- 7 Temmuz 2012
- 541
- 480
- 108
merhaba kızlar. benim 4 yıllık çok güzel bi ilişkim var. ama şöyle güzel.. adamımın ilk aşkıyım ben lisedeydik o zamanlar, sadece bi kaç ay çıkmıştık sonra ayrılmıştım, çocuktuk daha. sonra okul bitti, araya üni filan girdi ama on yıldır sevmekten vazgeçmedi beni..
neyse sonra bulduk birbirimizi, o okulunu bitirince karşıma çıktı bende tamam dedim ve başladık. gerçekten çok seviyoruz birbirimizi ama çok uzakta kaldık. o van'a atandı ben istanbul'da yüksek lisansa başladım. iki üç ayda bir görüşebildik. bi de yaz tatillerinde memlekette bi ay kadar görüştük. hatta geçen sene 6 ay yurtdışına çıktım birbirimizin yüzünü dahi göremedik.. yani genelde uzak mesafe ilişkisiydi bizimki.. telefonda ağlamalar, arada çıldırmalar filan..
neyse iki yaz önce biraz daha kaynaştık. sevgilim yavaş yavaş evlenmekten bahsediyordu. yalnız bende de bi sorun var ben biraz feminist değil de, nasıl desem.. hani evliliğe bu zamana kadar hayatımda sıcak bakmadım. korktum hep. çünkü zor bi ailem, zor bi babam vardı. küfürle şiddetle geçen bi çocukluğum vardı. ama tırnaklarımla kazıdım hayatı, buralara kadar geldim. işte babam ve etrafımdaki mutsuz evlilikleri gördükçe ve zaten hep ayakta durmuş bi kadın olduğum için hep uzak durdum böyle şeylerden. çok da cahilim bu konuda, kaynanaydı düğündü filan ödüm patlar. işte sevgilim beni yavaş yavaş alıştırmak istedi. zorla götürdü beni tanıştırmaya. annesiyle ilk görüştüğümüzde ben çok gerildim. yani bildiğiniz kasıldım. ama ona rağmen güzel geçmişti.. şimdi kızlar sevgilimin annesi kanser gibi bi hastalık geçirmiş üç sene önce. çok üzüldüm onun için. çok sevmiştim ilk tanıştığımda şirin minyon bi kadın, hem aşık olduğum adamı doğurmuş taparım yani.. ama sonra bana yaptığı hiç şık olmadı..
ciddi anlamda bi yanlış yapıldı. çok umursamadım başta, hatta sevgilim anlattığında hiç yorum yapmadım güldüm geçtim ama aklımın bi köşesinde kaldı yani. benim sevgilim biraz rahat adam, eşek biraz çok seviyorum. bu bikaç kere bizi anlatmış kadında bana karşı önyargılı olmuş. bigün telefonda konuşuyoruz sevgilim istnbl sana bişi anlatıcam aşkım dedi. sonra başladı bu. bu annesiyle birlikte anneannesine gitmiş, orda anneannesi sevgilime işte burda bi eczacı kız var bekar sana yapalım filan demiş. sevgilim: ya anneanne benim kız arkadaşım var bilmiyo musunuz? demiş.. anneannesi de: sen yine de bi düşün oğlum fena mı olur filan demiş. o arada sevgilim annesine bi bakış fırlatmış annesinin eli ayağı dolaşmış anlamış bu da bu muhabbetin annesinin başının altından çıktığını..
neyse sonra eve dönerlerken sevgilim arabayı kenara çekmiş, annesine noluyo ne yapmaya çalışıyosunuz demiş. çünkü ondan bi gün önce de babası bu eczacı kızla ilgili bişiler söylemiş ama bizimki üstüne almamış. annesi de bu kızla ilgili benim aklımda soru işaretleri var demiş. dökül bakalım neymiş soru işaretlerin demiş sevgilim, annesi de: birincisi istnbl bi dönem hastalık geçirmiş (kızlar ben 1 sene kadar tedavi gördüm karaciğerimden) sana nasıl karılık yapıcak o kadar hasta olmuş kız, hiç bi iş filan yapmaz demiş. ikincisi de alkol alıyo bu kız demiş. tabi sevgilim de küplere binmiş. "senin yiğenlerin, diğer gelinin de içiyor. küp gibi içiyorlar hemde. istnbl içerse benle içiyor. zaten içmeyen kızı ben napiim!" demiş =))) ah aşkım benim yaa =)) ayrıca sende hasta oldun nasıl böyle düşünüyosun ben seviyorum diyorum sen kalkmış ne diyosun, o kız benden sağlam haberiniz yok demiş.. =))
yaa işte kızlar bana bunu anlattığında hiiiiç bişi demedim, güldüm geçtim "aa, hadi ya eheh" filan güldüm yani. çünkü ne diyeceğimi bilemedim ama bildiğiniz soğudum. hiç beklemiyordum böyle birşeyi. ben sevgilime başta şunu demiştim. canım bu iş iki şekilde olmaz, birincisi beni gerçekte istemediğini anlarsam.. ikincisi de ailenin istemediğini anlarsam.. ve bu sözümün her zamanda arkasındayımdır. aileler mutlaka boğuyor ben kaç tane mutsuz evlilik gördüm bu kv, kb yüzünden..
