- 16 Ağustos 2015
- 7
- 0
-
- Konu Sahibi ayamemidori
- #1
Arkadaşlar merhaba,
çok hızlı bir şekilde konuya gireceğim. Biz üç kardeşiz 27 yaşında abim, ben 24 ve bir de 18ine yeni girmiş bir kız kardeşim var. Bundan 8 yıl önce annemizi kaybettik. Annem ölmeden önce babamla hiç muhattap olmamız gerekmezdi. Ama bu olaydan sonra babamla karşı karşıya geldik ve babamın ne kadar kötü bir insan olduğunu böylece öğrenmiş olduk. Ön yargılı olmayın hepsini yazıcam.
Annem öldüğünden beri babam bizden nefret ediyor. Sürekli hakaret aşağılama küfür ve hatta bizi sindirebileceğini düşündüğü zamanlarda vurmaya bile kalkıyor. Ve hep saçma sapan sebepler buluyor, balkonu düzgün yıkamadın diyip geçen yıl bana vurmaya kalktı bir hafta mormor bi kolla gezdim ki ben hem okuyan hem çalışan bi insanım bir çevrem var ve aklı başında insanlar olmaya çalıştık hep, düzgün çevreler edindik kardeşlerimle birlikte. Çevremdekilere bunu söylemekten çekiniyordum bir yere çarpmışım diyip geçiştirmiştim. Sürekli odamızın önünden geçerken babanın kızına söylememesi gereken şekillerde küfür ediyor. Hiç bir nedeni yok. Neden böyle yapıyorsun dediğimizde sizin allah belanızı versin sizin gibi evlat olmaz olsun geberin ya da ben gebereyim sizden kurtulayım gibi laflar söylemeye başlıyor. Çoğu zaman eve birşey almadığı oluyor. Bunları bulduğunuza da şükredin bi daha bulamazsınız diyip bize sanki sadaka veriyormuş sanki elalemin çocuğuymuşuz muamelesi yapıyor. 5 yıldır kardeşimin tüm ayakkabı mont kitap her türlü okul ihtiyacını ben çalışarak karşılıyorum keza kendikilerimi de. Hatta daha bu yıl bize bi yatak alabildim. Babam annemin ölmeden önce kardeşime aldığı yeni yatakta yatıyor. biz senelerce yorganları üst üste koyup yattık. Babama yatak lazım dediğimde 'var ya işte' dedi hep. Yazın ortasında yün yorganda uyuduk. Çoğu zaman işten gelirken kendi yemeğimizi alıyorum çünkü babam kendine göre bişeyler yapıp yemiş ve gitmiş oluyor. ona hep iyi yaklaşmaya çalıştık hatta maç bile izleyip sohbet etmeye çalıştım. Gol olduğunda sevindiğim zaman taşkın hareketler yapma maç sakince izlenir siz hayatı bilmiyorsunuz çok cahilsiniz dünyadan haberiniz yok vs gibi saçma sapan bir konuşma yaptı. Abime de yıllarca aynı baskılar ve aşağılayıcı tavırla yaklaştığı için abim 4 yıl önce evi terk etti, biz abimle görüşüyoruz ama babam istemiyor. O şerefsiz sizi kendisine uyduracak, gitmeyin yanına onunla görüşmeyin akıllı olun, ondan size hayır gelmez, o sizin karnınızı doyurmaz, o sizi pavyonlara düşürür gibi laflar ediyor ki abim de müzikle ilgilenen bi insan şimdiye kadar çok iyi şeyler yaptı, babam müzikten bile nefret ettiği için bunun çok yanlış bşey olduğunu insanı batağa götürdüğünü filan sanıyor o yüzden abimle görüşmemizi de istemiyor. Mesela okuduğumuz romanlar için atın bunları neye lazım ders kitabı değilse filan diyip odamızı karıştırmaya çalışıyor. Dolabımızı açmaya çalışıyor sonra iç çamaşırı görünce bize küfrediyor terbiyesiz şerefsizler diye. Kardeşimin hormonel olarak kilo problemi var ve ergenlikten beri bu böyle, çocukla ilgilenip doktora filan götğrmemişler şimdi biz kardeşimle kendimiz halletmeye çalışıyoruz. Kilolarından dolayı ona çok hakaret ediyor ki babam da kilolu bi insan. Daha dün akşam çocuk bir aydır ilk kez çikolata istedi