Merhaba arkadaşlar,
Ben daha önce de buraya yazmıştım ailemle ilgili dertlerimi anlatmıştım. Üstüne yeni dertler eklenince tekrar içimi dökmeye geldim. Benim bi sevgilim var ve daha önce belirttiğim gibi ailem daha tanımadan karşı çıktı. Çünkü ablamın evliliği gibi kendi çevrelerinden olsun bilindik biri olsun istediler. Sevgilimle bu arada uzak mesafe yaşıyoruz ben Ankaradayım o İstanbul. Annem psikolog bunu belirteyim öncelikle. Ailem bu ilişkiyi öğrendiğinde annem çok yumuşak yaklaştı ve ben ona bu ilişkiyi anlatmış oldum. Sonrasında tavrı değişti çok fazla ve ağzından laf almak için öyle iyi yaklaştım sana dedi. Sonrasındaki 3-4 ay asla benimle konuşmadı. Evde sürekli oruspu gibi hakaretler etti sen kimsin benim yaptığım yemiği yiyorsun evden atcam seni kira öde vs vs. Ben bu bir süreç diye geçer diye çok sabrettim. Babamda hepsini duyuyordu tabi sürekli o annedir o haklı kadının hayallerini yıktın sırtımızdan bıçakladın bizi diyerek annemi savunuyordu. Sonrasında annem birden normale döndü. (Annem ablam evlenene kadar onunla çok kötüydü arası şimdi de sıra bende sanki). Sevgilim ankaraya gelmişti bi kaç gün burda kaldı. O gün halam hastaneye kaldırıldığı için buluşmadık. Ben erkek kuzenimin arabasında hastaneye gidiyordum. Ablam aradı nerdesin vs. Anlattım durumu. Ablam sonrasında annemi arayıp benim sevgilimle olduğumu ve onun halasının yanına gittiğimi söylemiş. Annem bunu duyar duymaz bana küfürlü mesajlar attı. Çok ağır şeyler. Oranı buranı açıyorsun orospu şöylesin böylesin falan. Bunun üzerine erkek kuzenim bunun şahiti olduğu için ablamı aradı ve baya bağırdı niye yalan söylüyorsun yanlış anlamışsın madem neden koşarak annene söylüyorsun annenin bu kıza (yani bana) tavrını bilmiyor musun falan. Ablam hatasını anlayıp anneme durumu düzelterek anlattı ama o gündür annem benimle konuşmuyor hiç bir suçum yok halbuki yaklaşık 5 ay oldu. Babam öğrendiğinde ablan durumu düzeltmiş kızı daha ne karıştırıyorsun sen hatalısın falan diyor hala. Halbuki ablam bunu yapmadan önce annemle normale dönmüştük. Ama babam beni suçluyor. Annemi haklı buluyor. Ardından evde bu kadar sessizlik olduğu için babam güya kalp gözü açık bi arkadaşını eve getirdi. Ben tanımıyordum adamı. Gel dedi sana bi nazar duası okusun dedi. Sonra adam baya yarım saat okudu bende şaşırdım Tabi noluyor falan dedim içimden. Adam sonra senin içinde cin var hatta seninle evlenmiş dedi erkek arkadaşında da var dedi. Daha çocuğu görmeden. Ben buna inanmak istemedim tabi ama adam o kadar emin ki. Babam da sürekli bak inanmazsan sana yardımcı olamaz inan ki çıksın falan dedi. Bende istemediğimi inanmadığımı söyledim. Sonradan anladım ailem bana bunu sevgilimden uzaklaşmam için yaptı. Eğer ben inansaydım korkacaktım ve onda da olduğunu düşünüp ondan uzaklaşacaktım. Şimdi düşününce neler olmuş diyorum utanıyorum resmen. Ama aileme sorsanız biz senin iyiliğin için yapıyoruz sen hep haksızsın diyorlar. Resmen benim bir cinle evli olduğumu inandırmaya çalıştılar. Düşününce kötü oluyorum. Bu olay olurken inanmasam bile wc ye falan girerken korkuyordum. Bana bu arada istanbul yasağı verdi babam. 25 yaşındayım ve çalışıyorum istesem ayrı eve çıkarım. İstanbula da giderim. Ama korkuyorum. Ne yapmam lazım. Bi aile gerçekten çocuğunun iyiliğini düşündüğü için böyle davranır mı ?
