama asla yüzleşip derdini dile getirmiyor sürekli şikayet ediyor.

Kafeteryadaki poacadan tutun da, masanin uzerindeki tozlu zemine kadar düşman. Yani anlatılmaz yaşanır.

Ben de bosandim. Çok zor günler geçirdim. Yalniz bir kadınım . Her işimi kendim hallediyorum. Bir erkeğe ihtiyacım yok. Ya da ilişkisi olan arkadaşlarıma imrenmiyorum bile. Enerjim dengede. Ona destek olmak ve biraz farkındalık kazandırmak istedim. Yani arkadaş olmak istedim. Kızına da çok kötü davranıyor çünkü. Sosyallesince inanılmaz mutlu pozitif oluyor. Evine ilk gidince " benim de bu hayatta gerçek dostlarım varmış " falan dedi. Cok uzuldum yalniz kalmış olmasına. Sanki ona iyi gelmişim gibi iyi hissetmiştim kendimi. Kızıyla falan da çok iyi anlaştım.

Sonra bi gün işte bi arkadaşla sorun yaşadım. Ben hayatta içimde tutamam sorunlarımı. Mutlaka deşarj olmam yüzleşmem sorunu çözmem lazım. Eve gidince aramayı düşünüyorum. Arabayla onu ben götürüyordum. Yol boyunca sorun yaşadığım arkadaşımın kendisini nasıl dışladıģıni , ayrımcılık yaptığını anlattı durdu . En son yeter artık ben akşam konuşup çözeceğim bu sorunu , o kisiyle kirgin olmak istemiyorum onu seviyorum dedim. Akşam neyseki aradım konuştum çok rahatladım. Sonra toksik arkadaşıma mesaj attım. Biz sorunu hallettik, yarın kahve içeceğiz birlikte dedim. " çok sevindim " falan dedi.

Neyse bu kadar örnek yeter. Çok uzun zamandır iletişim kurmuyordum beni çok yorduğu için. Gecen gün ısrarla evine davet etti. Iş çıkışı ona geçeceğiz. Kabul ettim. Eve girdik kızına sinirli bi şekilde "kekleri bitirdin mi? Biz kahve içeceğiz " dedi. Ben orda patladım ve inanılmaz yükseldim. Ben hiç-bir arkadaşımın beni çocuğundan önde tutmasını istemem Çok rahatsız oldum şuan, yesin kekleri bana ikram etme ama kızını da incitme benim yüzümden, ona zarar veriyorsun diye başladım , ne kadar ruh emici olumsuz olduğunu , herkesi eleştirdiğini, bir turlu mutlu olamadigini, bir an önce destek alması gerektiğini, normal olmadığını söyledim ve karşımda sürekli savunmada olan bir insanla karşılaştım. Tek derdi " onun hakkında böyle düşünmeme üzülmesi" olan, asla kendini mutsuzluğunu çocuğunu üzmesini kabul etmeyen, bir kadın. Çok kırıldı bana elbette. Özür diledim ve çıktım evden.

Artık onunla görüşmek istemiyorum. Ama iş yerinde gerginlik de yaşamak istemiyorum. Kızı için de çok üzülüyorum. Yardımcı da olamadım. Uğraştığımla kaldım.

Geçip karşısına , senin olumsuzlukların benim yaşam enerjimi çok düşürüyor seninle görüşmek istemiyorum desem ayıp olur mu ? Kadının yüzündeki tiksinme ifadesini görmekten travma yaşıyorum resmen.
Genişletmek için tıkla...
eger seninle tekrar gorusmek samimiyet kurmak isterse son paragrafta yazdigin seyi kesinlikle soylemelisin
 
