Benim için bir zamanlar hayatta insanlar için yapılacak bir çok şey fazla, zor gelmezdi, sonra yoruldum ve karşılıksız devam edemedim... Ufacık bir samimiyetle mutlu olup ufacık bir samimiyetsizlikte mutsuz olan biriydim sadece, bu yüzden daha büyük şeyler yapmam gerekmeden kırılmaya başladım, ardından bu yüzden büyük şeylerden de kaçtım daha fazla kırılmayayım diye, aslında çok şey yapabilirim inansam... Aslında hala ufacık şeyler aynı şekilde etkiliyor. Bazen bir insanın ettiği tek bir kelimenin içtenliğini hissettiysem gözlerim doluveriyor, samimiyetsizliğini hissettiğim anda ise negatif enerji sarıyor etrafımı...