- 21 Ocak 2018
- 8.335
- 20.570
- 348
- 32
Siz zaten anne olarak elinizden gelen çabayı ve ilgiyi gösterirken bana göre öğretmenin tavrı yanlış şikayet etmek nedir yaşikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. S
Bayıldım yorumunuza aynı kanıdayım,anneliği öğretmenden öğrenecek değiliz,emanet ettiğimizi şikayet edip boşuna baskı yaratıyorsa hem deÜzüldüm okurken.
Evladınızı ne kadar basite almışsınız, yapabildiğini bildiğiniz halde öğretmenin onun kalbini kırmasına ve travma yaratmasına izin veriyorsunuz. O çocuk ilerde asla topluluk önünde konuşamayan bir birey haline gelebilir. Şimdiden temelleri atılmaya başlamış. Öğretmenin doğru öğretmen olduğunu düşünmüyorum. Oğlunuz evde çözebiliyorsa demek ki biliyor orda onu öyle bir yönlendirir ki çocukta hatırlar ve rahatlar problemi çözer veya bilmiyorsa kaldırıp kaldırıp rezil(çocuğun gözünde) etmez evladınızı. Ben olsam o öğretmenı değiştirmenin yoluna bakarım. Siz kalkmış birde çocuğa patlamışsınız. Yazık değil mi? İnanın kalbim acıdı ya gözümün önüne gelince. Sizr oğlunuzun özgüveni yok dedi diye unutamıyorsunuz o çocuk bunu birebir yaşıyor ve hissettiriliyor. Aman yarabbim. Bu en doğru kararınız uzman desteği almak. Onda da ilaç verirse kullanmam diyorsunuz. O zaman neden gideceksiniz ki? İyi bir doktor bulup teşhislerine güveneceğiz birini bulup ne diyorsa yapmanız lazım. Normalde kimsenin anneliğine laf etmem asla haddim değil ama çok bencil geldiniz siz bana. Biraz evladınızın açısından da düşünün.
Durun daha bu çocuk 1 e gidiyor bazı şeler yeni yeni oturuyor büyük ihtimal utanıyor heyecan yapıyor bu çok normal birşey alın karşınıza usulcana konuşun neler yaptın bir sıkıntın var mı okulda gibisinden öğretmenin tavrı da çok yanlış ben olsam bu çocuk evde yapıyorken sizin karşınızda yapamıyorsa önce bir kendinizi sorgulayın sonra şikayet edin derdim ki onun işi öğretmek şikayet etmek değil..!!Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Öğretmenin anneye üslubu bile bu kadar kötüyken kocaman yetişkin kadını bu hale getirebiliyorken o çocuğu nasıl yapıyordur allah bilsin. Öğretmen de sıkıntılı.Durun daha bu çocuk 1 e gidiyor bazı şeler yeni yeni oturuyor büyük ihtimal utanıyor heyecan yapıyor bu çok normal birşey alın karşınıza usulcana konuşun neler yaptın bir sıkıntın var mı okulda gibisinden öğretmenin tavrı da çok yanlış ben olsam bu çocuk evde yapıyorken sizin karşınızda yapamıyorsa önce bir kendinizi sorgulayın sonra şikayet edin derdim ki onun işi öğretmek şikayet etmek değil..!!
Bazı öğretmenler gerçekten çocuğun kalbimde bir ömür boyu taşıyacağı kırgınlıklar yaratıyor..6-7 yaşlarında bir çocuk için tahtaya kalkmak elbetteki kolay olmayabilir,hemen altında bir yığın neden ararlar..2.sınıfta aşacak belki..offf benim çocukluğumda da böyle anılarım var ve halen hatırlayınca üzülüyorum ...çok şükür üniversiteyi de gayet başarılı bitirdim..çocuğu sevgiyle desteklemek ve özgüveni artırmak varken sürekli sanki çocukta problem varmış gibi davranırlar..Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Ben evlatlarımızın başarısında da başarısızlığında da ufakta olsa payımız olduğunu düşünüyorum. Siz neden bizden bağımsız olduğunu düşünüyorsunuzTahtada soru çözememesi neden problem? Çocuk konuyu anlamış, biliyor. Ödevlerini tek başına yapıyor diyorsunuz, bu ne kadar önemli ve kıymetli, farkında mısınız?
Sorun çocukta değil, tamamen sizde. Öğretmenine, " konuyu bildiğini biliyorum, gayet başarılı görüyorum. Tahta da çözemeyiversin" demek yerine; kendinize onun onayını ve takdirini almak için oğlunuza baskı yapıyorsunuz. Yapmayın Allah aşkına.. Yazık günah..
Benim oğlum da birinci sınıf bu yıl, onların başarısı bizim olmadığı gibi başarısızlıkları da bizim değil. Lütfen bunu kabullenin ve olayı kişiselleştirmeyin.
Ben payımız yok demedim. Bu başarısızlık/başarı bize ait değil dedim :) Aradaki farkı şöyle örnekleyeyim:Ben evlatlarımızın başarısında da başarısızlığında da ufakta olsa payımız olduğunu düşünüyorum. Siz neden bizden bağımsız olduğunu düşünüyorsunuz
Aynı şeyi düşünüyormuşuz ben anlayamamışımBen payımız yok demedim. Bu başarısızlık/başarı bize ait değil dedim :) Aradaki farkı şöyle örnekleyeyim:
Çocuğum konuyu biliyor ama tahtada çözemiyor. Bu onun başarısızlığı benim değil - ki bence bu başarısızlık da değil. Demek ki onu orada rahatsız eden bir şey var. Bu rahatsızlık durumunu anne olarak farkedip, temelden sorunu anlayıp çözüme gitmek anne olarak benim görevim. Çocuğun tahtada soru çözmesini sağlamak değil, soru çözememesini oluşturan duyguyu anlayıp çözümlemek benim işim.
Bu nokta hallolduktan sonra çocuğum ister çözer, ister çözmez. Başarı da başarısızlık da onundur, benim değil. Bunu demek istedim.
Burada konu sahibi, tahtada soru çözülememesini tamamen kendi üzerine alınmış, öyle belli ki. Emeklerim yazmış, yani? Çocuk yapamayınca, onun emekleri boşa gitmiş, o başarısız olmuş. 6-7 yaşında çocuğa bu yük reva mı?
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Öğretsin o zaman yapamayınca, öğretmenin görevi öğretmek değil mi?"Tahtaya cikardim, yapamadi." ne demekYapamayabilir, bunda ne sorun var çözemedim. Bugun yapamaz, yarin yapar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?