zeynones2 .!.:
Hayır onun herşeyi eleştirmesi onun olumsuz biri olduğu anlamına da gelmez ki.
Her birimizin hayata toz pembe baktığı dönemler olduğu gibi puslu baktığı dönemlerde oluyor.
Genelde o dönemler olumsuzluklar çok daha gözümüze batıp eleştirme eğilimine giriyoruz.
İş arkadaşlarımızla zaten mükemmel içli dışlı ilişkimizin olması bana makul gelmiyor.
Öğlen yemekte yada sabah kahve içerken denk gelirsin. Sen güzelliklerden bahsedersin o olumsuzluklardan. Bir kısmına cevap verip bir kısmını görmezden gelirsin. Sonuç itibariyle günlük hatınızdaki üslubu siz bilir ona göre şekillendirirsiniz.
Genişletmek için tıkla...
Konu sadece eleştirmek de değil aslında , herkesin arkasından konuşuyor ama asla gidip beni üzdün sana kirginim demiyor. Sürekli haksızlığa uğradığını düşünüyor, sürekli kurban modunda. Hayatın sillesini yemiş ve herkes kötü ona göre. Yemekte kahve içerken, denk geldiğinde , akşam bi bahaneyle aradığında falan... resmen radyasyon gibi maruz kalıyorum
 
Çok iyi yapmışsınız bu ruh emici tipler başka türden anlamaz da. Gerekirse konuşmayın bir süre sonra enerjinizi emerler.
 
Karadutlu .!.:
Ben orda patladım ve inanılmaz yükseldim. Ben hiç-bir arkadaşımın beni çocuğundan önde tutmasını istemem Çok rahatsız oldum şuan, yesin kekleri bana ikram etme ama kızını da incitme benim yüzümden, ona zarar veriyorsun diye başladım , ne kadar ruh emici olumsuz olduğunu , herkesi eleştirdiğini, bir turlu mutlu olamadigini, bir an önce destek alması gerektiğini, normal olmadığını söyledim ve karşımda sürekli savunmada olan bir insanla karşılaştım. Tek derdi " onun hakkında böyle düşünmeme üzülmesi" olan, asla kendini mutsuzluğunu çocuğunu üzmesini kabul etmeyen, bir kadın. Çok kırıldı bana elbette. Özür diledim ve çıktım evden.
Genişletmek için tıkla...
Sizi de ondan pek farklı görmedim. Bir ayarı yok ikinizin de. “Yesin çocuk canım, ben koca kadın napıyım keki” deyip geçerdim ben olsaydım. Yükselmeye gerek yok, o an zamanı değil zaten. Samimi olduğum insanlara yükselmek, onları silmek ne yaparlarsa yapsınlar tarzım değil. Hemen samimi olmam, olursam da mesafe koyarım sonradan. İki iyi davranıp sonra böyle patlamalar aslında arada hiçbir zaman iyi duyguların yeşermediğini düşündürür bana.
 
Ruh emici insanlarla aynı ortamda bulunmak gerçekten ciddi derecede psikoloji bozuyor. İyi niyetle yardımcı olmak istediğinizi anlıyorum ama sanki biraz da çocuktan dolayı fazla üzerine düşmüşsünüz gibi geldi bana. Samimiyeti ilerletmeden, günlük iş üzerine konuşup, iş dışında iletisiminizi azar azar bitirmek çok daha iyi olacaktır sizin için. Kızıyla ilgili iletişimi için de lafı açılırsa "boyle durumlarda mutlaka psikolojik destek alınmalı" diye genel yorumlar yaparak aklına sokmaya çalışmanız kâfi. Direkt olarak onu suçlar gibi konuşmak ters teper bence çünkü böyle insanlar kabullenmiyorlar aksine daha da saldırganlaşıyorlar. Boşanmak ve bu hayatta tek başına bir çocukla ayakta durmak çok zor ve bazı insanlar malesef bu durumla psikolojik olarak savaşamıyor ve aynen iş arkadaşınız gibi çevresine de yayıyor o negatif enerjiyi... hem kadına hem de çocuğa çok üzüldüm aslında ama siz daha fazla müdahil olmayın derim.
 
