Süper Beyinler :) Manik depresifler(Bipolar Hastaları)

merhabalarr
konu yeri burasi mi bilmiyorum
bende bipolar manik rahatsizliğim var.
yazayim

Mani veya Hipomani

  • Aşırı derecede enerjik hissetmek ( var)
  • Sürekli heyecanlı hissetmek (var)
  • Düşünce değişimindeki hız ( var)
  • İyimserlik (var)
  • Odaklanmakta sorunlar yaşamak ( var)
  • Az uyumak ( yok)
  • Hızlı konuşmak ( var)
  • Cinsel istekte artış( var)
  • Aşırı neşeli olmanın tam aksine çok hızlı sinirlenebilme ( kesin var )
  • İştah problemleri (var)
  • Dikkatsizlik ( var)
  • Bu belirtilere bağlı alkol ve uyuşturucu kullanma durumu ( yok allaha şükür)
Mani ve hipomani dönemde görülebilecek belirtilerden en az üç tanesi bipolar bozukluk nedir tanısı koymaya yeterlidir.

Bipolar Depresyon Belirtileri ) o kadarda bende yok ):)

  • Mani dönem aksine çok enerjisiz hissetmek yok
  • Unutkanlık hali arada
  • Ümitsizlik hissi ( var)
  • Hiçbir şeyden zevk alamama var
  • İştah problemleri var
  • Yorgunluk var
  • Aileden ve yakın çevreden uzaklaşmak var
  • Uyku esnasında sık sık uyanmak yok
  • İçe kapanıklık var
  • Keyif alarak yapılan faaliyetlere karşı ilgisiz olmak var
  • Kendini değersiz hissetmek var
  • İntihara meyillilik, intihar girişiminden bulunmak var
    peki kurtulmak için ne yapmam lazim manik atak geçirdiğimde var.
 
Merhabs ne zamandır ugramiyordum kk.ya.Eski dost...geldim yine burayaBende ikisi hamileligin ilk uc ayinda olmak uzere 3 kere majör depresyon oldu.Allah göstermesin bir daha.Yaşamayan bilemez.
Beni bugun buraya tekrar atan bir psikiyatristin hafif ;bipoların bir formu var sizde demesi oldu.Yillardir süregelen ani öfke patlamalarım vardı.Ama oyle böyle degil.Kac kere işimden,kariyerimden oldum.Kardeslerimle aylarca konusmadim daha dogrusu onlar konusmadı.Hep.alıngandım her konuda.Bazen de bir neşe pür neşe cılgınlıklar aranan biri oldum.komik ve deli dolu.otobus metrobus dukkan magaza kac defa kavga ettim,şiddete basvurdum hatirlamiyorum.Esime bile tırnak,yumruk Allah ne verdiyse...ilk oglum dogduktan sonra 11 ay izinliydim.Okb oldum sandim.Hep temizlik,titizlik,beş cesit yemek,ütü icin cildirmalar basladi.ikinci oglumdan sonra ise iki üç hafta süren aşırı neşe,uyumama,sabahlama,hersey cok guzel,hayat cok guzel lay lay lom moduna girdim ki hic yorulmuyordum.hic aramadigim insanlari aradim gecen ramazan bayramında mesela.O ara dr.demisti.antidepresanina antipsikotik ekleyecegim bipplardan suphe ediyorum diye.Bugunkü baska bir dr.ise teşhisi koydu.Kendimdeyim ama dedim.olabilir dedi.hafif formu,baska bir tipi bipoların dedi.fazla alisveris yapmami da buna bagladi.Kararliydim bu gece saat 3 4 e kadar durmayacaktim.Ama bunsaatte yine uyumadim.Gerci o birkac hafta oldugu gibi.sabahlamiyorum ama basim agriyor gunduzleri artik.Ne dersin bende de var mi?yillardir suregelen sinir,alinganlik,major depresyon bundanmiymis ?
 
Bipolar maniyi ilk kez duydum .iki uçlu ise senin tek uç mu yani?Depresyon yok,uyumama yok.kurtulmak hımmmm ilaçsız kurtulamayız.Hele ki benim depresyondan ödüm kopuyor.Ilaçsiz hemen hortluyor.
 
