Hayırlı sabahlar değerli abla ve kardeşlerim... Oruç tutanlara Allah kabul etsin!
Sabah sabah buraya yazıyorum, çünkü uzun zamandır düşünüyorum ve hiç bir sonuca varamadım, karar alamadım.
Yaşım 29, bekarım. İyi bir işim var çok şükür, internet onlayn satış. Kendi işim, bir nevi küçük bir tücarım galiba Maaşla çalışmaktan kat be kat iyi. Neyse evlilik çağım gelmiş gidiyor! Bu güne kadar iki tane sevgilim oldu, birisiyle nişanladım ama nişan atıldı, adam beni bıraktı düğüne az kala. Saçma sapan suçlamalarla, ikincisi ile de olmadı evlilik, o da beni bıraktı ve başkası ile evlendi. Beni çok üzdüler, çok kırıldım, hayata küstüm, insanlara olan güvenimin tamamını yitirdim sayelerinde... Şu an kim ne dese altında başka şeyler yatıyor, beni kandırıyolar, beni salak saftirik yerine koyoyular diye paranoyak oldum iyicene. Neyse tüm başıma gelen bu üzücü şeylerin sonucu ruh halim alt üst oldu, psikolojik olarak mahvoldum, uzun süre işsizlik çektim, parasızlık. Ailem tarafından da pek destek görmedim hiç bir konuda o donemler. Benden destek beklerler heeeep zaten. Bir gün oturdum ve bir daha boyle şeyler yaşamıyacağıma, izin vermiyeceğime söz verdim. Bunun için ilk olarak kendimi değiştirmeliyim, kendimi sevmeyi öğrenmeliyim dedim. Çok şükür değiştim, kendimi sevmeye başladım. Bir süre psikologların kitaplarını okudum, videolar izledım, kişisel gelişim ile ilgili de aynı şeyler okuyup uyguladım. Maaşım çok azdı, ona ragmen bir kaç kez işten atıldım , en son işe girerken dedim ki, bu benim son işim, kendi işimi kuracam ve hiçbir zaman başkasına çalışmam diye. Şükür şuan çok süper bir kazancım olmasada maaştan çok daha iyi kazanıyorum. Gelelim beni düşündüren konuya, ortak tanıdıklar aracılığıyla bir adamla tanıştım, yaşı 34, hiç evlenmemiş. Şuan farklı şehirlerdeyiz. Tanıdığım kadarıyla çok sakin, iyi niyetli, saygılı efendi bir insan. Benden elektrik almış gibi duruyor . Ben ise hiç etkilenmedim, sadece saygı duyuyorum. Ama iyi bir insan olarak bulduğum için konuşmaya devam ediyorum. Eğerki ben istersem o hiç uzatmadan evlilik düşünüyor, bu zamana kadar evlenip çoluk çocuğa karışmamasınından pişmanlık duyuyor. Beni düşündüren ne derseniz tek tek açıklama yapayım. Şuan işleri iyi gitmiyor, maddi sıkıntısı var, bana anlatmadı ama ben farkındayım. Biraz da kendini geliştememiş olduğundan pek ileri düşünmediğinden de bu sıkıntılar içinde bana göre. Konuştuğumuz zaman biraz basit kalıyor bana. Sıradan şeyler konuşuyoruz hep, benim ilgimi çekecek beni etkileyecek hiçbir konuşması olmadı nedense. Ama benim konuşmalarımdan, hayata bakış açılarımdan, dünya görüşümden baya bir etkileniyor. Hayata tutunman, düşüncelerini çok beğeniyorum diyor kendisi. Ama ben öyle diyemiyorum onun hakkında. Onun dünya görüşü çok basit sıradan kalıyor bana. Egerki evlenirsem onun ile istanbulda yaşarız, ve biraz da bana sorumluluk daha çok düşüyor bir çok konuda. Ev kiralama, dizme, ona iş bulmaya yardımcı olma vs. vs. Bu yüzden de diyorum ne gerek var uğraşmaya. Diğer taraftan, iyi niyetli, sakin, beyefendi biri, huzur veriyor bana nedense. Eski sevgililerim boğaz içi menzunu kendini geliştirmiş biri idi, diğeri de aynı kendini çok konuda geliştirmiş türkiyediki sayılı banklarda müfettişlik yapıyordu. ama ama bana yapmadıkları pislik kalmamıştı şerefsiz çıkarıcılardı vicdan nedir bilmeyen, çapkınlardı, Allah belalarını versin diyorum hatırladıkça. Bunda öyle şeyler görmedim, herkes hakkında iyi düşünen, iyi niyetli, yardımsever biri. Bazı eksiklerine göz yumup evlensemmi diyorum, sonra da ömür boyu onu çok basit bularak terslersem diyorum. Annem bununla evlen sakin ve huzurlu hayatın olur diyor. Şuankı sıkıntıları geçici diyorum, ama biraz da kendisi suçlu biraz ileri düşünse daha iyi durumda olurdu diyorum. Sormak istediğim şey evlilik için neler önemli? Böyle biri ile evlenmeye değermi sizce? Tam olarak da anlatamadım içimdeki çelişkileri. Umarım anlamişsinizdir sevgili ablalar
Sabah sabah buraya yazıyorum, çünkü uzun zamandır düşünüyorum ve hiç bir sonuca varamadım, karar alamadım.