Karadutlu .!.:
Çalıştığım yerde bi arkadaş var. 8 sene önce boşanmış ve bu travmayı atlatamamış. 10 yaşında bi kızı var. Bekar anne olarak yaşıyor.

Insanların mutsuzluklarindan besleniyor resmen. Evli insanlara hep önyargılı bakıyor ve arkalarından konuşurken " onlar prenses ben köle " vb. Yorumlar yapıyor. Biriyle sorun yaşarsa asla ama asla yüzleşip derdini dile getirmiyor sürekli şikayet ediyor.

Kafeteryadaki poacadan tutun da, masanin uzerindeki tozlu zemine kadar düşman. Yani anlatılmaz yaşanır.

Ben de bosandim. Çok zor günler geçirdim. Yalniz bir kadınım . Her işimi kendim hallediyorum. Bir erkeğe ihtiyacım yok. Ya da ilişkisi olan arkadaşlarıma imrenmiyorum bile. Enerjim dengede. Ona destek olmak ve biraz farkındalık kazandırmak istedim. Yani arkadaş olmak istedim. Kızına da çok kötü davranıyor çünkü. Sosyallesince inanılmaz mutlu pozitif oluyor. Evine ilk gidince " benim de bu hayatta gerçek dostlarım varmış " falan dedi. Cok uzuldum yalniz kalmış olmasına. Sanki ona iyi gelmişim gibi iyi hissetmiştim kendimi. Kızıyla falan da çok iyi anlaştım.

Sonra bi gün işte bi arkadaşla sorun yaşadım. Ben hayatta içimde tutamam sorunlarımı. Mutlaka deşarj olmam yüzleşmem sorunu çözmem lazım. Eve gidince aramayı düşünüyorum. Arabayla onu ben götürüyordum. Yol boyunca sorun yaşadığım arkadaşımın kendisini nasıl dışladıģıni , ayrımcılık yaptığını anlattı durdu . En son yeter artık ben akşam konuşup çözeceğim bu sorunu , o kisiyle kirgin olmak istemiyorum onu seviyorum dedim. Akşam neyseki aradım konuştum çok rahatladım. Sonra toksik arkadaşıma mesaj attım. Biz sorunu hallettik, yarın kahve içeceğiz birlikte dedim. " çok sevindim " falan dedi.

Neyse bu kadar örnek yeter. Çok uzun zamandır iletişim kurmuyordum beni çok yorduğu için. Gecen gün ısrarla evine davet etti. Iş çıkışı ona geçeceğiz. Kabul ettim. Eve girdik kızına sinirli bi şekilde "kekleri bitirdin mi? Biz kahve içeceğiz " dedi. Ben orda patladım ve inanılmaz yükseldim. Ben hiç-bir arkadaşımın beni çocuğundan önde tutmasını istemem Çok rahatsız oldum şuan, yesin kekleri bana ikram etme ama kızını da incitme benim yüzümden, ona zarar veriyorsun diye başladım , ne kadar ruh emici olumsuz olduğunu , herkesi eleştirdiğini, bir turlu mutlu olamadigini, bir an önce destek alması gerektiğini, normal olmadığını söyledim ve karşımda sürekli savunmada olan bir insanla karşılaştım. Tek derdi " onun hakkında böyle düşünmeme üzülmesi" olan, asla kendini mutsuzluğunu çocuğunu üzmesini kabul etmeyen, bir kadın. Çok kırıldı bana elbette. Özür diledim ve çıktım evden.

Artık onunla görüşmek istemiyorum. Ama iş yerinde gerginlik de yaşamak istemiyorum. Kızı için de çok üzülüyorum. Yardımcı da olamadım. Uğraştığımla kaldım.

Geçip karşısına , senin olumsuzlukların benim yaşam enerjimi çok düşürüyor seninle görüşmek istemiyorum desem ayıp olur mu ? Kadının yüzündeki tiksinme ifadesini görmekten travma yaşıyorum resmen.
Genişletmek için tıkla...