Yillardir depresyon yasadigim olurdu.Üçü majördü.Sinir öfke patlamalari işimden,kariyerimden cok etti beni.Insanlarla iletisimimi bozdu.Ailem arkadaslarim ...Majör depresyon dendi hep.Ta ki ikinci oglum dogduktan sonra 5 .ayda falan iki üç hafta uyumadım.aradaki gunler 3 4 saat uyudugum olurdu.bir neşe.alisverisler ki.normalde bir cimri bir cömert insandim.eşim de hayret etmeye basladi bu ne cömertlik diye.iste o zaman dr.suphelendi.Şu an pür nese degilim ama yine uyumuyorum.hem tedirgin hem ümitli mutlu saatler icinde degiskenlik var ruhumda.ben olmadigina inandim bugun hep.Dr.a da dedim kendimdeyim ama dedim.Bipolar boyle mi ki?Eşime de sordu:uyuyor mu,kacta kalkiyor,borcu var mi,agresiflik,cok konusma,hizli konusma.Onda vardi iki uc hafta dedi.ben mani buysa razıyim yeter ki depresyon olmasin diyorum verdigi antipsikotigi kullanmiyorum ama korkuyorum da.Ilerler mi bu ?
 
Beni anlatmissin
 
Ha bu arada 28 yaş gorunumlu 43 yasinda minyon bir hatunum
 
Herseyden her konudan anlamak;feci okuma ogrenme meraki,iki yuksekokul,iki ayri kurs,hızlı ve hamarat,jet gibi herseyi bir anda bitirebilmek,te Allahim hastaliktanmiymis
 
Bipolar maniyi ilk kez duydum .iki uçlu ise senin tek uç mu yani?Depresyon yok,uyumama yok.kurtulmak hımmmm ilaçsız kurtulamayız.Hele ki benim depresyondan ödüm kopuyor.Ilaçsiz hemen hortluyor.
Depresyon mu bilmiyorum ama çok uyuyorum
 
merhaba arkadaşlar ben babamın bu rahatsızlığa sahip olduğunu düşünüyorum.forumu karıştırırken denk geldim ve yıllardır aslında bunu düşünürüm. acaba yanılıyor muyum ? babam 67 yasında
 
D DeliHA35 tatilde misin? : p
Sesin soluğun çıkmıyor, merak ettim az.
Şu sayfayı biraz öne çıkarayım dedim, yuvarladım bi se..l uykuyu bekliyorum. :))
Sizde durumlar nasıl?
 

Ben de anlatayım kendi sürecimi. 24 yaşındayım, 10 senedir manik depresif, namı diğer bipolar bozukluk hastasıyım.

14 yaşımda iken çıktı benim hastalığım. Yani çıkması muhtemel olmayan bir yaşta... (Genelde 20 ve üstü yaşlarda çıkar bu hastalık.) Annem ve babam (üvey) ile XX şehrinde yaşıyorduk o dönem. (Anadolu'da bir şehir.)

O dönem ayriyeten başka sıkıntılar da vardı. Maddi sıkıntılar ve aile içi şiddet gibi... Bunlar da hastalığımın tetiklenmesine neden oldu. Dahası, küçük kardeşim durmayan, susmayan bir bebekti. Zaten kavga ve bağrışların bir çoğunluğu onun susmamasindan çıkıyordu. Ayriyeten, annem beni, sırf evde huzursuzluk çıkarıyorum diye, beni öz babamdan olan ve YY şehrinde onunla beraber yaşayan abimle 1-2 kere kıyaslayınca daha fazla sindirememeye başladım. Çoğu taşkınlığımı bunun üzerinden çıkardım.