Yaşım 29, bekarım. İyi bir işim var çok şükür, internet onlayn satış. Kendi işim, bir nevi küçük bir tücarım galiba Maaşla çalışmaktan kat be kat iyi. Neyse evlilik çağım gelmiş gidiyor! Bu güne kadar iki tane sevgilim oldu, birisiyle nişanladım ama nişan atıldı, adam beni bıraktı düğüne az kala. Saçma sapan suçlamalarla, ikincisi ile de olmadı evlilik, o da beni bıraktı ve başkası ile evlendi. Beni çok üzdüler, çok kırıldım, hayata küstüm, insanlara olan güvenimin tamamını yitirdim sayelerinde... Şu an kim ne dese altında başka şeyler yatıyor, beni kandırıyolar, beni salak saftirik yerine koyoyular diye paranoyak oldum iyicene. Neyse tüm başıma gelen bu üzücü şeylerin sonucu ruh halim alt üst oldu, psikolojik olarak mahvoldum, uzun süre işsizlik çektim, parasızlık. Ailem tarafından da pek destek görmedim hiç bir konuda o donemler. Benden destek beklerler heeeep zaten. Bir gün oturdum ve bir daha boyle şeyler yaşamıyacağıma, izin vermiyeceğime söz verdim. Bunun için ilk olarak kendimi değiştirmeliyim, kendimi sevmeyi öğrenmeliyim dedim. Çok şükür değiştim, kendimi sevmeye başladım. Bir süre psikologların kitaplarını okudum, videolar izledım, kişisel gelişim ile ilgili de aynı şeyler okuyup uyguladım. Maaşım çok azdı, ona ragmen bir kaç kez işten atıldım , en son işe girerken dedim ki, bu benim son işim, kendi işimi kuracam ve hiçbir zaman başkasına çalışmam diye. Şükür şuan çok süper bir kazancım olmasada maaştan çok daha iyi kazanıyorum. Gelelim beni düşündüren konuya, ortak tanıdıklar aracılığıyla bir adamla tanıştım, yaşı 34, hiç evlenmemiş. Şuan farklı şehirlerdeyiz. Tanıdığım kadarıyla çok sakin, iyi niyetli, saygılı efendi bir insan. Benden elektrik almış gibi duruyor . Ben ise hiç etkilenmedim, sadece saygı duyuyorum. Ama iyi bir insan olarak bulduğum için konuşmaya devam ediyorum. Eğerki ben istersem o hiç uzatmadan evlilik düşünüyor, bu zamana kadar evlenip çoluk çocuğa karışmamasınından pişmanlık duyuyor. Beni düşündüren ne derseniz tek tek açıklama yapayım. Şuan işleri iyi gitmiyor, maddi sıkıntısı var, bana anlatmadı ama ben farkındayım. Biraz da kendini geliştememiş olduğundan pek ileri düşünmediğinden de bu sıkıntılar içinde bana göre. Konuştuğumuz zaman biraz basit kalıyor bana. Sıradan şeyler konuşuyoruz hep, benim ilgimi çekecek beni etkileyecek hiçbir konuşması olmadı nedense. Ama benim konuşmalarımdan, hayata bakış açılarımdan, dünya görüşümden baya bir etkileniyor. Hayata tutunman, düşüncelerini çok beğeniyorum diyor kendisi. Ama ben öyle diyemiyorum onun hakkında. Onun dünya görüşü çok basit sıradan kalıyor bana. Egerki evlenirsem onun ile istanbulda yaşarız, ve biraz da bana sorumluluk daha çok düşüyor bir çok konuda. Ev kiralama, dizme, ona iş bulmaya yardımcı olma vs. vs. Bu yüzden de diyorum ne gerek var uğraşmaya. Diğer taraftan, iyi niyetli, sakin, beyefendi biri, huzur veriyor bana nedense. Eski sevgililerim boğaz içi menzunu kendini geliştirmiş biri idi, diğeri de aynı kendini çok konuda geliştirmiş türkiyediki sayılı banklarda müfettişlik yapıyordu. ama ama bana yapmadıkları pislik kalmamıştı şerefsiz çıkarıcılardı vicdan nedir bilmeyen, çapkınlardı, Allah belalarını versin diyorum hatırladıkça. Bunda öyle şeyler görmedim, herkes hakkında iyi düşünen, iyi niyetli, yardımsever biri. Bazı eksiklerine göz yumup evlensemmi diyorum, sonra da ömür boyu onu çok basit bularak terslersem diyorum. Annem bununla evlen sakin ve huzurlu hayatın olur diyor. Şuankı sıkıntıları geçici diyorum, ama biraz da kendisi suçlu biraz ileri düşünse daha iyi durumda olurdu diyorum. Sormak istediğim şey evlilik için neler önemli? Böyle biri ile evlenmeye değermi sizce? Tam olarak da anlatamadım içimdeki çelişkileri. Umarım anlamişsinizdir sevgili ablalar