Herkese merhaba kızlar.
Konuya yine nasıl gireceğimi bilmiyorum ama kızımın durumundan bir çoğunuz haberdarsınız ben özel bir bebek annesiyim ve bu durumu ilk zamanlar yediremesem de kabullenemesem de artık kabullenmiş durumdayım bununla yaşamam gerektiğinin, normal hayatımın devam etmesi gerektiğinin farkındayım ve mecburum iyi olacak dünyalar güzelim diyerek noktalandırıyorum.
Gelelim esas konuya. Hamileliğim son 2 ayı cinselliğe bir son vermiştik. Yatak ayırmalar da dahil. Çünkü oturarak yatmaya çalışıyordum. Bu durum Eylülün doğumuyla da geçen aya kadar devam etti. Kızım 5 aylık oldu evet ilk 2 3 ay bende cinsellik düşünecek kafada olamadım ama ilk paragrafda yazdığım gibi hayat bir şekilde devam ediyor. Ve bu hastalık durumu kabullenmek zorunda olduğumuz bir durum diyerek ilk önce cinselliğimin berbatlığını fark edip düzeltmem gerektiğini fark ettim.
Çünkü resmen aynı koğuşun içerisinde farklı ranzalarda yatan asker arkadaşı mı desem, el ense oynayan kardeşler mi desem artık ne denirse örnekler çoğalır da çoğalır....
Eşime yanaşmaya çalıştım çünkü baktım ki Eylülü bahane ederek benden uzaklaşıyor. Yani onun hayatında Eylül dışında herşey normal seyrinde. Gülüyor,konuşuyor,geziyor yani normalleşme süreci işte. P
Bir kaç kere konuştum dedim biz nereye gidiyoruz böyle? Bana kullandığı ilk cümle kızımız bu durumdayken senin düşündüğün şeye bak :):):):):) Evet ya kesinlikle haklısın çünkü cinsellikten bahsedince kızımı unutmuş ve ona ihanet etmiş oluyorum :)
Neyse bu konuşmaların üzerinden bayağı bir zaman geçti. Fark ettim ki eşim ciddi manada benden kaçıyor çünkü benimle olmadığı zamanlarda porno izlediğini gördüm. Neden ya!!!!! Evet porno izlemeye karşı değilim ama beni türlü bahanelerle reddedip pornoya sığınmak neden ?
Hemmen yüzüne vurdum koccaman kazııkkkkk kadar eşşek kadar adam inkar etti biliyor musunuz? Fazla üzerinde durmadan tavrımı aldım ve onu takmamaya karar verdim. Olayın ardından bir kaç gün sonra yanaştı bir kaç kere birliktelik oldu. İlişki olduğunda hiçbir sorun yoktu hatta eskisinden daha iyiydi.
Ve bu ilişkilerin ardından neredeyse 2 ay geçti.
Hala hiçbir şey yok. Kaç kere yaklaşmak istedim ama bir gururum olduğunu fark ettim. Çünkü her seferinde benim başlatıyor olmam gururumu incitmeye başladı.
Ama eşime bakıyorum hiç oralı değil. Evliliğin ilk zamanları yine bu tarz sorunlar yaşıyorduk. Fakat araya en fazla 10 gün giriyordu. Onu da düzene sokmuştuk oysaki.
İlişki olduğunda herşey çok güzel oluyor ikimizde yetiyoruz birbirimize ama araya aylar girmeye başladı arkadaşlar. İnsanların 20 yılda gelecekleri konuma evliliğimin 3. Yılında gelmek çok üzüyor beni. Sebebi ne ne yapmam gerekiyor inanın bilmiyorum.
Önerilerilerinize,tavsiyelerinize, fikirlerinize ihtiyacım var yoksa bu gidişle aynı evi paylaşan 2 arkadaş gibi olacağız belki de çoktan olduk bilemiyorum....
Herşey yoluna girecektir emin olun sadece sancılı süreç sonrası biraz zaman ve emek istiyor.
