- 27 Haziran 2015
- 3.341
- 13.231
- 138
Sevgili arkadaşım, askerlik süresince beni genelde yalnız bıraktın özellikle ben ağlarken evde aramayıp sormayıp gidip diğer arkadaşınla gezip burda değer verdiğin (güya!) bir insan ağlıyor mu hiç umursamadın. Mesaj bile atmadın o koca hafta. Sonra hatanı anladın ama iş işten geçti.. Yine de affettim sineye çektim ama gönlüm hiç o yalnız ağlamalarımda yanımda olmamanı affetmedi. Oysa ki sen her ağladığında hep oldum yanında...
Özetle: bazı şeyler unutulmuyor. Seni yarın ekeceğim ve buluşmayacağım. Hatta hiç görüşmeyeceğim. Böyle böyle uzaklaşacağız. Her şey için sağol. Son günlerde hep negatif elektrik almaya başlamam da tuz biber oldu. Gerçekten insanların iyiliğini istediğine emin misin?
:) İnsanların zor günlerinde kol kanat olmak genelde zor geliyor böylelerine. Bunlar lay lay lom olalım, eğlenelim diyebilmek adına yaşıyor. Hayatında biriktirmiş olduğu insanların onda pek bir anlamı yok. Biz bir de böylesine dostluğu ve arkadaşlığı bahşediyoruz. Hatanın daniskası! Bile bile lades belki. Hep mi beni bulur demiştim ki, başkaları da varmış...
Efendim canımCanım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?