topiği baştan sona okudum...her yorumda farklı duyguların arasında gelgitler yaşadım:çok üzgünüm:biliyormusunuz benim bu nisan'ın 4 ünde 20 yaşını dolduracak bir erkek evladım var...yani yoklamasının gelmesi sabah akşam....bu bela Türkiye'nin başına musallat olalı yirmi yıl önce oğlumu sevinçten kah ağlayarak,kah gülerek dünya'ya getirdiğim yıla dayanıyor....henüz 19 yaşında idim o zaman anne olunca ve üstelikte bir oğlan annesi olunca şehit haberlerine karşı daha bir duyarlı ve hassas olmuştum...işte o tarih bu tarih her şehit haberinde ben gözyaşı dökerim...hatırlıyorum hemde gayet net bir şekilde kronick'inde belirttiği gibi oğlumun o bebek masum yüzüne bakar içime korku girerdi"ya benim oğlum asker olduğunda bu olaylar bitmezde,benim bebeğimde oralarda ölürse"diye sonrada kendime gülerdim"aman kızım sende iyice abartıyorsun daha 20 yıl var,o zamana kadar bunlar mı kalır?":1no2
ğlum 15 li yaşlara gelince daha bir korktum derken bakın 20 yıl geçti ve ben 20 yıl önceki korkum ve kabusumla yüzyüze kaldım:çok üzgünüm:
bakın burası sanal bir dünya,envai çeşit konuda konuşuyor kah gülüyor,kah ağlıyor,kah geyik yapıyor,kah birbirimize kızıyoruz veya teselli ediyoruz.....ama şu bir gerçekki burası özellerimizle ve reel hayatımızla taban tabana aynı paralellikte gitmiyor:sm_confused:her birimiz sadece kendi istediğimiz kadarının veya çizdiğimiz sınırımız kadar içimizi ve özelimizi veriyoruz...yada tam tersi kimileride bir nick in arkasında kimseye açamadığı korkularını,istek ve hayallerini veya marjinalliklerini burda tanınmayacağı bilincinden çıkışla rahat rahat paylaşıyor....ben kendi adıma konuşmam gerekirse reelde kimseyle paylaşmamaya karar verdiğim, hiç bir şeyimi burda da paylaşmam....yani sanalda veya reelde farklı iki karakter pozisyonu yaratamam ...bu benim yapıma oturmuyor çünkü...demek istediğim şu aklı başında kaç arkadaşımız...herşeyini ama herşeyini,yaşamında karşılaştığı üzüntülerin,kötülüklerin veya yıpratıcı olayların veya aileye mahsus olaylarının hepsini burda yansıtır....hepinizin içinde sadece size ait olan şeyler vardır...zaten öylede olması gerekir...zaman öyle götürüyor...yoksa kolayca istismar edilebilir insanbenneyaptımki.....şimdi burdan çıkışla ne alaka konuyla diyebilirsiniz...şöyleki..oğluma bakıyorum şimdi ona bir şey demeden izliyorum bazen...aklımdan neler neler geçiyor bir bilseniz...bebekliği,okula başlaması ergenliğe girişi...beni üzdüğü ve güldürdüğü anılarım,kavgalarımız ilk adımları bana doğru ilk yürüyüşü,ilk anne deyişi,gaz sancıları yüzünden sabahlara kadar evde kucağımda dolaşmalarımız,hastalıkları ,9 aylıkken alttan sadece bir tek dişini çıkarıp ikincisi için tam 4 ay beklemek zorunda kalışımızşutarafagittiilk kahkahalar atarak gülüşü....ben oğlumla beraber büyüdüm....çok zor günlerimiz oldu çok ama çok üzücü şeyler yaşadık
(ne mücadeleler vererek onu bu yaşa getirdim :1no2:hala bebek kokusu burnumda duruyor....anne olanlar,hele hele benimki yaşlarda evlatları olanlar daha iyi bilir gerçektende biz bu çocukları tarlaya ekip,ordan biçmedik....bir evlat ne kadar zor yetişir,kaç yıl alır bu hallere gelmesi,,,ömrünüz biter peşinde....içimde,yüreğimin sol köşesinde hala bir yerler acıyor