bi günden bişey olmaz diye, hemen eve girer girmez babam hakaret etmeye başladı. Hayvan gibi oldun az ye bak ben dikkat ediyorum, ileride pişman olursun, yiyip yiyip yatma, bol şeyler giy çok çirkin pis gözüküyosun, pislik gibi gözüküyor vs saçma sapan laflarla çocuğun özgüvenini zedeliyor. kardeşim artık kıyafet bile almaktan nefret ediyor onun yüzünden. Sürekli kapanmamız konusunda baskı yapıyor. Kapanırsak dünyanın en müslüman babası olacağını sanıyor. İslamiyetten bile bizi soğuttu bir dönem. Çünkü sırf komşular onun hakkında iyi düşünsün diye bunları yapıyor. Gösteriş olsun diye. Bizden utandığını söylüyor sürekli. Saçlarım sarı benim mesela çünkü babam da sarışın yani genetik bi durum, kahve rengi yap ruslara benziyosun aynı ruslar gibi gözüküyosun, dışarıdan insanlar sana başka gözle bakar gibi laflar ediyordu bir gün dayanamayıp sen bana ne demeye çalışıyosun diye bağırdım kavga ettik. Ki kardeşimde ben de ne mini etek ne şort giyeriz sırf babam rahatsız olmasın diye hep kot pantolon tişört ama bu bile ona çok açık geliyor. Ne zaman kavga etsek eve yiyecek almayı kesiyor. Zaten ondan para almıyoruz vermiyor çünkü, ayda yılda bir istediğimizde de 10 lirayı suratımıza atıyor. Kendisine gidip 200 tl verip ayakkabı alıyor ama. Tamam çalışıp alsın kendi parası hiç gözümüz yok aksine mutlu oluyoruz çünkü hep parası olduğu halde ucuza kaçan bi insan sağlıksız ayakkabılar yüzünden yıllarca ayakları yara oldu. bir kaç yıldır kaliteli şeyler alıyor. Aynı zamanda şeker hastası. Vücudu çok hassaslaştı. Yaşı daha 55. Evlen diyoruz onu da kabul etmiyor bizim için evlenmiyormuş. Hayatımız zehir oldu. Arkadaşımıza gittiğimizde saat daha 5 de arayıp tüm günü mahvediyor ki eve geç giren insanlar değiliz en fazla 8- 8 buçuk. ne gereği var neye lazım gelin evinizde oturun vs laflar ediyor kendisi sürekli kahvede.
Velhasıl kelam biz artık dayanamıyoruz. Kardeşimin üniversite sınavına hazırlanması lazım ve benim tez yazmam lazım, evde her gün kavga çıkarmaya çalışan biri var ve tamamen geleneksel düşünen, bizden her gün cam silip komşularla çay içmemizi bekleyen bir adam. Ders çalıştığımızda sürekli gelip bölüyor izin vermiyor, bahaneler bulup konuşuyor tepemizde, baba ders çalışıyoruz sınavalrımız var dediğimizde de adam mısınız siz, sanki sizden bi adam olacak kendinizi ne zannediyorsunuz diyip bağırıp hakaret edip tüm moralimizi bozup içeri gidiyor. Biz kardeşimle sabaha kadar nasıl bundan kurtuluruz diye düşünüyoruz. Psikoloğa götürmeyi de denedik, baba doktora hep beraber gidelim annemden sonra zor zamanlar geçirdik diyoruz, evet siz kafayı yediniz iyice sizin gitmeniz lazım allahın izniyle ben çok iyiyim diyip kenara çekiliyor. Bazen kavga ettikten sonra (ki asla saygısızca davranmayız sadece kendimizi anlatmaya çalışıyoruz ama o bağırıp hakaret etmeye başlıyor) yanımıza geliyor ve aynen şöyle söylüyor 'canım kızlarım ben sizi çok seviyorum başka babalar olsa ağzınızı burnunuzu kırar darma dağın eder ben size hep iyi yaklaşıyorum haketmiyorsunuz ama ben de babayım işte fedakar olmak zorundayım'. bunları söyledikten sonra evin içinde dolaşıp sessizce bize saydırıyor, akla gelmeyecek küfürler ediyor, biz bilerek susuyoruz o cevap vermemizi karşı çıkmamızı istiyor çünkü, cevap verdiğimizde de vurmaya kalkıyor.
