Hıçkıra hıçkıra ağlamak isteyip de ağlayamamak...Sinirleniyorum.Kızgınım çünkü.Hayallerimin bu kadar ulaşılmaz,bu kadar benden uzak olmasına...Yapamamam için hiçbir sebep yokken,ben bu kadar çabalıyorken hala olmuyor ya buna kızıyorum.Eskinden gururla söylerdim evet çalışkanım,azimliyim tuttuğumu koparırım diye.Simdi biri bana inanıyorum yapacaksın dediğinde o kadar korkuyorum ki...Hic kimse bana inanmasın benden birşey beklemesin istiyorum.Görünmez olmak istiyorum.Olmuyor iste yapamıyorum,kaybettim kendime inancımı.Keşke ağlayıp rahatlasam,onu bile beceremiyorum.
Farkındayım kendime çok zarar veriyorum.Bugün herkes bana moral vermeye çalışırken ben yeter susun diye bağırmamak için zor tuttum kendimi.Kalbim sanki hic bu kadar çarpmamıştı.Titreyen ellerimi görmesinler diye masanın altına soktum.Kacmak istedim ordan çünkü onlara bile sinirliyim.Her şeye herkese sinirliyim.Hayatımı buruşturup çöpe fırlatmak istiyorum