Taşınmalı mıyım?

accessdenied .!.:

Cok doğru demiş

Genişletmek için tıkla...

lattesizkitapsiz .!.:

ay zaten istemediler cjdjdj ama ben yinede yerleştikten sonra vermeyi ciddi teklif edeceğim.
o değilde bu hanımefendinin yazdıklarını düşünüyorum iki gündür

... yani evlilik filan yakın vadede hiç düşünmüyorum da genel olarak hayatta ;
cidden insan ben kiymetliyim kafasina sonradan gelebiliyor mu nasıl geliyor acaba ,

ben çok kıymetliyim kafasına gelmek istiyorum

Genişletmek için tıkla...

kerkenes .!.:

Geçen gün siz biraz yok ben öyle değilim diye tepkili olunca açıklama yapmamıştım ama eğer 2 gündür düşünüyorum dediğiniz şey benim yorumumsa ve bugün biraz daha tepkisiz dışarıdan bir gözle okumak isterseniz uzun uzun yazayım.
Şimdi bu sitede eğer postlari takip ediyorsanız eğer büyük bir çoğunluğu, ailesinden, arkadaşından, kayinailesinden gayet iyi niyetle hiçbir şey talep etmemiş insanların sonrasında bu kişiler kardeşe, gorumceye, eltiye bir şeyler yapıldığında canı sıkılmasindan oluşuyor. Ya bu insanların hepsi kıskanç ruh hastaları mi? Tabi ki değil. İnsanlar yıllarca zorluklarla çalışıyor, yeri geliyor eşiyle ne sorunlar yaşıyor, bir şekilde ta burama geldi sınırına gelmeden gayet de mutlu idare ediyor ama işte yorgunluk vs derken aslında o sınırın asmasina bir gıdım kalıyor. Sonra siz bir gün hastanede büyük zorluklarla çalışırken bir sorun yaşasanız, nöbet vs derken yas da ilerliyor daha fazla dinlenmek isteyeceksiniz ya da bir saldırıya ugrasaniz mazallah, tam böyle kendi paranızı kazanmak icin psikolojik sınırda idare ederken aileniz çalışan kocaman olmuş kardeşinize araba verse ev verse ne bileyim o evdeyken ondan hiçbir yardım talep etmeseler ister istemez patlama yaşayacaksınız. Çok insani şeyler bunlar. Halbuki ne aile suçlu ne kardeş suçlu, tamamen kendi seçimlerinizi yaşayacaksınız. Aileniz hali vakti yerinde insanlar, biz de aynı yaslardayiz, çalışmayla onların geldiği yere gelmemiz onların zamanına göre daha zor. Yapmışlar size bir güzellik, belki mutlu olmuşlar belki kendileriyle gurur duymuşlar. Ama tahminim sizden aldığım enerjiye göre onlara bu hissi yasatmiyorsunuz. Ya zorda olurlar başka ama elde avuçta varken size verilen bir şeyi alırken ik mik yok geri vercem bak borç ama vs vs insanların heveslerini kursağında bırakmayın. Diyin ki yaa ne güzel oldu aslansiniz kaplansiniz, sizin daha güzelleri olsun, oh ne güzel işime yarıyor her yerde teşekkür ediyorum, çok şanslıyım vs vs yani insanlar da bir şey yapınca karşıda bir mutluluk görmek istiyor bir böyle eziklik, borçluluk hissi, ayy ben kabul edemem ki gibi şeyler şimdi size gurur ve çok iyi bir şey gibi gelse de sadece ve sadece insanların canını sıkıyor. Bu kadar düşünceli biriyseniz insanların size bir şey demeden ya da vermeden on kere dusunmesine sebep olacak kadar huzursuz etmeyin insanları. Bunu aynı şekilde ilişki arkadaşlık evlilik hepsinde uygulamak lazım. Şöyle bir arkadaşım olsa yine uzaklaşırım demem ama asla hediyelesme, yardımlaşma dertleşme vs yapmam. Ticari ilişkide miyiz yani sürekli bir şeylerin hesabını yapalım. İnsanlardan gelen iyilik yardım vs mutlulukla kabul edin, insanlar evlerine mutlu dönsünler. İlla karşılık vereceğim diye düşünürseniz herkes de size aynı şekilde karşılık vermek zorunda hisseder kendini. Siz bir tabak yemek verdiğiniz komşu zorla bir şeyler koyup geri getirmek zorunda hissetsin ister misiniz? O tabak o gün boş gelsin, komşunun da bir gün yaptığı çok güzel bir şey olur ay bunu da komşuma vereyim tadına baksın der içinden gelerek verir güzel olan bu.
Kıymet verme konusunda belki destek alabilirsiniz, bunlar çok çok önemli şeyler. Siz ben neler başardım, ailem arkamda, bana yapılan şeyler bana değer demedikçe sizin yerinize kimse demez.
Özetle o araba sizde kalsın, bol bol ne kadar mutlu ettiklerini hissettirin. Siz hayır kurumu değilsiniz sonuçta amaç yardım değil sizi mutlu etmek ve dolayısıyla kendileri de tatmin duyuyorlar bundan.