İlk başlarda evde huzursuzluk çıkardım. Tabii bunlari üvey babam yokken yapıyordum. Aksi takdirde dayak yemem söz konusu olurdu. Evde alınan dondurmayı aşağıya attığımı hatırlarım. Annemin yıllar sonra anlattığına göre (bunu hiç hatırlamıyordum) bir keresinde de gecenin bir yarısı sinirlenip dışarıya kullanılmış ped atmışım. Bunu yıllar sonra öğrendiğimde çok, çok ağladım. Sinirlenip dışarıdan çığlık çığlığa bağırmalar, cagirmalar, evde annem ve küçük kardeşime vurmaya kalkmalar... Hepsini hatırladıkca yerin dibine batiyorum resmen. İstemeden yaptım hepsini. Bir buhrandaydim, bir girdaptaydim o dönem. Kendimi hiç, hiç kontrol edemiyordum. Allah belami verseydi de ölseydim diyorum bazen...

Her neyse, sonrasında okulda abuk subuk hareketler yapmaya başladım. Daha önceleri denizaşırı bir turistik şehirde yaşamış olmamdan ötürü, oralarda hoşa giden, havalı bulunan hareketleri burada yapmaya kalkınca "basit, orospu" gibi damgalar yedim. Tabii bunun arkamdan döndüğünü biliyordum.

Davranışlarımı kontrol edemiyor, nerede ne yapılır - yapilmaz, ölçüp biçip tartamıyordum... Uçuk düşüncelerim, taşkın hayallerim vardı. Erkeklere olan nefretim o yıllarda percinlendi. Cinsellige olan bakış açım keskin ve negatif hatlar kazandı o dönemde.

Biraz daha açmak gerekirse, erkeklerden nefret ediyor, cinsellikten tiksiniyor ama yine de kendimi boyle bir durumda hayal edebiliyordum, ama iğrenmem uzun sürmüyordu. Veya bir anda dünyaca ünlü bir rap yıldızı olmayı hayal edebiliyor, bunu da ailemden kaçarak ve gizli, kaçak yollardan yurtdışına giderek ancak yapabilecegime inanıyordum. Bazense sadece okuyup büyük adam olmayı hayal ediyordum. Veya bir kafes dovusçusu olmak gibi hayaller... Hayallerim pervasız ve tutarsizdi.

O yıllarda rap müzik çok dinlerdim. Belki de bu müzik türüne kendimi çok kaptirdigim için bu müziğin atfettigi agresif, depresif ruh haline de kendimi kaptırmış olabilirim.

Bazen babam, anneme baskı yapardı akrabalarından para isteme konusunda. Annem de mecbur yapardı. Akrabalarının diline düştüğümüz çok olmuştur bu yüzden. O dönemler babam issizdi.

En sonunda yazın sonuna doğru, o evden annem ve küçük kardeşimle ayrılmak durumunda kaldık. (Önceki gece annem bayağı dayak yemişti. Küçük kardeşime de vurmuştu babam. Şans eseri o gün ben dayak yemedim, yeseydim herhalde kendime hakim olamazdım.) Sonrasinda ise teyzemin evine gittik. Annem beni birkaç gün içinde öz babamın yanına yolladı. Liseye başlayabilmem için.

Ben peki liseye başlayabildim mı peki öz babamla beraberken? HAYIR. Okula 1 sene ara verdim o dönemde. Çünkü boğuşmam gereken bir hastalık vardı. Öz babamla iken de taşkinliklar yapmayı sürdürdüm. Faça falan attım kollarıma, bacaklarıma falan. Kendimden tiksiniyordum. İnsanlardan neftet ediyordum. O zamanlar doktora gittim ilk kez. Bana ağır depresyon teşhisi konuldu. Ama daha sonrasında hastaneye yatmak durumunda kaldım, 2 kere... Elektroşok (EKT) uyguladılar o dönemde bana. Hafızamın bir kısmının silinmesi için. Sonradan sonradan etki gösterdi , geçmişi yavaş yavaş unutmaya başladım. Hastaneye yatmak hayatımda geçirdiğim en kötü ve en atıl zamanlardı dersem yanlış olmaz.

Öz babam da bana sadece 6 ay tahammül edebildi. Ardından teyzemin evine geri gönderildim, oradan da annemin evine gitmek için. O yıllarda çok üzülmüştüm, ama iyi ki de annemin yanına gitmişim diyorum zira tedavime dair ilk adım burda atıldı.

