Çalışırken öğretmen arkadaşlardan biri sabah yarı baygın halde okula gelmişti. Ağlıyor, çırpınıyor. Iki gün önce bir tanıdığı elini tutmaya çalışmış bunun. Tacizin etkisinden kurtulamamış. Destek olduk, tamam istersen polise şikayetçi ol elimi tutmaya çalıştı diye dedik. Desteğimizi verdik çekildik. Bir hafta küsmüştü bize böyle travmada yeterince destek olmadık diye. Bana göre travmatik bir durum değildi, ona göre öyleymiş demek ki.
Otobüste tacize uğramışsınız. Normalleştirmeye çalışmıyorum ama bunu yaşamayan kadın sayısı kaçtır acaba? Ben dahil birçok kadın hafif ya da ağır taciz yaşamıştır dışarıda, otobüste, partide, sokakta, okulda, işte. Maalesef bu böyle. Keşke olmasa ama oluyor. Şikayet edersin, tepki verirsin olur biter. Ben yaşadığım hiçbir tacizi birilerine koşarak anlatma ihtiyacı hissetmedim, siz hissedersiniz anlarım ama herkes için hayati önem taşıyan bir durum değil bu. Ne desin insanlar? Geçmiş olsun iyi misin şimdi der o kadar. Kolun bacağın kopsa hastaneye götürür, maddi manevi destek olur da, Türkiye gerçeği olan hanzo tacizi her yerde var, her zaman var.
İşi vardır, onun için o kadar da acil bir durum değildir. Sonra konuşmak istemiştir. Öğretmenim bengüsu ağlıyor lavaboya gidebilir miyiz hassasiyeti beklemeniz garip olmuş.
Mune
