Tedirginim (Lütfen buraya bakın :( )

İstemiyorsanız neden nasıl karar verdiniz ki? Sırf yaşınız geçiyor diye istemeyerek çocuk yapmak doğacak çocuğa haksızlık değil mi?
İstemek zorunda değilsiniz tabi ki, ama istemiyorsanız yapmamanızı öneririm.

Onun dışında bende hiç bir sebep yokken doğal yollardan hamile olamadım, aşılama ile tek seferde oldu, hatta ikinciye hemen onun ardından hamile kaldım. Yani aşılama yöntemini denemeden neden hemen tüp bebek yöntemini tercih ettiniz? Aşılama daha kolay ve masrafı yok denecek kadar az çünkü.
 
Kesinlikle birkaç görüş daha alın.

Genelde tek bir şeye odaklanıyor kadınlar, sonra bebek gelince şokla neye uğradıklarını şaşırıyorlar. Sizin önceden böyle düşünmeniz bile çok güzel bence.

Önceden planlayın. Evet planladığınız gibi gitmeyecek ama planlayın ki değişikliğe hazırlanın.

Tüp bebek, hormonlar, iğne vs kadar eş tepkisi yormuştu tanıdığım birçok kişiyi ve beni de.

İlaçlar, hamilelik, doğum ve sonrasında 2 kişi olmak zorundasınız. Onun sözde desteğini kesinleştirmeden asla başlamayın. Siz daha az istiyormuşsunuz. Evet eşinizin de tüm hayatı değişecek ama sizin daha çok değişecek. O yüzden o desteği vermezse çok zorlanabilirsiniz.
 
Çok zorlu bir süreç hazır hissetmeden başlamayın bence
 
Erkeğin baba olmak istemesindense kadının anne olmak istemesi daha belirleyici olmalı bence.
Çünkü en azından ilk iki sene çocuk daha çok anneye bağlı oluyor. Anne kokusu arıyor, anne memesi arıyor. Anne daha yorgun oluyor. Ne kadar baba sorumluluk alsa da böyle
Ondan eşiniz açısından bakmayın.
Bebek büyütmek kokusu bir bakışı diye romantize ediliyor ama ilk sene gerçekler bambaşka oluyor.
Hoş annelik sadece ilk sene zorluğuyla da bitmiyor.
Benim bir kaç sene sonra anladığım ve kabullendiğim bir şey oldu mesela. Bir kere anne olduktan sonra eski siz ve eski hayat kalmıyor. Yani sürekli aklınızda olacak, hep endişeler taşıyacağınız bir insan olacak.
Arkadaşı haksızlık yapıyor sizin içiniz sıkılıyor. Kendi derdinizden daha çok dert ediyorsunuz.
Ondan diyorum bir kere gelince hep hayatınızda olacak bir insan o.
Çok iyi düşünüp gerçekten istediğinizden emin olun derim ben.
Annelik romantik romantik anlatılan şey de değil. Ha ileride istiyorsanız ve çocuk yapmazsanız ileride pişman olacaksanız da ertelemeden girin tabii sürece.
Önemli olan sizin me istediğiniz?
 
Ben mi okuduğumu anlamadım diye düşündüm yorumlardan sonra, konu sahibinin ilk mesajına tekrar döndüm, hayır gayet iyi anlamışım.
Kadın ben asla bebek istemiyorum dememiş, bir gün anne olmayı istiyorum demiş hatta, eşi daha istekliymiş hepsi bu.
Bu sürece girerse sadece eşi için girmeyecek, kendisi de anne olmak istiyor ama korkuyor ki bu çok normal. 20’li yaşlarında gözü kapalı bir insan değil, olgun bir kadın ve bir bebek sahibi olduğunda başına neler geleceğinin farkında olarak endişelenmesi çok olağan.
Sevgili Konu Sahibi,
Tüp bebek süreci mutlaka yorucudur, yaşamadım, bilemem. Ama eğer bir gün bebek istiyorsan artık bunu geciktirmek doğru değil, bu tedaviler de bebek bakımı da yaşın ilerledikçe daha zor gelecek. Bekledikçe endişelerin azalmayacak emin ol.
 
Bu hazır olunacak birşey değil yasiyacaksiniz ve geçecek. Sürekli kaygı duymanız malesef hir şeyi degistirmez.
 

maalesef günümüz Türkiye'sinde politik sebeplerden ötürü kadınlar, eskisinden hekimler tarafından çok daha fazla üremeye teşvik ediliyor ve telaşlandırılıyor. kendinizi bu denli kaybolmuş hissediyorsanız belki de bu sürece başlamadan önce bir ruh sağlığı uzmanı ile görüşmeniz gerekir. size ne istediğiniz konusunda yardımcı olmalı birileri.
 

