ama yine dediğime geliyoruz Adalet Sağlama Motivasyonunun olması başlı başına yeterlidir zaten. hukuk kuralları bu yüzden kişiye değil, topluma göre yazılır. yani ben haklıysam ve A avukatla değil de daha iyi olan B avukatla mahkemeye gitsem daha iyi bir savunma ya da C savcının daha iyi delil toplaması sonucu o mahkemeyi kazanabileceksem ortada bir adalet vardır ama kötü adalet sağlayıcılar da var demektir.
bu yüzden kişiye göre adalet olmaz.
örneğin Polis Devletinde de pek ala kişiye göre bir adalet olabilir, örneğin dairesine hırsız giren kişinin zararı tazmin edilebilir ama günü sonunda elimizde adalet sağlama motivasyonuyla çalışmayan yani aslında adaleti zerre takmayan bir devlet var demektir, bu durumda gerçek anlamda bir adaletten bahsedebilir miyiz?
A ve B ile kazanamayıp C avukatı ile kazanıyorsan bu adaletin varlıgını degil, bazılarının hukuk silahını daha iyi kullandıgını gösterir. Çünkü örnegi biraz degiştirip; sen kendine göre haklı ben kendime göre haklıysam adil olana kim karar verecek? Hukuk mu, hakim mi, sen mi yoksa ben mi ya da toplum mu? Bence hiçbiri degil çünkü adil olan her ne ise muallaktır, bilinmez. Herkese göre farklıdır çünkü. Bu yüzden aslolan hukuku iyi kullanıp kimin galip gelecegidir. Burada da savunma ve iddia hukuku sonuna kadar kullanabiliyorsa, o zaman burası hukuk devletidir, adalet saglansın ya da saglanmasın.
Polis devletinde ise A B C avukatı fark etmez, kaybedersin çünkü motivasyonu adaleti saglamak degil. Ama belki de verilen kararlar daha adil bile olabilir.
''Gerçek adalet'' dedigin ne bu arada? Ben diyorum ki öyle bir şey yok, adil diye bir şey yok, ütopya onlar. 'mükemmel' kavramı gibi bir şey, ne oldugunu bilmezsin, tarif edemezsin, anlatamazsın, ulaşamazsın ama varlıgına inanmak istersin, elde etmek istersin... ama mükemmellik gibi, adil/gerçek adalet diye bir şey de yok.
zaten iddia altında olan kişi iddianın gerçek olmadığını ispatla yükümlü değildir, iddia sahibi iddiayı ispatla yükümlüdür. ve eğer kadının iddiası somut bir delille desteklendiyse örneğin vajinal zorlanma ve adama ait DNA bundan sonra ispat yükü adamdadır çünkü kadın kendisine ait olan kısmı ispatlamıştır. örneğin adam bu noktadan sonra biz kadının isteğiyle sırf fantezi olsun diye sert bir şekilde seviştik derse bunun ispatı kendisindedir. kadın kendisine ait olan kısmı zorla cinsel ilişkiyi kanıtlamıştır. bu pek çok ülkede bu şekilde işler, kadının zorla cinsel ilişkiyi kanıtlaması (bazı ülkelerde DNA'ya bile ihtiyaç kalmadan, tek eşli bir ilişki yaşadığını kanıtladığında yeterlidir İsviçreydi yanlış hatırlamıyorsam)
masumiyet karinesi çok önemli bir haktır. aksini zaten savunmadım, savunmam. masumiyet karinesi nasıl yok sayılabilir ki? sadece sistemin doğru işlememesinden kaynaklanan ya da sistemdeki boşluklardan kaynaklanan sorunları yazdım. evet bunlar insan haklarına aykırıdır, buna dair bir şüphem yok zaten.
fakat ben A ya da B'yi seçmek zorunda kalsam hangisini seçeceğimi söyledim.
suç isnat edilen suçsuzluğunu ispatla yükümlü değildir, ancak ortada kuvvetli şüphe varsa örneğin hocasının onu taciz ettiğine dair iddiası bulunan 3 ayrı ortaokul öğrencisi varsa, elimizde öğrencilerin ifadeleri ve hocanın çocuklarla okul saati dışında da okul dışında vakit geçirdiğine dair delil varsa.