((sen 20 yıl önce o gün,bu gün içinmi doğurmuştun evladını,bugün için mi onca sıkıntıya katlandın...ya oğlum oralara giderde ölürse...ne yaparım??bu acıyla daha sonra nasıl yaşarım......hayallerimde onu askere yolluyorum,şehit olduğunu düşünüyorum....ciğerlerim yanıyor nefes alamıyorum yorganın altında gözyaşları döküyorum....kıyamıyorum daha çok küçükmüş gibi geliyor bana ....ama bu haksızlık diyorum ..çünkü annelik duygularım başka türlüsünü beceremiyor.....sonra tv de şehit annelerini görüyorum onlarla ağlıyorum acılarını taa içimde yaşıyorum ve diyorumki ne haksızlığı?kime haksızlık??bunlar anne değilmi??onlarda senden farklıda olsa evlatlarını aynı mücadele ve hayallerle büyütmedimi??onların ümitleri yokmuydu??onlar senden azmı sevdiler yavrularını,kınalı kuzucuklarını....senin o analarda ne farkın var???eğer evladının ve senin kaderinde bunu yaşamak varsa yaşayacaksın...ve onlar gibi hayatına kah ağlıyarak,kah üzülerek ama hiç bir zaman evladının yaşadığı zamanlardaki gibi olamıyacak bir yaşam sürecine boyun eğeceksin....tabiiki bunlar en kötüsüne kendimi hazırlama gayretlerim...böyle bir şeye nasıl hazırlanılırsa artık:çok üzgünüm:
neticede evet çok doğru "SÖZ KONUSU VATANSA,GERİSİ TEFERRUATTIR...."Eğer böylesi gerekiyorsa oda tüm arkadaşları gibi o mertebeye ulaşacaktır....değilmiki bir zamanlar kanlarını döken şehit atalarının sayesinde ailesi ve kendisi hür bir vatan toprağında dünya'ya geldi ve büyüdü...gerekirse oda aynı şeyi yapacaktır ve yapmalıdır...ben onu her ne kadar bebek gibide görsem artık o bir erkek ve bir birey üstüne düşen sorumluluk ne ise onu yapacak...anneyim asla kondurmak istemiyorumm,hangi anne kondurabiirki...ama onu nereye kadar ve daha nelerden koruyabilirim....ateş hattından sağ salim gelir Allah muhafaza yolda bir kaza geçirir hak vaki olur...yani kader ve alın yazısı denen bir şey var ben kim oluyorumki buna karşı durabileyim...ben ordumuza ve komutanımıza sonuna kadar güveniyorum...ve tabiiki o ordu bizim doğurduğumuz oğullardan oluşacak,bizim doğurdumuz oğullarımız o orduları komuta edecek....
şöyle diyenler olabilir bu bir savaş değil,olmadığını kabul edelim peki biz 20 yıldır ne ile uğraşıyoruz,niye bu kadar evladımızı baharını yaşamadan toprağa koyuyoruz 20 yıldır...karşımızdaki insanlar bizden ne istiyorlarda buna katlanıyoruz....toprak istiyorlar!!!!!oluk gibi kanlar akıtarak aldığımız bu vatan toprağını bölmek ve haklarının olmadığı toprağı talep ediyorlar...bu savaş değilde nedir???savaşlar bu yüzden çıkmıyormu???bu artık Türkiye için prestij meselesi olmuştur bu konudaki tavır ve tutumumuz olası bir savaştaki halimizi gösterir!!!pek tabii gönül isterki bunlara gerek kalmasın diplomasi ile halledilebilsin....ama olmuyorsa yapılması gereken yapılır...bugüne değin ölen onca genç evladımız boşunamı ölmüş olsun ,kemiklerimi sızlasın??nasıl hesap veririz ahirette onlara...biz aciz bir millet değiliz bugünlere onlar getirdi bizi...biz istemedik...:1no2:evet VATAN SAĞOLSUN!!! ve NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!!!bunu diyemeyende nereye defolup gidecekse gitsin:mymeka:burası TÜRKİYE CUMHURİYETİ ve bu vatan toprağı asla bölünmeyecek!!!bu milletin önünde kimse duramaz...buna sonsuz inanıyorum....eğer gerekiyorsa içim kan ağlasada evlatlarım bu vatan toprağına feda olsun...sevgiler
bizim atalarımız değilmiydi ellerinde sopalarla savaşa giden..aç susuz ayaklarında ayakkabı yokken..nice ŞEHİTLERİMİZ OLDU ruhları şad olsun..onlar bizim için savaşıp şehit olmadımı..diplomatik yönden çözüm arasalardı dinimizi özgürce yaşayıp ezanlarımızın sesini huzurluca duyabilirmiydik..hangi ülkenin kölesi olup belkide soyumuzu kurutacaklardı..bi afganistan filistin olacaktık..sizden tek isteğim ASKERİMİZ VE KOMUTANLARIMIZ İÇİN DUA EDELİM..eğer bu tezkere kabul edildiyse onların yüce varlığı sayesinde..istediler ve ''KABUL ETTİRDİLER''..ULU ÖNDERİMİZ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK ün İZİNDE olduğumuz sürece değil VATANIMIZI bölmek bir ağacımızı bile alamazlar..eğer yatağımda huzurlu uyuyorsam TSK sayesinde başka hiç kimse değil..Onlardan başka kimseye gü-ven-mi-yo-rum...