Şimdi ben işe başladım tekrar ve çok önemli bi yıl kardeşim ve benim için, huzurlu bi hayata ihtiyacımız var, eğitimimiz için bunu yapmak zorundayız. Biz kardeşimle ev tutup beraber geçinip gidebiliriz zaten yıllardır sadece kira ödemiyoruz o kadar onun dışında herşeyimizi kendimiz hallediyoruz. Maddi açıdan bir sıkıntımız olacağını sanmıyorum, olsa da huzurumuz olur bi iki gün aç kalırız sorun değil.
Benim korkum sürekli haberlerde gördüğümüz kadın cinayetlerinden birine kurban gitmek. Babam çok cahil bi adam bizi kolay kolay bulamaz, polis gelse bizi alamaz ikimiz de kocaman insanlarız ve kendi hayatımızı kuruyoruz sadece saçma sapan bir ortama da girmiyoruz. Ne yapabilirim nasıl yapabilirim biliyorum ama yine de doğruyu yaptığıma emin olmak istiyorum. Yardım ederseniz çok sevinirim çünkü psikolojimiz gerçekten alt üst oldu en ufak bi ses duyduğumda babam küfrediyor yine bize diyip kalkıyorum yerimden. Acil yardım bir ay içinde eve çıkmamız lazım. Akıl verin
çok hızlı bir şekilde konuya gireceğim. Biz üç kardeşiz 27 yaşında abim, ben 24 ve bir de 18ine yeni girmiş bir kız kardeşim var. Bundan 8 yıl önce annemizi kaybettik. Annem ölmeden önce babamla hiç muhattap olmamız gerekmezdi. Ama bu olaydan sonra babamla karşı karşıya geldik ve babamın ne kadar kötü bir insan olduğunu böylece öğrenmiş olduk. Ön yargılı olmayın hepsini yazıcam.
Annem öldüğünden beri babam bizden nefret ediyor. Sürekli hakaret aşağılama küfür ve hatta bizi sindirebileceğini düşündüğü zamanlarda vurmaya bile kalkıyor. Ve hep saçma sapan sebepler buluyor, balkonu düzgün yıkamadın diyip geçen yıl bana vurmaya kalktı bir hafta mormor bi kolla gezdim ki ben hem okuyan hem çalışan bi insanım bir çevrem var ve aklı başında insanlar olmaya çalıştık hep, düzgün çevreler edindik kardeşlerimle birlikte. Çevremdekilere bunu söylemekten çekiniyordum bir yere çarpmışım diyip geçiştirmiştim. Sürekli odamızın önünden geçerken babanın kızına söylememesi gereken şekillerde küfür ediyor. Hiç bir nedeni yok. Neden böyle yapıyorsun dediğimizde sizin allah belanızı versin sizin gibi evlat olmaz olsun geberin ya da ben gebereyim sizden kurtulayım gibi laflar söylemeye başlıyor. Çoğu zaman eve birşey almadığı oluyor. Bunları bulduğunuza da şükredin bi daha bulamazsınız diyip bize sanki sadaka veriyormuş sanki elalemin çocuğuymuşuz muamelesi yapıyor. 5 yıldır kardeşimin tüm ayakkabı mont kitap her türlü okul ihtiyacını ben çalışarak karşılıyorum keza kendikilerimi de. Hatta daha bu yıl bize bi yatak alabildim. Babam annemin ölmeden önce kardeşime aldığı yeni yatakta yatıyor. biz senelerce yorganları üst üste koyup yattık. Babama yatak lazım dediğimde 'var ya işte' dedi hep. Yazın ortasında yün yorganda uyuduk. Çoğu zaman işten gelirken kendi yemeğimizi alıyorum çünkü babam kendine göre bişeyler yapıp yemiş ve gitmiş oluyor. ona hep iyi yaklaşmaya çalıştık hatta maç bile izleyip sohbet etmeye çalıştım. Gol olduğunda sevindiğim zaman taşkın hareketler yapma maç sakince izlenir siz hayatı