bütün bunlar hocanın ille de çocukları taciz ettiğini göstermez, çocuklar yalan söylüyor olabilir, hocanın niyetini yanlış olabilir, biri hocaya komplo kurmuş olabilir, ama böyle bir durumda %85-90 taciz görüldüyse %10 eğitim zaiyatıdır.
o eğitim zaiyatı ben ya da bir yakınım da olabilir, ve evet adalet o an benim için doğru çalışmamış olabilir ama hukuk bu yüzden somut değil soyut olaylar üzerinden kurgulanır.
dikkatini çekerse ben kadının beyanı esastır demedim, önceliklidir dedim. yani kadın ben tecavüze uğradım diyorsa bu önceliklidir. yoksa kadının ben tecavüze uğradım demesi elbette tek başına yeterli değildir. hiçbir suçun kanıtı için beyan yeterli değildir, beyan sadece delillerden birini teşkil eder.
kadın gerçekten tecavüze uğramış olabilir, adam geride zorlama dahil geride hiçbir iz bırakmadan tecavüz etmiş olabilir ama bu durumda elini kolunu sallaya sallaya sokağa dönmek ve bir hata yapana kadar serbest gezmek zorundadır, yapacak bir şeyimiz yok.
bu yüzden esastır yerine önceliklidir ifadesini kullandım.
Suçun ispatlanmış olması için ille de olay anının video kaydına gerek yok. Ama bu demek degil ki tek delille iş bitsin gitsin.
Bir adamı evine çagır, biraz oynaş (sperm bulaşsın diye), tırnak geçir yüzüne sırtını güya fantezi... sonra durduk yere bagır çagır falan filan... Yani senaryoyu iyi kurgula, hukuku da iyi kullan, bir sürü delille suçsuz adamı attır hapse... Bak bu da olabilir. Bak yine adaletsiz bir şey... ama hukuka da uygun.
Ama çok delille bile adaletsizlik olabiliyor diye, tek delili ispat saymak hukuka ters düşer. Aynı fırsatı vermiyorsun çünkü karşıdakine. Bu yüzden tek delilden ziyade ''yeterli delil'' meselesi önemli olmalı. Video kaydı da tektir ama yeterli delildir mesela.
Aynı şey pedofili için de geçerli.
Ama bunları ben söylesem neyse... çünkü ben hukuk adalet vermek zorunda degildir diyorum, önemli olan ilkelere uygunluk. Ama sen adalet lazım diyorsun diger yandan ''eh o kadar da zaiyat olur nabalım yani'' diye adaletsizlige peşinen buyur geç diyorsun... çelişki..
mülkiyet hak mıdır, hırsızlık mıdır tartışmasına girersek buradan çıkamayız, ben hırsızlık deği, insanın doğasındandır diyerek fikrimi belirteyim yine de.
örneğin ben El Hükmü İlah'da da mutlak bir adalet göremiyorum senin baktığın yerden bakarsam. her şeyden önce örneğin İzmir'deki 17 aylık bebeğin tecavüze uğraması...? bu açıdan bakarsak bu mu adalet o halde. bu açıdan mutlak adalet kavramı bir kandırmacadan ibarettir. mutlak adalet yoktur. subjektif adalet yoktur, objektif adalet vardır. bu yüzden adalet ve hukuk kavramları değişir ve değişmelidir. bu sebeple adalet mutlak olamaz.
bundan 100 yıl önce zina yapanların örneğin kırbaçlanması adilken artık değilse mutlak adalet diye bir şeyden zaten bahsedemeyiz.
mutlak zamandan, mekandan ve değişimden bağımsızdır, öyle olmalıdır ama değildir.
Adalet çağın gereksinimlerine cevap vermelidir, örneğin karısı adamın birine baktı diye kadını öldüren adama haksız tahrik indirimi adil değildir, aynı şekilde kocası birine baktı diye adamı öldüren kadına da haksız tahrik indirimi uygulamak adil değildir, çünkü çağımızın adalet anlayışına göre aldatmanın karşılığı ölüm değil boşanmaktır. bundan X yıl sonra aldatmak bir boşanmak nedeni sayılmayabilir bile, toplum gelişir ve değişir, adalet de.
