bu kafadayken neden çocuk yaptın ki?Merhaba.
24 yaşımda 2 senelik evli 5 aylık hamile bir bayanım. Lisans sosyal hizmet mezunu insan sarrafı biriyim.
Evliliğimin ilk yılı her gün misafir ağırlamakla misafirliğe gitmekle geçti. Bekarken de sürekli misafir ağırlardık fakat kimseye gitmezdim. Kimseye razı olmaz kimseyi beğenmez mükemmeliyetçi biriyim. Başkasının hizmetine, konuşmasına, düşünce tarzına, çocuklarına bakıyorum ve kınamadan edemiyorum. Şimdiyse hamileyim ve korkuyorum çocuğumun onlar gibi olmasından. Hele şımarık yaramaz çocuklara asla tahammül edemiyorum. Böyle büyütmemelisiniz şöyle konuşmalı şöyle tepki vermelisiniz diye ailelerini darlıyorum. S"eni görecez" diyorlar. Hele misafire hiç tahammül edemiyorum evim kirlenecek kapılara elleyecekler çocuklu hiç istemiyorum. Kafa yapım uyuşmuyor kimseyle bu yüzden de uzak duruyorum herkesten. Nasıl yenebilirim nasıl geçer bilmiyorum. Aslında insanlarla iç içe olmak istiyorum ama asla olmuyo iki sohbetten sonra başıma ağrılar giriyor. Ne yapmalıyım??
sana bi olay anlatayım genelde söz dinleyen bi kızım var
ama geçen gün evdeki bütün koltuklara pastel boya ve keçeli kalemle desenler çizmiş ve kendince koltuklarımızı süslemiş. Asla çıkacak boyalar değiller o kumaşlardan.
anne güzel olmuş mu dedi
ben de ona kocaman sarıldım (ve kalemlerin hepsini kaldırdım kuru boya çıkardım onun yerine tabi)
kısacası senin işin çok zor. çünkü böyle bir durumda sanırım çıldırırsın