Genişletmek için tıkla...

lattesizkitapsiz .!.:

Genel olarak kendimi paylastigim bir dostum bana ' sen tüccar misin' demişti
hayatını böyle 'o bunu verdi ben şunu yaptım diye sayarak mi geçireceksin??!'

dediğim gibi kardeş konusunda fikrim net, çünkü annemin babamın kazandığı hiçbir şey de kendi hakkım olduğunu düşünmüyorum.
hatta bana aldıkları (öğrenciyken vs ) kıyafetlerin bile bana ait olduğunu düşünmüyorum.
Ve bunun ne kadar aslında hayatı zorlaştıran ve enerjiyi sıkıştıran bir şey olduğunu yazılarınızı okuyunca tekrar anladım .
Çok haklı olduğunuzu düşünüyorum ama bu bana sanki bir yapı gibi geliyor, daha dini adı fıtrat yani.
değiştiremem gibi geliyor.
Burada bir üye gururunuzu koruyarak nasıl kendinize yatırım yaptirirsiniz tarzı bir başlık açmıştı .
orada şey diyen arkadaşlar olmuştu, senin zaten belirli bir değer seviyen varsa kendin için erkekte ona göre davranır en iyisini alır istemene gerek yok vs
olay birazda bu aslında (tüm ilişkilerde)
siz kendinize ne değer biciyorsaniz , kendinizi o kadar almaya açıyorsunuz ve karşınıza da size o derece akıtmak isteyenler çıkıyor.
ama benim gibi daha en baştan varlığınızı bir yük gibi görüyorsanız akmıyor işte değer bolluk vs vs

ki hayatımdan memnunum maddi olarak ama bu özelliğim özellikle yazdıktan sonra değiştirmeyi çok istediğim bir şey oldu.
dediğiniz gibi büyük bı şükran ve mutlulukla almak elbette ne vereceğini düşünmekten daha evla herkes için .
bu yolda kendimi değiştirmeye niyet ediyorum kesinlikle.
çok ama çok teşekkür ederim ilginiz icin
bu olayı geliştirmek için önerileriniz varsa alırım , terapi konusuna gelince ben aslında sürekli calisabilecegim biri olsun çok isterdim.ama maalesef defalarca arayışım oldu elim boş kaldı yeterli gelmedi bana doyurucu olmadi.
daha spiritüel şeyler konusunda da çok ama çok çok çok seçici olmak gerekir , bu olayı para kapısı yapmayan kalmadı ülkemde.

Genişletmek için tıkla...

kerkenes .!.:

Şimdi bu kardeş konusunu ben de farklı düşünüyor olabilirim siz de deneyimlemediginiz için anlamıyor olabilirsiniz o yüzden net bir cevabı bence yok. Anne babanın parasını istediği gibi harcama hakkı kesinlikle olmakla beraber, bir kardeşe daha fazla yapma hakkı olduğunu ben düşünmüyorum mesela. Yoksa ikinize de belli yasa kadar destek verip kenara cekilmelerinde pek tabi ki sorun yok. Yıllar sonra bir şekilde kardeşinize verdikçe o memnuniyetle alırken bir noktada ya bana da arabayı verirsin demişlerdi diye hiiiic dusunmeyeceksiniz diye söylüyorsunuz. Ben 'peki' diyorum ve geçiyorum bu konuyu çünkü sizin her şeyi gayet detaylı düşündüğünüzü görebiliyorum.
Şimdi diğer konuya gelince, bazı filmlerde çocuk gider sevdiği için pırlanta bir kolye alır, bir sürü dükkan gezer beğenir, heveslenir, e baya da masraf yapar. Ne için? Karşıdakini mutlu etmek için, çünkü o zaman kendisi de mutlu ve tatmin olmuş oluyor. Sonra hediyeyi kadına verince ne yapar kadın? Ben bunu kabul edemem çok pahalı vs vs. Ya ben hem bir sürü vakit harcayacagim heves edeceğim bir de para harcayacagim ama karşılığında istediğim tepki yerine bir azar yemediğim kalacak? Bu noktada biraz kendinizi düşünmeyi bırakıp karşıdaki insanı düşünmenizi tavsiye ederim. Şöyle bir alıştırma yapın mesela, birisi size bir hediye verdi, şu iki soruyu sorun kendinize;
1-ben bu insandan nefret ediyor muyum
2-ben bu insanın hevesini kursağında bırakmak istiyor muyum
cevabınız evetse ayynen devam edip bütün ağzının tadını kaçırın. Yok değilse zahmetleri için teşekkür edin alın. Aklınıza da bakkal defteri gibi kazımayın kim ne verdi kim ne aldı diye ve bambaşka boz zamanda canınız istediği zaman bunu ona almak istiyorum dediğiniz bir şey görünce o zaman alın verin.
Aile konusunda da yapamam diyorsunuz ama yine onları zora sokuyorsunuz farketmeden. Mesela siz onlarda kalırken kira verdiniz, annen kardeşin bir durum olsa 5 6 ay seninle yaşamak zorunda kalsa demeyecekler mi bu kız benden bir şey bekleyecek diye? Siz ise yeni başlamış kardesinizden para isteyecek misiniz gerçekten? Bence istemeyeceksiniz. Peki siz neden başta kabul etmeyen insanlara ısrarla para verip bu yükü onlara veriyorsunuz? Benim kızım böyle olsa evine kalmaya gitmem. Çok net yani. Sizin insanlara yük olmamak için yaptığınız şey onlara farklı bir duygusal yük veriyor. Sizin evinize gelen bir aile üyesine nasıl davranacaginizi gözünüzde bir canlandırın ve siz de birebir aynısını yapın. Kendinize yaptirmayacaginiz şeyi başkasına yapmayın.

