- Konu Sahibi Monsterrmilk
- #1
Okulda öğretmen arkadaşlara bakıyorum mutlular evli çoluklu çocuklular. Kocaları değer de veriyor. Ben onlar adına mutlu oluyorum ama kendim boşanma süreçlerindeyim. Neden böyle oldu ki diyorum. Elimden geleni de yaptım ben,neden benim evliliğim yüremedi diyorum. Bana yaşattığı şeyleri haketmedim diyorum. Intenet bankacılığında hala onunla oturdugumuz evin faturalari kayitli. Bu ayki faturalara bakıyorum(O hala orda ben ailemin yanindayim)Neden böyle oldu ki sanki diyorum. Kendi evimde olsaydım mutlu huzurlu bir yuvam olsaydı diyorum. Onunla imkansız böyle bir evlilik farkındayım biliyorum ama etrafımda görünce mutlu evlilikleri imreniyorum. Çoğu kişi eşinden konuşuyor çocuğundan bahsediyor haklı olarak. Benimde olabilirdi çocuğum diyorum. Küçüklükten beri hayalim anne olmaktı. Ben bir daha kime güveneyim de anne olayım. Gelecek beni umutsuzlastıriyor. Gecmisten cikamiyorum da kafamda hep nedenler niyeler var. Çok mutsuzum