Firavun örneği zamanın adalet anlayışından kaynaklanıyor örneğin böyle bir zamanda benim kanım mavi bana yönetme yetkisini Tanrı verdi, hüküm benim ağzımdan çıkandır dersek bizi tımarhaneye atarlar (bilim anlayışı gelişmiş ülkelerde)
dediğin gibi hukukta işleyiş başkadır ama hakim kendine ait olmayan bir mülk adına karar vermez. Devlet yargı yertkisini Hakim eliyle ve millet adına kullanır yani Hakim orada otururken mülkün ta kendisidir. bu anlamda evet yarı mutlak bir adalet vardır. Ben (Devlet olarak) X kişiyi B suçunu işlemekten suçlu buluyorum derken bu kararı Devlet olarak alır. evet yargı yetkisi bağımsızdır ama diğer kuvvetlerden bağımsızdır yoksa bizzat devlettir bu yetkiyi kullanan.
dediğim gibi ben adaletin mutlak olduğuna inanmadığımdan aynı pencereden bakmıyoruz bu noktada.
Ben mülkiyete hak da demem, hırsızlık da demem aslında. Bir şekilde başlamış işte nasıl başladıysa, çok da umrumda degil. Ama temele bakınca böyle sorunlar çıkıyor işte, laf illa ki geliyor.
el hükmü lillah' da mutlak adalet vardır çünkü yine söylüyorum;
''Allah kendi hukuku ile kendi hakkı üzerinde verdigi hükümlerle hakimdir.''
Burada sorgulanabilecek bir şey yok. EGER mutlak hakimi, mutlak hak sahibini Allah olarak kabul edersen mutlak adalete de inanmak zorundasındır. Eger böyle bir varlıga mutlak olan herşeyi izafe edersen mutlak adil olarak da kabul etmek zorundasındır diyorum. Ve sadece adil olan adalet yalnzıca bu durumda geçerlidir diyorum, aksi takdirde adil diye bir şey olamaz. Bebegin tecavüze ugraması da eger referans noktasını tanrı olarak alırsan, adildir çünkü bütün mülk onundur, istedigi şekilde irade eder. Sorgulanamaz. Ben telefonumu kırarsam bu adildir ve sorgulanamaz çünkü ortaksız hak sahibiyimdir. Yani bu, mutlak hükmü tanrıya izafe edenler için geçerli bir durum, benim için degil. Benim açımdan degil mutlak adalet, adil diye bir şey yoktur, sadece bakış açısı vardır, hukuka uygunluk vardır. Gerisi vicdan sızlaması, hoşuna gitmeme falan...
Hem senin bahsettigin referans noktasını degiştirmekle alakalı. Referans noktasını tanrı degil de kendin olarak alırsan, o zaman bebege tecavüz adil degil diyebilirsin ancak. Ama bu da esasen senin kendi bakış açındır, adil olan degil. Çünkü diyorum ki ''adil ne?''. Bu konuda kesin hüküm veremezsin çünkü mülk sana ait degil, hukuk sana ait degil dolayısıyla hakim de sen olamazsın.
Ama bu söylediginle ''mutlak adalet yoktur'' lafın da çelişik onu da söylemem lazım. Zamana göre adaletin degişmesi ve senin bunu adil bulman da aslında çelişki. O zaman adildi, şimdi degil mi yani? İlginç... Bence her iki durumda da aslında mesela adil olması degil, o dönemin hukukuna uygunluguydu. Hiçbir zaman mesele adil olmak degildi.
Mesela ahlaktan gireyim. Şimdi ben referans noktamı kendi çevremden seçeyim, daraltayım yani... O zaman ahlaklıyım derim, kimseyi öldürmedim, kimsenin tavuguna kışt demedim, çalmadım... vs. Ahlaklıyım yani kendimce. Ama en basitinden sagda solda, mesela Twitter'da ''Afrikalı çocukları elmas için öldürmeyin'' derken ne kadar ahlaklıyım sence? Ben sevgilime tutup da ''ben anlamam pırlanta yüzük alacaksın bana, nasıl alacagın beni ilgilendirmez'' dedigim an zaten onların kanına girmiştim bile, bir kurşun da ben sıktım, bir aileyi yerinden ben ettim. İlla gidip fiziksel olarak yapmam gerekmiyor çünkü, talep eden benim, ne pahasına olursa olsun tut getir diyen benim, tasarlayan benim... Bak referansı degiştirince birden katil, ahlaksız bir şey oluverdim. Ama kendi çapımda gayet de ahlaklı havasında gezebiliyorum... Asıl olay ise oradakiler kaybetti, ben kazandım ve kendi vicdanımı şimdi kendi çevremi referans alarak rahatlatıyorum. Ben onların kanına girmişken, rahat rahat yaşayabiliyorsam adalet nerde? Adil midir bu?
