Sözlenme arifesindeyim. -deydim, yani dün akşama kadar..
Dün memleketten yaşadığım şehre döndüm. Erkek arkadaş kişisi ile aynı şehirdeyiz, o da benden önce döndü. Bayramda ailesi ile bize gelmişti, annem pek sıcak bakmıyor evlenmeme ama ben istiyordum. İşte ileriye dönük konuşuldu, seçim sonrası söz yapalım vs. gelmelerinde problem olmuştu biraz, annem kabullenemediğinden. Olayların altyapısı biraz problemli yani.
Ben de dün yoldayken her şey düzelecek moralimi bozmayayım evrene pozitif enerji yollayayım falan diyorum , kendi kendime telkin veriyorum. Annem istemiyor ama beni mutlu görünce fikri değişir kabullenir diye düşünüyorum. Baktım erkek arkadaşım bir soğuk, yani bayramdan sonra görüşmedik ama mesajları onu gösteriyor. Ben dönmüşüm bir konuşalım görüşelim yok. Canım şuan istemiyor, hevesim kırıldı türevi şeyler yazmalar, ilk defa bu kadar isteksiz gördüm yani onu. Önceden ben yapıyordum tamam az tavrımı çekmedi ama bilmiyorum yaptıklarıma karşılık olarak mı anlamam gerekiyor bunu. Bu da mı karşılıklı ki, alttan mı almam gerekiyordu (kesinlikle alasım falan da yoktu. ) Dayanamadım bayağı bir şey yazdım ben de, evet biraz haksızlık etmiş olabilirim ama şuanda da gönül alasım falan da gelmiyor. En tatlı zamanlar olması gerekirken yaşadığım duyguların tarifi yok ya. Hevesim kursağımda, her şey burnumdan geldi.
Onun da içinde biriktirip biriktirip patladığını farkettim, eski meseleleri gündeme getirmeler falan. Ailemde problemler var ve farkettim ki şuan olan her problemi de böyle gündeme getirecek ileride. Ben salak gibi ailem onu kabul etmeyince onları karsıma alıyorum, o ailemle aranı hiçbir problem olmadan kötüleştirirsen kaybeden sen olursun yazıyor bana. Haklı olduğun bir konuda tabi ki seni atmam dese de kesinlikle inanasım gelmiyor. Bile bile lades demekte istemiyorum ama.. şuan zaman durmuş gibi, hiçbir şey yapasım gelmiyor. Her yerden sildik birbirimizi, konuşulsa çözülecek evet ama tekerlekte dönen fare gibi bu sorunlar. bu şehirden gitmediğim takdirde hemen atlamam sanırım. Aynı kurumdayız bir de.
Sizce de bu ilişkiden artık bir yol olmaz değil mi? Yaptığım her şeyin yanlış olacakmış hissi ile başa çıkamıyorum. Ne yapmalıyım, gerçekten bilemiyorum.
- Doğru bir üslup ile olan tüm eleştirilere açığım, teşekkürler.
Dün memleketten yaşadığım şehre döndüm. Erkek arkadaş kişisi ile aynı şehirdeyiz, o da benden önce döndü. Bayramda ailesi ile bize gelmişti, annem pek sıcak bakmıyor evlenmeme ama ben istiyordum. İşte ileriye dönük konuşuldu, seçim sonrası söz yapalım vs. gelmelerinde problem olmuştu biraz, annem kabullenemediğinden. Olayların altyapısı biraz problemli yani.
Ben de dün yoldayken her şey düzelecek moralimi bozmayayım evrene pozitif enerji yollayayım falan diyorum , kendi kendime telkin veriyorum. Annem istemiyor ama beni mutlu görünce fikri değişir kabullenir diye düşünüyorum. Baktım erkek arkadaşım bir soğuk, yani bayramdan sonra görüşmedik ama mesajları onu gösteriyor. Ben dönmüşüm bir konuşalım görüşelim yok. Canım şuan istemiyor, hevesim kırıldı türevi şeyler yazmalar, ilk defa bu kadar isteksiz gördüm yani onu. Önceden ben yapıyordum tamam az tavrımı çekmedi ama bilmiyorum yaptıklarıma karşılık olarak mı anlamam gerekiyor bunu. Bu da mı karşılıklı ki, alttan mı almam gerekiyordu (kesinlikle alasım falan da yoktu. ) Dayanamadım bayağı bir şey yazdım ben de, evet biraz haksızlık etmiş olabilirim ama şuanda da gönül alasım falan da gelmiyor. En tatlı zamanlar olması gerekirken yaşadığım duyguların tarifi yok ya. Hevesim kursağımda, her şey burnumdan geldi.
Onun da içinde biriktirip biriktirip patladığını farkettim, eski meseleleri gündeme getirmeler falan. Ailemde problemler var ve farkettim ki şuan olan her problemi de böyle gündeme getirecek ileride. Ben salak gibi ailem onu kabul etmeyince onları karsıma alıyorum, o ailemle aranı hiçbir problem olmadan kötüleştirirsen kaybeden sen olursun yazıyor bana. Haklı olduğun bir konuda tabi ki seni atmam dese de kesinlikle inanasım gelmiyor. Bile bile lades demekte istemiyorum ama.. şuan zaman durmuş gibi, hiçbir şey yapasım gelmiyor. Her yerden sildik birbirimizi, konuşulsa çözülecek evet ama tekerlekte dönen fare gibi bu sorunlar. bu şehirden gitmediğim takdirde hemen atlamam sanırım. Aynı kurumdayız bir de.
Sizce de bu ilişkiden artık bir yol olmaz değil mi? Yaptığım her şeyin yanlış olacakmış hissi ile başa çıkamıyorum. Ne yapmalıyım, gerçekten bilemiyorum.
- Doğru bir üslup ile olan tüm eleştirilere açığım, teşekkürler.