• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Susup şiddet görmemek mi ayrılıp ne iş olursa çalışmak mı?

Merhaba bir cocukla ailemin yanına döndüm. Bir mesleğim yok. Eşimin şiddet ve hakaretinden kaçtım. Ama kendisine göre arada ittirmeler tokatlar saç çekmeler dövmek değil. Dövse elinde kalırmışım böyle mi olurmuşum. Onu ben o duruma getirmişim filan bahaneleri sıralayıp suçladı. Ailesine göre de bir kadın sakinleştiren, sinirlendirmeyen, tartışmayan, huzur veren bir eş olmalı. Sizce de öyle mi. Benim ailemden başka güvencem yokken bir cesaret kaçtım evden. Bıkmıştım artık. Vurmasa bile hakaret ediyor adam. İnciniyorum. Cocugum biraz buyuyunce calismaya baslayacagım. Ama onun maddi durumu benden çok daha iyi. Salaklık yaptığımı düşünüyorlar. Ve geçimsiz olduğumu. Bosanan arkadaslar hayat yükü üzerinize bindiğinde pişmanlık yaşadınız mı. Nasıl düşüneceğimi bilmiyorum yardımcı olur musunuz

Sınanmadığım konularda büyük konuşmamam gerektiğini hayat acı acı öğretti sağolsun. O yüzden size kesinlikle boşanın ya da boşanmayın demek istemiyorum. Tek bildiğim şiddet sonu gelen bir şey değil. Aksine artarak devam ediyor. Bugün tokat yarın tekme...
Kendi öz saygınızı kaybetmeyin. Size böyle davranılmasına müsaade etmeyin.
 
Şiddet sadece fiziken olmaz ki illa elinde mi kalınıyormuş, sözlü şiddet denen birşey var.
Ayrıca hep kadın sussun mantığını anlamıyorum.
Ne karar verirseniz verin umarım doğru bir karar verirsiniz oğlunuzla birlikte güzel bir yaşamınız olur
Teşekkür ederim. Genel olarak da susuyordum zaten. Sırf sevdiğim için yani. Evet haklısın deyip sakinleştiriyordum geçiyordu. Ama bu durum sürekli olmuyor. Bazen de ben yapamıyorum mesela öyle. Onun idare etmesi gereken anlar oluyor. O da etmeyince eli kalkıyor. Öyle bir durum
 
Ailen annenin yanında değil misin şuan.Kurarsın düzenini.Ayrıca nasıl gözetleyecek alında 3.gözü falan mı var?
En son oyle soyledi. Bakalım neler yaşayacaksın, adımı sayıklayacaksın gibi şeyler. Çok da ortak tanıdığımız var bir yerden haberler alır mutlaka. İstediği gibi olmam umarım. İçime korku düştü yani aileme bisey olsa napcam diye. Oyle caresiz kalmamı bekliyor
 
Teşekkür ederim. Genel olarak da susuyordum zaten. Sırf sevdiğim için yani. Evet haklısın deyip sakinleştiriyordum geçiyordu. Ama bu durum sürekli olmuyor. Bazen de ben yapamıyorum mesela öyle. Onun idare etmesi gereken anlar oluyor. O da etmeyince eli kalkıyor. Öyle bir durum
Hemen kaba kuvvet
sözle susturamayınca elle susturulmaya çalışılıyor.
Her zaman tabiki yapamazsınız insansınız, herşeyin bir sınırı var. İletişimsizlik çok kötü.
Umarım başarırsınız, ayaklarınızın üzerinde durup oğlunuz ile güzel bir geleceğiniz olur🙏🏻
 
