Ama böyle okuldan soğur. Ben benim oğlan ne zaman nazlana nazlana gitse konuşuyorum okulda arkadaşıyla büyük küçük farketmez Bi problemi olduğunu anlıyorum. Bu konuyu çözün. Küfür eden anneyle nasıl çözebilirsiniz bilmiyorum ama dediğim gibi son çare çocuğu uyarın. Bağırın çağırın demiyorum ama konuşun arkadaşına vuramazsın bir daha duymayacağım diye.En son çare onu da söyledim ama vurmuyor. Canı acır diyor. Sanki kendinin ki acımıyor.
İdareyle konuşup sınıf değiştirin. Nedir bu böyle ya?O filmi bende izlemistim. Ağlamıştım da. Ama görün bakın ki şimdi filmde isyan ettiğim durumu kendim çocuğuma yapıyorum istemeden de olsa. Beni asıl öğretmeni tetikliyor. Sürekli şikayet etmesinden bunaldim. Sınıfın huzurunu mu bozuyor, yok. Küfür mü ediyor, yok. Arkadaşlarıyla kavga mi ediyor, yok. Ne yapayım yapamıyorsa?? Konuşmakla mi halledilecek şey bu. Isterse dersleri tamamı zayıf olsun umurumda değil benim. Inisiyatif alsın, çocuğumun eksiklerini özelde konuşsun istiyorum. Çocuk yanimda duyuyor üzülüyor. Sonra ben yapamıyorum ki diye düşünüyor. Öğretmenine de söyledim bu durumu. Duymasi daha iyi eksiklerini ogrenir diyor.
Tamam iste rahatlayın dolmanıza gerek yok. Ne derse desin sen oğlunu biliyosun. Einsteinada ögretmeni kapasitesiz demis ama annesi bir dahi yetiştirdi. Öyle dedi diye doğrusu o mu oluyo.Alışması falanda gerekmiyo ayrıca. Tekrar diyorum Türkiyede bu sekil kazanilan bi sınav yok nasıl isterse öyle çalısır anlar. Eğer yapamayacak bir çocuksa siz ne yaparsaniz yapin olmaz zaten. Yapacak olan tüm imkansızlıklarla yapar.Tahta ısrarını bende bilmiyorum. Kafa olarak 1980ler stilinde bir öğretmenimiz var. Ve böyle gitmesi için de çok ısrarcı. Tahtada zorlanabilir, çocuklar ona bakıyor gibi hissediyormuş belki o yüzden yapamiyordur dedim. Alışması lazım. Herkes yapıyorsa o da yapabilirmiş ama istemiyormuş. Ego tatmini değil bu, tamamen dolmusluk hissiyatı. Öğretmene kızıp çocuğa bağırmak benim en büyük yanlışım. Bunu dikkate alacağım. Tesekkurler
Doğru söylüyorsunuz. Beni en çok öğretmeni tetikliyor. Benim bunu anlayıp buna uygun davranıp, söylediklerini umursamamak gerekiyor. Herkesin kapasitesi, öğrenme yeteneği farklı. Ben bunu bilmeme rağmen buna uygun davranamıyorum. Öğretmenin söylediklerinı aşırı dikkate alıp sorun olduguna kendimi ikna ediyorum bence.Tamam iste rahatlayın dolmanıza gerek yok. Ne derse desin sen oğlunu biliyosun. Einsteinada ögretmeni kapasitesiz demis ama annesi bir dahi yetiştirdi. Öyle dedi diye doğrusu o mu oluyo.Alışması falanda gerekmiyo ayrıca. Tekrar diyorum Türkiyede bu sekil kazanilan bi sınav yok nasıl isterse öyle çalısır anlar. Eğer yapamayacak bir çocuksa siz ne yaparsaniz yapin olmaz zaten. Yapacak olan tüm imkansızlıklarla yapar.
Yanlis anlamak icin tetikte bekliyor gibisiniz. Hastanedeyken ders çalıştırdım demedim. Hastayken dedim( ateşler içinde kivranirken falan mi düşündünüz bilmiyorum. Hafif burun akıntısı gibi bir durumdu.) Çok dusuncelisiniz sağolun yorumunuz için. Iyiki size bu fırsatı vermişim yazdıkça yazmışsınız.Birde hastanede bile ders çalıştırmak nedir ya çıldırmışsınız 1. Sınıf alt tarafı sanki genetik kodlama yapıyolar, atomu parçalayacaklar hep mutsuz cocukluk travmaları. Hele ögretmenin o şekilde konuşmasına izin vermeniz çocuga poşet muamelesi yapmıs duygularini önemsememişsiniz simdi yapacagini bile stres olarak yapacak
Aynı durumi yaşasaydım eğer ögretmenine derdim ki evde gayet başarılı ve kendini ifade edebiliyoken derslerinide gayet düzgün yapan cocugum sınıfta zorluk yaşıyorsa eğer sınıf ortaminda rahatsız olduğu kendini iyi hissetmediği bir durum var demektir. Ev benim sınıf sizin alanınız bu sorunu siz çözeceksiniz. Eğer çözemeyecekseniz kizimi/oğlumu tahtaya cikartmanizi istemiyorum kendini kötü hissediyor. Bu kadar.Doğru söylüyorsunuz. Beni en çok öğretmeni tetikliyor. Benim bunu anlayıp buna uygun davranıp, söylediklerini umursamamak gerekiyor. Herkesin kapasitesi, öğrenme yeteneği farklı. Ben bunu bilmeme rağmen buna uygun davranamıyorum. Öğretmenin söylediklerinı aşırı dikkate alıp sorun olduguna kendimi ikna ediyorum bence.