bilmiyorsunuz çok cahilsiniz dünyadan haberiniz yok vs gibi saçma sapan bir konuşma yaptı. Abime de yıllarca aynı baskılar ve aşağılayıcı tavırla yaklaştığı için abim 4 yıl önce evi terk etti, biz abimle görüşüyoruz ama babam istemiyor. O şerefsiz sizi kendisine uyduracak, gitmeyin yanına onunla görüşmeyin akıllı olun, ondan size hayır gelmez, o sizin karnınızı doyurmaz, o sizi pavyonlara düşürür gibi laflar ediyor ki abim de müzikle ilgilenen bi insan şimdiye kadar çok iyi şeyler yaptı, babam müzikten bile nefret ettiği için bunun çok yanlış bşey olduğunu insanı batağa götürdüğünü filan sanıyor o yüzden abimle görüşmemizi de istemiyor. Mesela okuduğumuz romanlar için atın bunları neye lazım ders kitabı değilse filan diyip odamızı karıştırmaya çalışıyor. Dolabımızı açmaya çalışıyor sonra iç çamaşırı görünce bize küfrediyor terbiyesiz şerefsizler diye. Kardeşimin hormonel olarak kilo problemi var ve ergenlikten beri bu böyle, çocukla ilgilenip doktora filan götğrmemişler şimdi biz kardeşimle kendimiz halletmeye çalışıyoruz. Kilolarından dolayı ona çok hakaret ediyor ki babam da kilolu bi insan. Daha dün akşam çocuk bir aydır ilk kez çikolata istedi bi günden bişey olmaz diye, hemen eve girer girmez babam hakaret etmeye başladı. Hayvan gibi oldun az ye bak ben dikkat ediyorum, ileride pişman olursun, yiyip yiyip yatma, bol şeyler giy çok çirkin pis gözüküyosun, pislik gibi gözüküyor vs saçma sapan laflarla çocuğun özgüvenini zedeliyor. kardeşim artık kıyafet bile almaktan nefret ediyor onun yüzünden. Sürekli kapanmamız konusunda baskı yapıyor. Kapanırsak dünyanın en müslüman babası olacağını sanıyor. İslamiyetten bile bizi soğuttu bir dönem. Çünkü sırf komşular onun hakkında iyi düşünsün diye bunları yapıyor. Gösteriş olsun diye. Bizden utandığını söylüyor sürekli. Saçlarım sarı benim mesela çünkü babam da sarışın yani genetik bi durum, kahve rengi yap ruslara benziyosun aynı ruslar gibi gözüküyosun, dışarıdan insanlar sana başka gözle bakar gibi laflar ediyordu bir gün dayanamayıp sen bana ne demeye çalışıyosun diye bağırdım kavga ettik. Ki kardeşimde ben de ne mini etek ne şort giyeriz sırf babam rahatsız olmasın diye hep kot pantolon tişört ama bu bile ona çok açık geliyor. Ne zaman kavga etsek eve yiyecek almayı kesiyor. Zaten ondan para almıyoruz vermiyor çünkü, ayda yılda bir istediğimizde de 10 lirayı suratımıza atıyor. Kendisine gidip 200 tl verip ayakkabı alıyor ama. Tamam çalışıp alsın kendi parası hiç gözümüz yok aksine mutlu oluyoruz çünkü hep parası olduğu halde ucuza kaçan bi insan sağlıksız ayakkabılar yüzünden yıllarca ayakları yara oldu. bir kaç yıldır kaliteli şeyler alıyor. Aynı zamanda şeker hastası. Vücudu çok hassaslaştı. Yaşı daha 55. Evlen diyoruz onu da kabul etmiyor bizim için evlenmiyormuş. Hayatımız zehir oldu. Arkadaşımıza gittiğimizde saat daha 5 de arayıp tüm günü mahvediyor ki eve geç giren insanlar değiliz en fazla 8- 8 buçuk. ne gereği var neye lazım gelin evinizde oturun vs laflar ediyor kendisi sürekli kahvede.