Merhaba bir cocukla ailemin yanına döndüm. Bir mesleğim yok. Eşimin şiddet ve hakaretinden kaçtım. Ama kendisine göre arada ittirmeler tokatlar saç çekmeler dövmek değil. Dövse elinde kalırmışım böyle mi olurmuşum. Onu ben o duruma getirmişim filan bahaneleri sıralayıp suçladı. Ailesine göre de bir kadın sakinleştiren, sinirlendirmeyen, tartışmayan, huzur veren bir eş olmalı. Sizce de öyle mi. Benim ailemden başka güvencem yokken bir cesaret kaçtım evden. Bıkmıştım artık. Vurmasa bile hakaret ediyor adam. İnciniyorum. Cocugum biraz buyuyunce calismaya baslayacagım. Ama onun maddi durumu benden çok daha iyi. Salaklık yaptığımı düşünüyorlar. Ve geçimsiz olduğumu. Bosanan arkadaslar hayat yükü üzerinize bindiğinde pişmanlık yaşadınız mı. Nasıl düşüneceğimi bilmiyorum yardımcı olur musunuz
Bence en iyi kararı vermişsin, yeter artık kadına şiddet kadına hakaret vs vs. Hiç üzülme çocuğunu ve senin akıl sağlığın bozulmadan kurtamissin kendini. Ailemde yanındaysa tamam. Allah yar ve yardımcınız olsun
 
Tuzu kuru tiplerin aslansın kaplansın yaparsın demelerine bakma.
Problemsiz hayatında “ayy ayrıl şekerim” demek kolay.
Evlere temizliğe gidersin diyen tiplere sorsan kendi ev temizlikleri için bile temizlikçi geliyordur.
Kocanın hakaretlerinden kurtulup, iş bulursan vasıfsız yani en alt kademe olarak başlayacaksın. Yine ezilmeyeceğinin hakaret görmeyeceğinin garantisi yok.
Kocandan nafaka alabiliyorsan, ya da kendini geliştireceğin süreçte ailen sana ve çocuğa bakabilecekse ayrıl, kendini iyi bir meslek edinebileceğin şekilde geliştir, üniversite okuyabilirsin, iyi kazanç sağlayabilecek mesleki kurslara gidebilirsin.

Kendini geliştirmediğin sürece hayat boyu vasıfsız eleman olarak kalacaksın. Ve asgari ücret ya da hallice bir para için kötü koşullarda ömür çürüteceksin. ilk amacın gençken yaptığın kendini geliştirememe hatasını telafi etmek olsun.

Şimdi baktım yaşın da 25miş, çok gençsin daha, oku! kesinlikle üniversite okumalısın. 30 hayata başlamak için hiç de geç bir yaş değil. Bu süreçte ailenden destek almaktan da utanma. Ayrıca ortak çocuğunuz sonuçta o sebeple kendin için olmasa da çocuğun masrafları için nafaka talebinde mutlaka bulun.
 
Son düzenleme:
Susup herşeye "senin istediğin gibi olsun..sen haklısın " dediğinde siddet görmeyeceğini mi düşünüyorsun gerçekten ?! Yemeği onun sevdiği gibi yapamadigin,çocuğun ustunu ince-kalin giydirdigin ...o seslenince ilk seferde duyamadigin ,hasta olduğun için onun görevin olarak gördüğü birşeyi aksattigin hiç mi olmayacak ? Bu durumlarda da şiddete basvurmayacak mi sanıyorsun? Şiddeti problem cozme aracı olarak gören insan bu yöntemden kolay kolay vaz geçmez.
 
Merhaba bir cocukla ailemin yanına döndüm. Bir mesleğim yok. Eşimin şiddet ve hakaretinden kaçtım. Ama kendisine göre arada ittirmeler tokatlar saç çekmeler dövmek değil. Dövse elinde kalırmışım böyle mi olurmuşum. Onu ben o duruma getirmişim filan bahaneleri sıralayıp suçladı. Ailesine göre de bir kadın sakinleştiren, sinirlendirmeyen, tartışmayan, huzur veren bir eş olmalı. Sizce de öyle mi. Benim ailemden başka güvencem yokken bir cesaret kaçtım evden. Bıkmıştım artık. Vurmasa bile hakaret ediyor adam. İnciniyorum. Cocugum biraz buyuyunce calismaya baslayacagım. Ama onun maddi durumu benden çok daha iyi. Salaklık yaptığımı düşünüyorlar. Ve geçimsiz olduğumu. Bosanan arkadaslar hayat yükü üzerinize bindiğinde pişmanlık yaşadınız mı. Nasıl düşüneceğimi bilmiyorum yardımcı olur musunuz
Ne kadar çok rahat affederseniz o kadar değeriniz olmuyor erkek milletinin gözünde. Her defasında nasıl olsa barışıyoruz psikolojisi ile bir dahaki sefere de tokat atmaktan çekinmezler. Eğer eşinize karşı içinizde hala bir şeyler hissediyorsanız. Hemen affetmeyin ve eve dönmek için terapi ve kişisel gelişim aktivitelerine katılmayı şart koşun. Sizin için çabalamasına izin verin çünkü insan en çok emek verdiklerini sever ve değer verir, değer verdiğine de vurmaz incitmez. Siz de kendinize değer vermezseniz kimse size değer vermez. Bugün Ahmet vurur yarın Mehmet...
 