Hastayken olması daha fiyasko benim için Yanlış anladığımı düşünmüyorum ne yazarsanız o kadar tanıyabilirim sizi niyetim kırmak üzmek değil öyle olduysa kusura bakmayın fakat hatalı davranıyosunuz farklı bakış açılarından bakabilirsiniz.Ve bu sitede konu yazarsanız yorum yazabiliriz zaten amaç bu. İstemiyorsanız konunuzu kapattırabilirsinizYanlis anlamak icin tetikte bekliyor gibisiniz. Hastanedeyken ders çalıştırdım demedim. Hastayken dedim( ateşler içinde kivranirken falan mi düşündünüz bilmiyorum. Hafif burun akıntısı gibi bir durumdu.) Çok dusuncelisiniz sağolun yorumunuz için. Iyiki size bu fırsatı vermişim yazdıkça yazmışsınız.
Çok mu hirslisiniz. 1. Sınıf çocuğu için normal değil mi ? 6_7 yıllık ömür yaşamış 4 yılı zaten saymayin. Hayatında ilk defa 7+5 i görüyor. Öğretmene ayrıca şaşırdım. bir öğretmen olarak tavrı bence çok hatali. Çocuk bu aklına herşey gelir. tabi ki uzmana götürün erken teşhis her zaman iyidir. kendinizi de çocuğu da yipratmayin.Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Bana kalırsa bizim sistem daha mantıklı ve daha ogreticiydi. Ben hala ilkokulda öğrendiğim matematik seviyesiyle soru cozebiliyorum. ( Sozelciyimya biz 1. sınıftayken "ela lale el ele" filan yazar dururduk, şu an ne ara neyin problemini çözüyor bu çocuklar ben anlayamıyorum. çocuğunuz tahtada hata yapmaktan korkuyor olabilir, siz de bu konuda bağırıp stres olduğunuz için çocuk var olan ufacık özgüvenini de kaybediyor yüksek ihtimalle. tabi ki okuldaki durumunu takip edeceksiniz fakat size de 7 yaşında çocuğa karşı bu kadar idealist olmak saçma gelmiyor mu? annesi olarak sizin ılımlı konuşup destek olmanız gerekiyor, öğretmenin ne diyeceğini çocuğunuzun duygularından daha çok önemsiyorsunuz ve aman bu hafta öğretmen bir şey demesin diye çocuğunuzun üstüne gidiyorsunuz. bakın benim annem de en ufak bir şey de "sen yapamazsın, edemezsin, aman ben yapayım, düzeltirim" dediği için çok uzun süre özgüven problemi yaşadım. aynı sizin oğlunuz gibi benden bir şey beklendiğinde "ben zaten yapamam ki" derdim. aradan yıllar geçti ve bu problemin annem sayesinde bana yapıştığını farkettim. biraz konuşarak bana destek olsa dünyayı bile kurtarırdım, hala bu konuda anneme çok kızarım. ama babam mesela hep "sen yaparsın, halledersin, elinden her iş gelir" derdi babamla konuşurken kendimi çok daha iyi hissederdim çocukken. çocuğunuzu daha çok streslendirmekten vazgeçin, yüreklendirin, "bugün yapamadın yarın yaparsın, sen her şeyi yapabilirsin" deyin.
Öğretmeni değiştirin.arkadaslarindan ayirmiyorsunuzntenefuste yine oynar , hatta yeni arkadaş edinir 6/7 yaşında çocuk ortama uyum sağlar 30 yaşında değil ki arkadaşlık kurmada zorlansin.Bizim öğretmenimiz meseleyi aile hergun çocukla konuşursa çocuğun bu tutumunun degisecegini dusunuyor. Keske öyle olsaydi. Fikir bile sunmuyor. Rehberlikte görüşmeyi düşündüm siz bilirsiniz dedi. Yönlenirse ona gore hareket edeceğim onu da yapmıyor. Bende işin içinden çıkamıyorum.
Oy kuzum benimevde konuşacaksınız diyor. Konuşuyorum zaten bisey değişmiyorki. Dersi dinlemiyor diyor. Yapamıyor diyor. Cocuk da artık tik gibi bisey oldu. Dersle ilgili ödev verilince ben yapamam ki zaten diyor.
Çok merak ettim devlet okulunda mı bu sözde öğretmen ? Eğer özeldeyse rica ediyorum rezil rüsva edin yani gerçekten Allahım beni karşılaştırmasın elimden geleni ardıma koymam bütün imkanlarımı kullanırım. Çocugunuzun hiç bir sorunu yok sorun tamamen o sözde eğitimcide. Çocugun yanında bu şekilde konuşulmayacağını bilmeyecek kadar kör cahil.O filmi bende izlemistim. Ağlamıştım da. Ama görün bakın ki şimdi filmde isyan ettiğim durumu kendim çocuğuma yapıyorum istemeden de olsa. Beni asıl öğretmeni tetikliyor. Sürekli şikayet etmesinden bunaldim. Sınıfın huzurunu mu bozuyor, yok. Küfür mü ediyor, yok. Arkadaşlarıyla kavga mi ediyor, yok. Ne yapayım yapamıyorsa?? Konuşmakla mi halledilecek şey bu. Isterse dersleri tamamı zayıf olsun umurumda değil benim. Inisiyatif alsın, çocuğumun eksiklerini özelde konuşsun istiyorum. Çocuk yanimda duyuyor üzülüyor. Sonra ben yapamıyorum ki diye düşünüyor. Öğretmenine de söyledim bu durumu. Duymasi daha iyi eksiklerini ogrenir diyor.
Evde yaptığı ödevi sınıfta tahtada yapamıyorsa çocukta çekingenlik olabilir.Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?