İş hayatında benzer tiplerle karşılaştım.
Mesafeli davranmaya başlayarak işe başlayabilirsiniz.
İlla iyi arkadaş olmak zorunda değilsiniz.
İşinizi yapın geçin.
 
Karadutlu .!.:
Çalıştığım yerde bi arkadaş var. 8 sene önce boşanmış ve bu travmayı atlatamamış. 10 yaşında bi kızı var. Bekar anne olarak yaşıyor.

Insanların mutsuzluklarindan besleniyor resmen. Evli insanlara hep önyargılı bakıyor ve arkalarından konuşurken " onlar prenses ben köle " vb. Yorumlar yapıyor. Biriyle sorun yaşarsa asla ama asla yüzleşip derdini dile getirmiyor sürekli şikayet ediyor.

Kafeteryadaki poacadan tutun da, masanin uzerindeki tozlu zemine kadar düşman. Yani anlatılmaz yaşanır.

Ben de bosandim. Çok zor günler geçirdim. Yalniz bir kadınım . Her işimi kendim hallediyorum. Bir erkeğe ihtiyacım yok. Ya da ilişkisi olan arkadaşlarıma imrenmiyorum bile. Enerjim dengede. Ona destek olmak ve biraz farkındalık kazandırmak istedim. Yani arkadaş olmak istedim. Kızına da çok kötü davranıyor çünkü. Sosyallesince inanılmaz mutlu pozitif oluyor. Evine ilk gidince " benim de bu hayatta gerçek dostlarım varmış " falan dedi. Cok uzuldum yalniz kalmış olmasına. Sanki ona iyi gelmişim gibi iyi hissetmiştim kendimi. Kızıyla falan da çok iyi anlaştım.

Sonra bi gün işte bi arkadaşla sorun yaşadım. Ben hayatta içimde tutamam sorunlarımı. Mutlaka deşarj olmam yüzleşmem sorunu çözmem lazım. Eve gidince aramayı düşünüyorum. Arabayla onu ben götürüyordum. Yol boyunca sorun yaşadığım arkadaşımın kendisini nasıl dışladıģıni , ayrımcılık yaptığını anlattı durdu . En son yeter artık ben akşam konuşup çözeceğim bu sorunu , o kisiyle kirgin olmak istemiyorum onu seviyorum dedim. Akşam neyseki aradım konuştum çok rahatladım. Sonra toksik arkadaşıma mesaj attım. Biz sorunu hallettik, yarın kahve içeceğiz birlikte dedim. " çok sevindim " falan dedi.

Neyse bu kadar örnek yeter. Çok uzun zamandır iletişim kurmuyordum beni çok yorduğu için. Gecen gün ısrarla evine davet etti. Iş çıkışı ona geçeceğiz. Kabul ettim. Eve girdik kızına sinirli bi şekilde "kekleri bitirdin mi? Biz kahve içeceğiz " dedi. Ben orda patladım ve inanılmaz yükseldim. Ben hiç-bir arkadaşımın beni çocuğundan önde tutmasını istemem Çok rahatsız oldum şuan, yesin kekleri bana ikram etme ama kızını da incitme benim yüzümden, ona zarar veriyorsun diye başladım , ne kadar ruh emici olumsuz olduğunu , herkesi eleştirdiğini, bir turlu mutlu olamadigini, bir an önce destek alması gerektiğini, normal olmadığını söyledim ve karşımda sürekli savunmada olan bir insanla karşılaştım. Tek derdi " onun hakkında böyle düşünmeme üzülmesi" olan, asla kendini mutsuzluğunu çocuğunu üzmesini kabul etmeyen, bir kadın. Çok kırıldı bana elbette. Özür diledim ve çıktım evden.

Artık onunla görüşmek istemiyorum. Ama iş yerinde gerginlik de yaşamak istemiyorum. Kızı için de çok üzülüyorum. Yardımcı da olamadım. Uğraştığımla kaldım.

