Merhaba arkadaşlar,
Ben önümüzdeki günlerde Allah'ın izniyle atanacağım. 3 seneyi aşkın süredir birlikte olduğum ve ciddi düşündüğüm sevgilim de benim yazdığım yerleri yazdı ve büyük ihtimalle aynı yere gidicez ve kendisini neredeyse 7 aydır görmüyorum
Buraya kadar her şey güzel. Çünkü sevgilimle öğrencilik yıllarımızda da aynı şehirde olmadığımızdan neredeyse hep bir özlemle geçti beraberliğimiz. Şimdi tam da aynı şehirleri yazmışken ve beraber olucakken mutsuzum. Çünkü babamla tercih sürecimde sırf okuduğum şehri tekrar yazdığım için ve o şehir uzakta olduğu için tartıştık. Bana öyle şeyler söyledi ki, şu an barışmış olsak da kendimi çok ama çok mutsuz hissediyorum. "Bizi hiç düşünme kızım. Sen böyle uzakları yaz. Ölüm var hastalık var, yarın bir gün cenazeme bile yetişemeyeceğin yerleri iste sen hep" dedi bana. Hatta beni desteklediği için abime kızdı vs. Babamın tercih etmemi istediği iller de 2-5 saat aralığında uzaklıklığa sahip yerler ve ben biliyorum ki oraları yazsam babam her zaman benim yanıma gelmicek. Ancak o söylediği sözler öyle ağırıma gitti ki, zaten benim için de zor olan kararı epeyce zorlaştırdı. Sizce ben gerçekten de kötü bir evlat mıyım? Bu süreçte nasıl düşünmem gerekiyor? Lütfen yardımcı olun