Benimki epey bi ilerlemişti şuan hatırlamıyorum cm ini ama her iki tiroid lobunu tamamen sarmış, lenflere yayılmış aynı zamanda boyun bölgesinde belirli alanlarda kanser hücresi üretmeye başlamıştı! Buna rağmen samatya hastanesi beni 3 ay daha bekletip iyice hayatımı karartıcaktı! Ankaradaki hastaneleri bilmiyorum ankara gata ya geldim ben çok fazla ilgilendiler çok memnun kaldım. Poliklinikler çok karışık heleki istanbuldaki hastanelerde insnlar mart ayında ameliyat olmuş temmuz ayı gelmiş hala heyete girip kaç doz atom alacağına karar verilsin diye sıra bekliyor! Çok acı ama ülkemizde sağlık tamamen maddiyata bakıyor eğer 400 tl varsa cebinde muayebehaneye gidip gerektiği zamanda gerektiği şekilde hastanede hizmetini görüyorsun.
Alışabildin mi bu hastalığın adına ben hala kalabalığa giremiyorum insanların meraklı bakışları, ameliyat izini takipleri, acıyarak bakmaları, en kötüsüde hasta olmayı kabullendiğimi zannetmek beni çok yoruyor
ameliyat olmadığım taraftaki lenf bezimdede şişme görüldü bu aralığa kadar bekliycem ilerlerse o bölgedeki lenf bezimde alınacak
hiç kalkmak yok bu hastalıkta şüpheciliğim giderek artıyor bir yerim ağırdığında acaba ordada mı var diye düşünmekten yoruldum! Aç olursun çöpü karıştırır iki lokma ekmek bulur karnını doyurursun, kıyafetin olmaz komşunun eskilerini giyersin, okula gidenezsen simit satar bi ekmek parası kazanırsın amaaaa sağlık öyle birşeymiş ki elinden hiçbirşey gelmiyor insan öyle aciz, caresiz kalıyormuş rabbim yardımcımız olsun, öyle bir şifa versin ki hastalıktan eser bile kalmasın!
Zor... Hemde o kadar zor ki hele açık açık doktor son anda kurtarılmaya çalışılmış bir hastasınız dediyse hepten zor. Ama öyle çok şey öğrendim ki kendimi, değerimi daha iyi bilir oldum.
BEN VARSAM HERŞEY VAR deyip unutmak istiyorum tüm acıları. Rabbim beterinden korusun.