Geçip karşısına , senin olumsuzlukların benim yaşam enerjimi çok düşürüyor seninle görüşmek istemiyorum desem ayıp olur mu ? Kadının yüzündeki tiksinme ifadesini görmekten travma yaşıyorum resmen.
Genişletmek için tıkla...
Eğer soylediklerinizi çocuk duymussa birde siz yaralamissiniz gibi olmus. Ama eminim duymamıştır.
Ben hayatta kimseyle samimi olmam bu kadar. Cidden anlattığıniz gibi sürekli dertlenwn bir arkadaşım vardı. Biz birbirimize iyi gelmiyoruz dedim. Küstü şimdi barıştı.
Öyle arada gördükçe konuşuyoruz ama negatifligini bana yayacak kadar değil
 
Mesafeli olun. İşyeri arkadaşliginiz bozulmasın. Aynı yerde bu tarz kuslukler hoş değil. O yüzden ilişkinizi komple bitirmenizden yana değilim ben. Ama olumlu-olumsuz fikir beyan etmezsiniz, evde ya da dışarda plan program yapmazsınız olur biter. O da durumu anlayıp eninde sonunda sizden uzaklaşacaktir.
 
Karadutlu .!.:
Konu sadece eleştirmek de değil aslında , herkesin arkasından konuşuyor ama asla gidip beni üzdün sana kirginim demiyor. Sürekli haksızlığa uğradığını düşünüyor, sürekli kurban modunda. Hayatın sillesini yemiş ve herkes kötü ona göre. Yemekte kahve içerken, denk geldiğinde , akşam bi bahaneyle aradığında falan... resmen radyasyon gibi maruz kalıyorum
Genişletmek için tıkla...

Kurban modumdaki insanlarla iletişimi kestiğinde de böyle vicdan azabı bıraktırırlar işte :KK70:
O yetişkin olmayı tercih etmemiş, başkalarını suçlamak ondandır.
Siz de kafayı takmayın. Akışa göre hareket edin. Onun ne dediği değil sizin ne yaptığınız önemli sizin için.
 
Ben kadına üzüldüm nedense mutsuz ya da negatif olması onun kötü biri olduğunu göstermez içinizde tutup tutup patlamasaydınız keşke yüzüne tokat gibi vurmuşsunuz gerçekleri zaten hayattan öyle bi darbe yemiş bi insana kolay kolay hiçbir şey tam olarak iyi gelmez psikolojik destek almalıymış muhtemelen onun da elinde değil bu durum
 
Benimde böyle bir arkadaşım vardı sürekli depresif bir modda sanki herkes ona düşman gibi davranır gibi yapardı iki sene beni birtirdi resmen dertleriyle.Guzel bir konunun ortasında 10 kere dinlediğim dertleri birdaha birdaha anlatırti en sonunda kestim arkadasligimi çünkü hiç çaba göstermiyordu değişmek için ben onun bu yaptıklarını yüzüne vurmazken o benim 1 geç kalisimda bile sürekli beni ekiyorsun herkes böyle yapıyor gibi triplere giriyordu en komigide arkadasligimi kestigimde sanki arkasından bicaklamisim gibi yapmasiydi. kaç kurtul tez vakitte asla düzelmiyorlar ve ben kötüyüm herkes kötü olmalı kafasindalar
 
Xeniapooh .!.:
Ben kadına üzüldüm nedense mutsuz ya da negatif olması onun kötü biri olduğunu göstermez içinizde tutup tutup patlamasaydınız keşke yüzüne tokat gibi vurmuşsunuz gerçekleri zaten hayattan öyle bi darbe yemiş bi insana kolay kolay hiçbir şey tam olarak iyi gelmez psikolojik destek almalıymış muhtemelen onun da elinde değil bu durum
Genişletmek için tıkla...
Bunun farkındayım. Sonra özür dileyip ayrıldım ama kızına sinirlenip kekleri yedin mi diye kızması beni çok rahatsız etti. Arkadaşını çocuğundan daha değerli görüyor. Buna sessiz kalamadım. Kızına çok üzüldüm.
 