Bırak allah sşkına huzurum olmadıktan sonra zengin olsa ne yarar.Çalış guzelce kımseye mınnet etme.Sevhi olsa boylemı olur du?Nice zengınler var ama sevgı yok şefkat yok.Allah can saglıgı versın calısır kazanırsın.Sana o aklı verenlerdende kaç.Yapma allah aşkına.
 
Tuzu kuru tiplerin aslansın kaplansın yaparsın demelerine bakma.
Problemsiz hayatında “ayy ayrıl şekerim” demek kolay.
Evlere temizliğe gidersin diyen tiplere sorsan kendi ev temizlikleri için bile temizlikçi geliyordur.
Kocanın hakaretlerinden kurtulup, iş bulursan vasıfsız yani en alt kademe olarak başlayacaksın. Yine ezilmeyeceğinin hakaret görmeyeceğinin garantisi yok.
Kocandan nafaka alabiliyorsan, ya da kendini geliştireceğin süreçte ailen sana ve çocuğa bakabilecekse ayrıl, kendini iyi bir meslek edinebileceğin şekilde geliştir, üniversite okuyabilirsin, iyi kazanç sağlayabilecek mesleki kurslara gidebilirsin.

Kendini geliştirmediğin sürece hayat boyu vasıfsız eleman olarak kalacaksın. Ve asgari ücret ya da hallice bir para için kötü koşullarda ömür çürüteceksin. ilk amacın gençken yaptığın kendini geliştirememe hatasını telafi etmek olsun.

Şimdi baktım yaşın da 25miş, çok gençsin daha, oku! kesinlikle üniversite okumalısın. 30 hayata başlamak için hiç de geç bir yaş değil. Bu süreçte ailenden destek almaktan da utanma. Ayrıca ortak çocuğunuz sonuçta o sebeple kendin için olmasa da çocuğun masrafları için nafaka talebinde mutlaka bulun.
Aslında evden giderken ben artık ne yapacağım diye hiç aklıma gelmedi. Kendime çok şaşırıyorum. O duygu yoğunluğu ile toplanıp çıkmışım. Zaman geçtikçe aklım başıma geliyor ve önümde omuzlamam gereken bir hayat olduğunun farkına varmaya başlıyorum. Moral bozukluğuyla hiçbir sey için de adım atamıyorum.bu üzüntü hali geçici mi
 
Susup herşeye "senin istediğin gibi olsun..sen haklısın " dediğinde siddet görmeyeceğini mi düşünüyorsun gerçekten ?! Yemeği onun sevdiği gibi yapamadigin,çocuğun ustunu ince-kalin giydirdigin ...o seslenince ilk seferde duyamadigin ,hasta olduğun için onun görevin olarak gördüğü birşeyi aksattigin hiç mi olmayacak ? Bu durumlarda da şiddete basvurmayacak mi sanıyorsun? Şiddeti problem cozme aracı olarak gören insan bu yöntemden kolay kolay vaz geçmez.
Yani bn sustuğumda sadece bağırıp susuyor. Denemelerim böyleydi. Ama her zaman psikolojimi sağlam tutup aynı çizgide kalamıyorum. “ yeter, abartma, bunda ne var” tarzı laf ettiğimde onun idareci olması gerekiyordu. Bunu çok kez rica ettim olmadı
 
Back