İlk önce devlet hastanesinde bir doktora (psikiyatrist) gittik. Birtakım testler vs yapıldı bana. Bipolar bozukluk teşhisi ilk olarak burada konuldu. Önceden depresyon için verilen ilaçlar değiştirildi.

İlaçlarımi içmem konusunda annem bana inisiyatif vermedi çünkü içmeyeceğimi veya aksatacağımı biliyordu. Hep kendi eliyle verdi ilaçları bana o yillarda. Yıllar sonra "nasıl ikna ettin peki beni içmek için" diye sorduğumda ise şu yanıtı verdi bana; "kandırarak. 'Hadi kızım, bak bunu içince iyi olacaksın kuzum' vs. Diye diye seni kandırarak. Allah'tan sen de kanıyordun da sorun cikarmadan iciyordun, o yönden şanslıydım."

Annem ve babamın gözünde çok çalışkan bir çocuk iken bir anda bir hasta, bit zavallı olmak da hem üzüyordu beni, ama bir yandan da umursamıyordum. Çünkü kafamda çeşitli düşünceler uçuşuyordu, kafam bir normal durmuyordu ki. Yani artık normal biri olduğumu kabul etmek zor olacaktı.

En sonunda öz babamın yaşadığı şehre taşındık. Ama farklı bir muhitine. 1 sene sonunda burada liseye başladım. (İlk gittiğim lisede de çok taşkınlıklar yaptim.)
Burda da doktor kontrollerim devam etti. İlaçlarım rapora bağlandı. İlaçlarım burda iken de çok kez değişime uğradı. Ama şu anda 4 tane ilaç içiyorum, ama küçük dozlarla, çok şükür. Şu anda isim vermeden R......., A........, P........ ve D....... adlı ilaçları içiyorum. (4 tane ilaç fazla gelebilir size, ama şu sıralar kontrol altında değilim, çeşitli sıkıntılardan ötürü, o yüzden eski düzende devam etmek durumunda kaldım.)

Geçen zamanda ise ne yaptım, lise bitti, üniversite bitti. Şimdi iş arıyorum. Şimdi o yıllara kıyasla daha çok özgüvenim var. Ancak daha tahammülsüz oldum desem yeridir. Kendimi hala bazen sevmiyorum. Ama bunu daha rahat aşabiliyorum, bazı yöntemlerle. (Kendimi motive ederek, daha iyi olmaya çalışarak, vb.)
 
Merhaba 10 gün oldu bipolar teşhisi kondu daha önce majör depresyon diye ilac kullandım.Lityum başlandı. Ama ben çok zorlaniyorum.Bosanma surecindeyim üstelik.Korkuyorum alamamaktan.Manik atak hiç yaşamadım.Neye gore bu teşhisi koydu bilemedim
 

Doktorunuzun verdiği ilaçları kullanıyor ve psikoterapi alabileceğiniz birini araştırın.
Karşılıklı psikolog konuşmalarınızda zaten durumunun ne boyutta olabileceği yavaştan aşikar olmaya başlar; endişelenmeyin tedavisi, çözümü olan bir şey bu.

Doktorunuza "Bu teşhisi koymanızda, hangi davranışım etkin oldu, manik atak yaşamadım" vb sorun; aklınıza takılanları, sizi gören bir doktora sormanız en sağlıklısı.
Doktorunuz size güven vermiyorsa, başka doktorlara da danışabilirsiniz.
Bu süreçte hayati kararlar vermeyin, akışa bırakın bir müddet, varsa aileniz (Anne baba vb) bir süre yanlarında olun yalnız kalmayın.
Zamanla rayına oturacak daha iyi hissedeceksiniz.
Hastalığın ne olduğunu araştırır, üzerine bilgi toplarsanız ne ile baş etmekte olduğunuzu daha güzel kavrarsınız; bunu da aklınız biraz daha selim olduğu bir zaman yapmaya başlayın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…