Aslında anlatmaya çalıştığım tam olarak buydu :) İstiyorum, farkındayım ve inanın başıma geleceklerden korkuyorum :) Ben sanırım bir üyenin dediği gibi biraz sizlerden romantizm bekledim ya da cesaret. Yaparsın, çok güzel vs. Ama yine bir üye arkadaşımın dediği gibi psikolojik destek sanırım beni toparlayacak. Çünkü süreç, gebelik ve annelik beni korkutuyor. Onun dışında tüp bebek, aşılama, ilaçlara tedirginim ama yaşım ilerledikçe de anne olmak ve bebek için isteğim arttığında bugünüm için pismanlık yaşamak istemiyorum. Tüp bebek süreçlerinde anne adaylarının mutsuz hikayelerini, olumsuz deneyimlerinide okudum.
Hepinize çok teşekkür ederim :)
 
ama yaşım ilerledikçe de anne olmak ve bebek için isteğim arttığında

şevkinizi kırmak istemem ama yaşla beraber bu artmıyor maalesef. şu anda yoksa yoktur. :) yaşla beraber konfor alanınızda daha da köklendiğiniz ve çocuk da bunun için yıkıcı bir unsur olduğu için gerçekten istemiyorsunuz.
 
forumda lohusa hemcinslerimizin açtığı sayısız başlık var. lohusa depresyonu. küçük bebek bakımı. yorgunluk. kolik bebek. bebeğin hasta olması falan. gerçekten de bir kadın bayıla bayıla istemiyorsa, bebek bakmak ona çok zor geliyor. genç kadın işi bence bebek yapmak ve bakmak. benim fikrim sizi bağlamaz. sadece kendi fikrim. ben 41 yaşındayım. çocuk yapmadım mesela. eşim istese de yapmam. çocuk yapacak kadınla evlenseydin bana ne der kenara çekilirim. baştan söyledim bebek yapmayacağımı. her kadın anne olmak zorunda değil bence. mesela ben anne olmak zorunda değilim. olmuyorsa da hayır vardır. illa ki olacak diye kanun yok. olmuyorsa da olmaz.
 
Hamilelik çok zor, doğum çok zor, lohusalık çok zor, çocuk büyütmek çok zor.
Bu kadar zorluğun yanında, işe ara verip evde kalmanın zorluğu, benim en son düşündüğüm şeydi. Ona gelene kadar neler neler var diyeyim
O yüzden kendiniz yüzde yüz çocuk istemiyorsanız, başkası diyor diye yapmayın sakın.
 
Ama romantik bir destek vermez ki yaşayan.
Çok zor çünkü.
Eğer istiyorsanız ama zorluklarıyla mücadele etmekten bir yerden sonra zevk almaya başlıyorsunuz.
Ben 31 yaşında hamile kaldım çok da istekliydim. Çevremde fazla romantikti. Kucağına alınca gerçek aşkı yaşayacaksın diyen mi ararsın gözlerin dolacak diyen mi.
Ne oldu. İlk aylarda kandırılmış dolandırılmış hissettim kendimi. Çok zorlandım. Çok ağladım. Cidden yer yer pişman da oldum.
Sonradan adapte oldukça güzel gelmeye başladı.
Ama bir süreçti işte bu
 
Artık bebek sahibi olmaya karar verdik. Uzun zamandır korunmasız ilişki yaşıyorduk fakat hamile kalmıyordum
Şuan hamile olabilirdiniz yani doğal yollardan olsaydı ya da belki doğmuş kucağınızda olacaktı .uzun zaman denenmiş olmalı ki doktor yoluna gidilmiş
Yani kocanıza yüklenilmesi doğru değil yorumlarda bu iki taraflı alınmış bi kararmış zaten .

Sizin korktuğunuz nokta tüp bebek süreci ve piskolojik olarak etkilenme hormon igneleri . Bu süreçte evde dinlemeniz gerekecek ve işe gidemiceksiniz
 
evet bence de kocamla ilgili bir durum yok ki :) O aile olmak istiyor anlıyorum da onu. Ben doktor randevusu alırken psikolog randevusu da bakmaya başladım :)
 
evet bence de kocamla ilgili bir durum yok ki :) O aile olmak istiyor anlıyorum da onu. Ben doktor randevusu alırken psikolog randevusu da bakmaya başladım :)
İnşAllah hersey güzel olsun sizin için . Anne olmak zordur ama Allah dağına göre kar yağdırırmış .

En kötü şöyle yapabilirsiniz yasınız çok ilerlemeden yumurta rezervi varken embrıyo dondurup ilerisi için saklayabilirsiniz daha sonra kendınızı hazır hissettiğiniz bi dönemde transfer olursunuz
 
Aslında istiyorsunuz sizde ama süreçten korkuyorsunuz yazdiklarinizdan bunu anladım destek almanız en güzeli korktuğunuz gibi olmayacak belkide bilemeyiz
 
İstemiyorsanız istemiyorsunuz dur zorla değil ya. Askıya alın biraz. İşinizi de değiştirin bence patron zorsa gitsin anası nazlasın . İki saat git iki saat gelse zaten korkunç.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…