girlinred .!.:
Sizi de ondan pek farklı görmedim. Bir ayarı yok ikinizin de. “Yesin çocuk canım, ben koca kadın napıyım keki” deyip geçerdim ben olsaydım. Yükselmeye gerek yok, o an zamanı değil zaten. Samimi olduğum insanlara yükselmek, onları silmek ne yaparlarsa yapsınlar tarzım değil. Hemen samimi olmam, olursam da mesafe koyarım sonradan. İki iyi davranıp sonra böyle patlamalar aslında arada hiçbir zaman iyi duyguların yeşermediğini düşündürür bana.
Genişletmek için tıkla...
Peki.
 
Is yeri arkadaşlığıymış zaten yılların samimiyeti yokmuş. Biraz daha aşamalı samimi olmayı tercih edebilirdiniz. Su an hayatında onemli biri olmuşsunuz bir an sizden aldığı tepkilere çok şaşırmıştır. Davranışları elbette normal değil ama belli ki psikolojik desteğe ihtiyacı var. Mutlaka yönlendirin derim.
 
zeynones2 .!.:
Kurban modumdaki insanlarla iletişimi kestiğinde de böyle vicdan azabı bıraktırırlar işte :KK70:
O yetişkin olmayı tercih etmemiş, başkalarını suçlamak ondandır.
Siz de kafayı takmayın. Akışa göre hareket edin. Onun ne dediği değil sizin ne yaptığınız önemli sizin için.
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle, vicdan azabı bıraktı bende. Çünkü o kadar kurban rolünde ki, arkamı dönüp gitsem, onu ucurumun ucunda bırakmışım gibi hissettirecek.

Sonuçta anne ve güçlü olmak zorunda. Birilerinin enerjisini emerek hayata tutunmaya çalışması çok yıkıcı.
 
kendimidurdaracakdegilim .!.:
Is yeri arkadaşlığıymış zaten yılların samimiyeti yokmuş. Biraz daha aşamalı samimi olmayı tercih edebilirdiniz. Su an hayatında onemli biri olmuşsunuz bir an sizden aldığı tepkilere çok şaşırmıştır. Davranışları elbette normal değil ama belli ki psikolojik desteğe ihtiyacı var. Mutlaka yönlendirin derim.
Genişletmek için tıkla...
Hayır hiç samimiyetim yok. Son 1 senede 3 kere kahve içtik. Öyle söyleyebilirim. Ama is yerinde sürekli iletişim halindeyiz mecburen. Maruz kalıyorum o yüzden.
 
Ben sizin gibi insanları çok sorunlu buluyorum. Bir insanla ona acıdığın için, yaralarını sarmak için arkadaş olmazsın. Sohbetinden zevk aldığın, bir şeyler paylaşmaktan memnun olduğun için arkadaş olursun. Kadın zaten travmalı bir de siz eklenmeyin, üzerinize vazife olmayan işlere karışıp iyi niyet elçiliği yapmayın. Ayrıca çocuğunun önünde annesine öyle davranmanız, annesinin keki yedin mi demesinden daha çok zarar vermiştir emin olun. Dom dom konuşmak yerine mesafenizi koyarsınız olur biter.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Toksik arkadaşıma karşı nasıl bir tavır almam gerekiyor?
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
607
dinora
dinora
H
Gerçekten yakın mı yoksa ben mi öyle sanıyorum
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
2K
remedioslabelle
remedioslabelle
R
Başka kadınların videolarını arkadaşlarına diye bana atıp duruyor, nasıl bi ders vermeliyim?
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
2K
garciaas
garciaas
umutluev
Kayınvalidesi böyle olan var mı? Sorun bende mi?
6 7 8
Yorumlar
147
Görüntüleme
4K
gozyasi
gozyasi
E
bu çocuk benden hoşlanıyor mu ne yapıyor ne yapmalıyım
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
372
naz70
N
Back