Genişletmek için tıkla...

lattesizkitapsiz .!.:

söylediklerinize kesinlikle katılıyorum hiç irdelenmedigim bir bakış açısı ve sindirmek için vakte ihtiyacım olacak
ailem konusunda da şunu diyeceğim ben vermek istediğimde annem çok kısa bir isrardan sonra ver dedi.
hatta babam niye versin diyince ona da dedi versin , sesini çıkarma diye
yani dediğiniz gibi bir reddedilisle karsilasmadim aslında.
ki aylardir borçlarımdan konuşuyorum evde , her şeyi biliyorlar.
yakin şehri yazmamın tek nedeni de borç odemekti ,yoksa yazdığım şehirde eski sevgilim var ve zaten hayatımın bu döneminde amacım ondan upuzaklara gitmekti neyse önemli olan kalpte uzaklaşmak diyorum
borç para meselesi olmasa bayağı uzak bir şehir istiyordum daha güzel ama yeni bir ev için annemlerden borç almak istemedim , borcumu bitirip para biriktirmek istedim.
bu atama bayağı elimde patladı yani

Genişletmek için tıkla...

kerkenes .!.:

Anlıyorum ama ben annenizin bir noktada kabul etme sebebinin zaten yıllardır sizin onlara verdiğiniz 'vibe' sebebiyle onlarda oluşturduğunuz bir yansıma olduğunu düşünüyorum. Bakın kardeşiniz ya da bir başkası teklif etse muhtemelen kabul etmeyecekti. Yani para biriktirmek için gelen kızından para almayı normal şartlarda kim kabul eder ihtiyacı olmadığı halde? Tek istisna, sorumsuz bir çocuğu vardır biraz sorumluluk almayı öğrensin diye kira ister ama siz o konumda asla değilsiniz. Tamamen kendinizi ailenizde 6 ay kalıp aile ortamı huzurunda biraz elin rahatlayana kadar bile kalamayacak değerde yansitmissiniz ailenize. Bakın çok sıkışık olan bir aile olsa ya da kalma süreniz yıllar olsa ev işine hiç el atmazsanız bu yorumları yapmam. Gelmişsiniz 30 yaşına, bir daha ailenizle bu kadar uzun vakit geçirme şansınız yok, durumu aile iliskisinden roommate çevirmenin alemi yokmuş. İçinizden gelir bir konser bileti, bir masaj, romantik bir yerde yemek vs ayarlar öderdiniz olurdu yani.
Bir de bu kadar detaylı oraya taşınır bunu öderim onu ordan alır buna takarım vs planları yapıp hiiiic uyamamis olmak da büyük organizasyon sıkıntısı gerçekten biraz daha planlara dahil kalmak konfor alanında hissettirirdi. Bu da size ders olur ama artık hiç aklınızdan çıkmaz. Yani bu kadar saydığım şeylerden bazıları benim de hatalarımdan sonra kendime itiraf ettiğim şeyler. Her zaman doğuştan yüklenmiyor insana yani.
Size kolay gelsin diyorum.
O arabayı da vermeyin

Genişletmek için tıkla...

eminmirac .!.:

AIlenize ait baska bir evde yalniz yasasaniz kira vermeyi anlarim da, ayni evin icinde kira vermek bana şok yasatti okuyunca.
Evin giderlerine yardım etmeniz yeterli bence.
Bi yastan sonra aileyle yasamak zor geliyor insana. Ama su durumda 6 ay sabretmekten baska seceneginiz yok bence. Biraz gormeyin duymayin onlari.
Gecen sene 32 yasimda evlenince ayrildim ben de aile evinden. Ki daha oncesinde de 13 yil ayri yasadim okul ve is sebebiyle.
Ev kurmak da artik cok zor. Hic hesapta olmayan o kadar masraf cikiyo ki..

Genişletmek için tıkla...