sabah yataktan kalkmak tam bir işkence oluyor...5dk daha 5 dk daha derken evden çıkma vaktiniz geliyor...sonra koştur koştur üzerini giyin, yanına yiyecek bişiler al...sonra işe gel...1 saat kendime gelemiyorum...suratsız,ruh gibi oturuyorum...akşama kadar sandalyenin tepesinde olmakta ayrı dert...akşam eve gidip uzanmak tek hayalim oluyor...eve git yemek yap,ye,masayı kaldır,bulaşıkları makinaya koy...yaptıgım tek bu...onun dısında evle haftada bir gun pazar ilgileniyorum...hiç halim olmuyor akşamları...
ama evde olsam ne olurdu bilemem...bu saatten sonra alıştıgımız için evde olmakta zor...nasıl zaman gecerdi bilmem...bende doktorum izin verirse 37.haftaya kadar çalışmak istiyorum ama bakalım son aylarda ne olurum...
rabbim hepimize yardımcı olsun