Yani dedigim gibi adil diye bir şey yok, hukukta da yok. Kazanan var ve kaybeden var. Hukuk silahını nasıl kullandıgın önemli.
örneğin bana göre iki tarafın da silahının eşitliğini sağlaması bir adalettir, dediğim gibi adalet mutlak değildir. şartlar eşittir, savunma hakkı vardır, masumiyet karinesi vardır, tarafsız ve bağımsız yargı vardır ve toplum vicdanını rahatlatacak karar vardır bu adalettir, hakim/savcı/avukat/polis...vs tarafsızlığını bağımsızlığını kullanamıyorsa bu mevcut ülkedeki başka dinamikler yüzündendir, adalet teoride vardır ve sistem işler, pratiğin yanlış olması teoriyi yanlışlamaz.
ama hukuk hadi oynayın çocuklar diyerek ortaya salmaz tarafları çünkü devlet sadece düzenleyici değil aynı zamanda denetleyicidir. bu yüzden üst mahkeme vardır bu yüzden AİHM vardır. yani deveden büyük fil var durumu.
Sana göre adalet... Bir başkasına göre de ''ben çok çalıştım çok kazandım, niye hiç çalışmayanla aynı şartlarda savaşayım ki? bu mu adalet?'' diyebilir.
Toplum vicdanını rahatlatacak kararsa eger adalet dedigin, ortadoguda toplumu rahatlatan recm de adalet olsa gerek? Yani ilginç şeyler söylüyorsun.
AİHM de fark etmez çünkü orası da ilkelere uymak zorunda.
işte avukat konusunda anlaşamadığımız nokta burası; bence avukat mesleğinin gereğini yapmıyor. eğer avukatlık yalancılıktır gibi cahilce bir önermeden hareket etmiyorsak. avukat bence müvekkilini korumak için yalan söylüyor. kanunda olan boşlukları kullanmak başkadır, o kanun yapıcının sorunudur, avukatın değil ama yalan söylemek tamamen etik bir problemdir ve bu avukatın problemidir.
avukata yönelen lince varan tepkileri ben de onaylamıyorum ama bu tepkiler etki tepki meselesi bu kadar hassas bir konuda gülücükler atarsa tepki almayı bilerek istemiştir demektir, elbette sosyal linç kabul edilir değil, avukat her ne yapmış olursa olsun.
Avukatın yaptıgını yalancılık olarak neden görüyorsun ki ille de? Hukukun sınırıların elinden geleni ardına koymuyor ve yapmak zorunda oldugu şey de bu. Mahkemelerde herkes yalan söyler hem. Eger herkes dogruyu söyleseydi dünya daha başka bir yer olurdu üstelik. Herkes nefes alıp verir gibi yalan söylerken avukatın söyledigi yalan niye konu oldu... çünkü toplumun vicdanı rahatsız oldu bu olaydan, o kadar olay duruken... Rahatsız olmasın demiyorum, olsun... ama hiçbir şeye laf etmeyen toplum bazı olaylar üzerine bu kadar yogunlaşırsa, onca şeytanın avukatı dururken tek bir avukata sayıp sayıştırır, tehdit ederse... yani... ne diyim ki şimdi?
Avukatın yaptıgı buradan bakınca belki yalancılık ama oradan bakınca hukuku kullanmaktır. Yok eger bundan rahatsız olduysan, kimse yalan söylemesin. Herkes %100 dogru ile yaşasın. Belki o zaman mahkemelere de gerek kalmaz.
Bu arada senin gibi alıntı yapmaya çalıştım, yazdıklarım gitti, bu sefer becerdim diye umuyorum
