Ben böyle bir şeyi satma olarak görmem; arkadaşını satmak onun kötülüğü için yapılan bir şeydir çünkü. Tam tersine onun iyiliğini düşündüğüm içindir ne yapıyorsam. Babam hep şey der bize: "Bir insan prensipleri ve inançları için yaşar." Bu da benim prensiplerime aykırı. Yarın öbür gün boşanırlar ya da ailesi öğrenir, evlatlıktan reddeder bir şey olur; "Sen de bana yardım etmiştin, arkadaşımsan niye beni uyarmadın?" der çıkar işin içinden. İyi olursa Allahtan, kötü olursa kuldan bilinirmiş. Benim yarın öbür gün çocuğum olursa çocuğumun yapmasını istemediğim bir şey için arkadaşıma destek olamam; hem prensiplerime aykırı hem de vicdanım el vermez. O ailesi duysa ne kadar perişan olurlar kim bilir? Arkadaşlık yanlış yaptığı şeyler için arkasında durmak değildir.