- 10 Haziran 2018
- 1.399
- 2.346
- 133
Yok yok, bende de var iki tane, çok şükür bırakın bu kadarı da olmaz diye aklımdan geçirmeyi, iyi ki benim çocuğum bunu yapmıyor diye azıcık aklımdan geçirmeyeyim birşeyi
Yok yok, bende de var iki tane, çok şükür bırakın bu kadarı da olmaz diye aklımdan geçirmeyi, iyi ki benim çocuğum bunu yapmıyor diye azıcık aklımdan geçirmeyeyim birşeyiAynen öyle.
Kimsenin yüzüne yüzüne şöyle yap,böyle konuş demedim hiç anne değilken ki hala fikrimi sormazsa kimseye öneride bulunmam 2 çocuk annesi olarak. Sadece aklımdan geçirip içime içime ben bunu yapmam asla,çok şımartmışlar demişimdir kimse duymamıştır ama yaşandı yani neyi içten içe de olsa kınadıysam.
Ben avmde kendini yere atan çocuk görünce diyordum bu ne ya,bu kadarda şımartılmaz diye. Bir kızım oldu,canı sagolsun ama aklına esince nerede olursak olalım ağlama potansiyeline sahipti. Bir keresinde marketin ortasında baya cıyak cıyak sebepsiz ağlayıp sakinleşince sormuştum kızım neden ağladın diye de,canım istedi demiştio ağlarken ınsanların gelip gidip niye agliyor annesi ne istiyorsa alsaydın,aglatma demesi,(yada bakıp kendi kendilerine söylenmeleri,suçlar bakışları)bu söylendikçe sanki kızıma işkence etmişim gibi ağlaması unutulmaz benim için.
Bir keresinde de bir toplulukta acıktım dedi,bende kahvaltinı bitirseydin acıkmazdın dedim diye bağıra bağıra ama bir lokma birşey veriyorsun anne demesi ki evde baya ısrarla yedirmeye ćalışmıştım her zaman olduğu gibi ve yememişti tabi kiama rezil etti beni ,sanki aç bırakıyormuşum gibi,o gün hiç unutamam bunu da.
Kısacası olmaz,benim çocuğum yapmaz,ben bunu yapmam demeyin,aklıniza bile getirmeyin derim.
Biz insan değil miyiz acaba bize sarraflık edemedi, tanıyamamış burayıAnaa konu sahibini kaçırmışız geldiği gibi gitmiş yainsan sarrafı abılamız eleştiriye de açık değilmiş
Merhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
Çok fazla geldik heraldeBiz insan değil miyiz acaba bize sarraflık edemedi, tanıyamamış burayı
Tanınız için psikiyatrist olmanız ve benim de size tedavi olmaya gelmem gerekir diye düşünürsek susmanız lazım
İnsan sarraflığıda herkese kulp bulup eleştirmesi.24 yaşında insan sarrafıymış peh peh
Tanı koymadım, fikir sordunuz ben de söyledim. Madem her yazılana bir kulp takacaktınız neden konu açtınız
Çocuk olunca görürsünMerhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
Çocuk olunca görürsünMerhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
Tuvalet eğitiminde sictigi ve isedigi yerleri görse aklı uçarÜzgünüm ama insanlara(annelere)böyle tepeden tepeden böyle konuşun,şöyle yapın dediğiniz ne varsa başınıza gelecek.
Dönüp sizi bulacak.
Bakın çocuğu olmayana her zaman kolay gelir akil vermek.
Birçoğumuz zamanında başkalarını eleştirdik ben asla böyle yapmam dedik,sonuc neyi yapmam dediysek illaki yaptık zira bu konuların standardı yok ki. Günü kurtarmak adına asla yapmam dediğim pek çok şeyi yaptım mesela ben,yapmaya da devam ediyorum.
Misafir konusuna birşey diyemem sevmek zorunda değilsiniz ama ailenize dahil olacak olan minik insanınız kirli elleriyle herşeyi elleyebilir yada salonun ortasına hatta yatagınıza bile kusabilir hastalanınca. Kakası bezden de taşabilir ne bileyim çişi de. Bence bu konuda kendinizi törpülemek için destek alın,aksi halde çok yipranırsınız.
Merhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
Tam 5 sene kustu benim kızım,doğdu ve 5 yaşına kadar evde kusmadıği yer kalmadı. Midesi hassastı hastalanacaksa kusardı ben kusmuktan tiksindiğim kadar ki kusamam bile o kadar vahim durumum,birşeyden tiksinmem ama yatagıma da kustu,üzerime de ki böyle fışkıra fışkıra kusardı,yemek yemeye gittiğimiz yerde bile kustu ki iftara dışarda yiyelim demiştik,yemeden içmeden kalktık.Çocuk olunca görürsüno çikolatalı elleriyle duvara resim cizdiginde ya da ağzı yüzü salça olduğunda yemek yedi diye mutlu olduğun için o titizlikten eser kalmayacak. Ama kibirli tavrımız hiç de insan sarrafi olduğunuzda bagdasmiyor. Kimseyi beğenmiyorum falan kaf dağında mısınız ? Tek doğru siz degilsinizm her çocuk ayrı bir dünya her aile farklı bir âlemdir. Genel geçer toplumsal kurallar dışında kimsenin çocuğuna karışma haddiniz yok. İnsanlar size de akıl verecekler o zaman
Tuvalet eğitiminde sictigi ve isedigi yerleri görse aklı uçar
Valla benim sırtımdan ter boşalmıştı bunları yaşarken,şimdi anlatırken komik tabi ama yasarken pek sevimsizdi.Vicdansız kadınçok güldüm.
evliliğinizin ilk yılı niye misafir ağırlamak veya bi yere misafir olmakla geçti? İnsan özellikle cicim ayında eşiyle başbaşa olmak istemez mi?Merhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
Tam 5 sene kustu benim kızım,doğdu ve 5 yaşına kadar evde kusmadıği yer kalmadı. Midesi hassastı hastalanacaksa kusardı ben kusmuktan tiksindiğim kadar ki kusamam bile o kadar vahim durumum,birşeyden tiksinmem ama yatagıma da kustu,üzerime de ki böyle fışkıra fışkıra kusardı,yemek yemeye gittiğimiz yerde bile kustu ki iftara dışarda yiyelim demiştik,yemeden içmeden kalktık.
Hepsini de temizledim,temizlemek zorundaydım,yatak yorgan illaki yıkandı her kış defalarca. Artık temizlemeciler abla yine mi kustu kız geçmiş olsun diyorlardı.
Tuvalet egitimi fecahat zaten.
Onu geçtim oglum bir ara altını temizlemek için actığımda baya baya suratıma suratıma işedi.
Kızım tam altını temizlerken elime defalarca kaka yapti.
Çocukla tiksinmek bile lüks valla.
İnsan kinadigini yaşamadan olmezmis çocuk bu koşarsa şımarık olurda valla kendi çocuğuma biri müdahale etse cevabını veririm kimse benden ve çocuğundan kıymetli değilMerhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?