Velhasıl kelam biz artık dayanamıyoruz. Kardeşimin üniversite sınavına hazırlanması lazım ve benim tez yazmam lazım, evde her gün kavga çıkarmaya çalışan biri var ve tamamen geleneksel düşünen, bizden her gün cam silip komşularla çay içmemizi bekleyen bir adam. Ders çalıştığımızda sürekli gelip bölüyor izin vermiyor, bahaneler bulup konuşuyor tepemizde, baba ders çalışıyoruz sınavalrımız var dediğimizde de adam mısınız siz, sanki sizden bi adam olacak kendinizi ne zannediyorsunuz diyip bağırıp hakaret edip tüm moralimizi bozup içeri gidiyor. Biz kardeşimle sabaha kadar nasıl bundan kurtuluruz diye düşünüyoruz. Psikoloğa götürmeyi de denedik, baba doktora hep beraber gidelim annemden sonra zor zamanlar geçirdik diyoruz, evet siz kafayı yediniz iyice sizin gitmeniz lazım allahın izniyle ben çok iyiyim diyip kenara çekiliyor. Bazen kavga ettikten sonra (ki asla saygısızca davranmayız sadece kendimizi anlatmaya çalışıyoruz ama o bağırıp hakaret etmeye başlıyor) yanımıza geliyor ve aynen şöyle söylüyor 'canım kızlarım ben sizi çok seviyorum başka babalar olsa ağzınızı burnunuzu kırar darma dağın eder ben size hep iyi yaklaşıyorum haketmiyorsunuz ama ben de babayım işte fedakar olmak zorundayım'. bunları söyledikten sonra evin içinde dolaşıp sessizce bize saydırıyor, akla gelmeyecek küfürler ediyor, biz bilerek susuyoruz o cevap vermemizi karşı çıkmamızı istiyor çünkü, cevap verdiğimizde de vurmaya kalkıyor.
Şimdi ben işe başladım tekrar ve çok önemli bi yıl kardeşim ve benim için, huzurlu bi hayata ihtiyacımız var, eğitimimiz için bunu yapmak zorundayız. Biz kardeşimle ev tutup beraber geçinip gidebiliriz zaten yıllardır sadece kira ödemiyoruz o kadar onun dışında herşeyimizi kendimiz hallediyoruz. Maddi açıdan bir sıkıntımız olacağını sanmıyorum, olsa da huzurumuz olur bi iki gün aç kalırız sorun değil.
Benim korkum sürekli haberlerde gördüğümüz kadın cinayetlerinden birine kurban gitmek. Babam çok cahil bi adam bizi kolay kolay bulamaz, polis gelse bizi alamaz ikimiz de kocaman insanlarız ve kendi hayatımızı kuruyoruz sadece saçma sapan bir ortama da girmiyoruz. Ne yapabilirim nasıl yapabilirim biliyorum ama yine de doğruyu yaptığıma emin olmak istiyorum. Yardım ederseniz çok sevinirim çünkü psikolojimiz gerçekten alt üst oldu en ufak bi ses duyduğumda babam küfrediyor yine bize diyip kalkıyorum yerimden. Acil yardım bir ay içinde eve çıkmamız lazım. Akıl verin