Ben daha önce de buraya yazmıştım ailemle ilgili dertlerimi anlatmıştım. Üstüne yeni dertler eklenince tekrar içimi dökmeye geldim. Benim bi sevgilim var ve daha önce belirttiğim gibi ailem daha tanımadan karşı çıktı. Çünkü ablamın evliliği gibi kendi çevrelerinden olsun bilindik biri olsun istediler. Sevgilimle bu arada uzak mesafe yaşıyoruz ben Ankaradayım o İstanbul. Annem psikolog bunu belirteyim öncelikle. Ailem bu ilişkiyi öğrendiğinde annem çok yumuşak yaklaştı ve ben ona bu ilişkiyi anlatmış oldum. Sonrasında tavrı değişti çok fazla ve ağzından laf almak için öyle iyi yaklaştım sana dedi. Sonrasındaki 3-4 ay asla benimle konuşmadı. Evde sürekli oruspu gibi hakaretler etti sen kimsin benim yaptığım yemiği yiyorsun evden atcam seni kira öde vs vs. Ben bu bir süreç diye geçer diye çok sabrettim. Babamda hepsini duyuyordu tabi sürekli o annedir o haklı kadının hayallerini yıktın sırtımızdan bıçakladın bizi diyerek annemi savunuyordu. Sonrasında annem birden normale döndü. (Annem ablam evlenene kadar onunla çok kötüydü arası şimdi de sıra bende sanki). Sevgilim ankaraya gelmişti bi kaç gün burda kaldı. O gün halam hastaneye kaldırıldığı için buluşmadık. Ben erkek kuzenimin arabasında hastaneye gidiyordum. Ablam aradı nerdesin vs. Anlattım durumu. Ablam sonrasında annemi arayıp benim sevgilimle olduğumu ve onun halasının yanına gittiğimi söylemiş. Annem bunu duyar duymaz bana küfürlü mesajlar attı. Çok ağır şeyler. Oranı buranı açıyorsun orospu şöylesin böylesin falan. Bunun üzerine erkek kuzenim bunun şahiti olduğu için ablamı aradı ve baya bağırdı niye yalan söylüyorsun yanlış anlamışsın madem neden koşarak annene söylüyorsun annenin bu kıza (yani bana) tavrını bilmiyor musun falan. Ablam hatasını anlayıp anneme durumu düzelterek anlattı ama o gündür annem benimle konuşmuyor hiç bir suçum yok halbuki yaklaşık 5 ay oldu. Babam öğrendiğinde ablan durumu düzeltmiş kızı daha ne karıştırıyorsun sen hatalısın falan diyor hala. Halbuki ablam bunu yapmadan önce annemle normale dönmüştük. Ama babam beni suçluyor. Annemi haklı buluyor. Ardından evde bu kadar sessizlik olduğu için babam güya kalp gözü açık bi arkadaşını eve getirdi. Ben tanımıyordum adamı. Gel dedi sana bi nazar duası okusun dedi. Sonra adam baya yarım saat okudu bende şaşırdım Tabi noluyor falan dedim içimden. Adam sonra senin içinde cin var hatta seninle evlenmiş dedi erkek arkadaşında da var dedi. Daha çocuğu görmeden. Ben buna inanmak istemedim tabi ama adam o kadar emin ki. Babam da sürekli bak inanmazsan sana yardımcı olamaz inan ki çıksın falan dedi. Bende istemediğimi inanmadığımı söyledim. Sonradan anladım ailem bana bunu sevgilimden uzaklaşmam için yaptı. Eğer ben inansaydım korkacaktım ve onda da olduğunu düşünüp ondan uzaklaşacaktım. Şimdi düşününce neler olmuş diyorum utanıyorum resmen. Ama aileme sorsanız biz senin iyiliğin için yapıyoruz sen hep haksızsın diyorlar. Resmen benim bir cinle evli olduğumu inandırmaya çalıştılar. Düşününce kötü oluyorum. Bu olay olurken inanmasam bile wc ye falan girerken korkuyordum. Bana bu arada istanbul yasağı verdi babam. 25 yaşındayım ve çalışıyorum istesem ayrı eve çıkarım. İstanbula da giderim. Ama korkuyorum. Ne yapmam lazım. Bi aile gerçekten çocuğunun iyiliğini düşündüğü için böyle davranır mı ?