Allah'ım bana bir iş nasip eyle..
Yalvarıyorum..
Ben çok yoruldum artık.. Aileme muhtaç olmak istemiyorum.. Her gün annemin, çevremin enerjimi emmesinden bıktım...
Kendi sinir hastası ezelden beri bana diyor bunu şimdi.. Yoruldummm... Dibine kadar haksızken beni sırf anneliği ile ezmeye çalışmasından bıktım... Çalışmıyorum diye laf etmeye hakkım yok gibi.. Evleneyim de kurtulsunmuş.. Valla çalışmadan evlenmeyi düşünmesem de keşke dünya iyisi biri çıksa aşık olsam diyorum şuan. Yerimde başkası olsa bir kaçış görebilirdi bu laftan sonra.
Bıktımmm...
Sen göreceksin ne demek kendi davranışlarını görmeyip beni düşman gibi bellemesi nedir ben anlamıyorum.. Senin keyfine göre yapmadığım şeyin laf işiticem sonra olur tamam mı dicem... Bu yaşta dayağı hakediyorsun nedir ya.. Üste çıkmak için sürekli bir laf çıkarıyorsun, laflarımı çarpıtıp duruyorsun öyle demek istemediğim halde.. Ben sinir hastasıysam senin yüzünden! Ki bak bakalım babam benim laflarımı çarpıtıyor mu ben ona böyle tepki veriyor muyum sürekli, hayır! Hoş onun da bana söylemediği arkamdan anneme söylediği çok konu varmış, beni anlayamadığı ama...
Her lafımı kötü anlayan çarpıtan beni küçüklüğümde ezen döven pasifleştiren kim.. Kimm.... Yemek öğrenmek isteyip adım atamıyorum bile mesela senin tahammülsüzlüğün yüzünden kavga çıkacak diye, çok şey yapasım varken bu evde bir şey yapasım gelmiyor.
Allah'ım bir iş ver de kopayım artık...
Bu hayat böyle işte, yalnızsın, yok hiç bir insan yok gerçekten kafamın rahat edeceği, olmayacak!
Anlaşılmam bu kadar zor değil aslında ya. Niye ya niye.... Sırf susuyorum diye niye...
Ben içimde öyle çok şey yaşadım ve yaşıyorum ki...
Ve anne beni hastalıklarınla bağdaştırma. Ne yapıyorsan ya başkası ya sen yapıyorsun ki genelde de sen yapıyorsun. Ben sana bir şey yapmıyorum, tek yaptığım yaptığın yanlışlara tepki vermek bu kadar!