bi olay daha oldu. şimdi sevgilimin kardeşi evli. karısı kızcağız da küçük yani 22 yaşında daha. hamile kalmış haberi yok. ev temizlerken de düşük yapmış. bebek zaten 2-3 haftalıkmış yani çok normal. ilk hamileliklerde özellikle ilk 1.5 ay düşük riski çok yüksek.. neyse o zaman birlikteyiz sevgilimle arabada gidiyoruz.. bana bunu anlattı sonra annemin de canı sıkıldı: torunumu öldürdü o orospu diyo dedi.. ben şok şok şok!!!! hani kanım dondu bildiğiniz kızlar yaa.. valla sinirim bozuldu ağlamak istedim, gözlerim doldu hatta. aşkım noldu sana birden bembeyaz oldun dedi bende canım kusura bakma ama kanım dondu dedim. kız bebeğini düşürmüş ki düşük yapmak doğum kadar zormuş, acı verirmiş. annen nasıl böyle bişi der, dedim ya. aklıma geldikçe sinirleniyorum. o da kadın dedim nasıl acımasızca söylemiş bunu dedim. sevgilimin de yüzü asıldı tabi sinirlendi bana kalkıp o da üzüntüsünden böyle diyor, çok istiyordu bi torun dedi.. sustum hiç bişi demedim, korkularım su yüzüne çıktı allahım dedim canavar mı bu kadın dedim içimden hep.. bu ikinci olaydı kızlar.
üçüncüsü de şu oldu:
sevgilim iki ay önce yanıma geldi istanbula. o zaman çok büyük bi kavga etmiştik ve ben on gün konuşmadım kendisiyle. nedeni önemli bişi değil, uzak mesafeli olan ilişkilerde oluyo böyle arada. neyse istanbula gelmeden önce ailesinin yanına gitmiş iki günlüğüne, orda tabi morali çok bozuk.. annesi de noluyo demiş sevgilim de istnblla ayrıldık demiş annesi de: derdi neymiş o orospunun demiş!!!
ve benim aptal, saf, salak sevgilim de gelmiş bana bunu anlattı barıştıktan sonra tabi ben çıldırdım. nasıl ya? dedim, orospu ne demek! işte bana gelmiş bizim oralarının ağzını biliyosun aşkım yani büyütme, yaşlı insanlar hep öyle aralarında konuşurlar herkese derler filan saçmaladı.. bende: bana bak bu şeyler benim bu zamana kadar karşı olduğum herşey. benim yapımı biliyosun kimseye küfür etmem, öyle laf olsun diye hiç hiç etmem. kendime de ettirmem. benim annem babam kalkıp bana hakaret etmiyor senin annen hiç edemez. dedim..
o da bana o benim annem istnbl, o benim annem diye sayıkladı durdu sanki ben annesine küfür etmişim. dedim ben mi senin annene laf söylüyorum burda dedim. eğer bunca yılın bunca yaşanmış şeyin üzerine bana bu lafı söylettirdiysen yazıklar olsun sana da dedim..
sonra bu dellendi filan konuşmadık bi süre. tabi yanıma gelmiş öyle çekip gidemedim onu bırakıp ortalıkta, sonra üstünü örtüp sarıldık barıştık filan.. ama kızlar yanii ehhh yanii, napıcam bilmiyorum valla.. ya niye yani neden böyle oluyor. seviyoruz işte ne diye böyle kötü konuşuyosun e be kaynana adayım ya. o değilde kızlar şimdi herkese oğluma nişan yapıcam diyomuş benim sevgilimin annesi, dört gözle beni bekliyorlar. sevgilim askere gidecek. bakalım kaynana adayım nasıl davranıcak bana. ben hiç uğraşamam böyle şeylerle napıcam hiç bilimyorum yaa..
ya bu adamı bu kadar sevmesem ve onun da bu kadar sevdiğini bilmesem yemin ediyorum evlenmem hayatım boyunca bekar yaşarım yaa.. iki kedi üç çiçek keyfime bakarım valla yaa )=
ben mutsuz olmak istemiyorum )=
neyse sonra bulduk birbirimizi, o okulunu bitirince karşıma çıktı bende tamam dedim ve başladık. gerçekten çok seviyoruz birbirimizi ama çok uzakta kaldık. o van'a atandı ben istanbul'da yüksek lisansa başladım. iki üç ayda bir görüşebildik. bi de yaz tatillerinde memlekette bi ay kadar görüştük. hatta geçen sene 6 ay yurtdışına çıktım birbirimizin yüzünü dahi göremedik.. yani genelde uzak mesafe ilişkisiydi bizimki.. telefonda ağlamalar, arada çıldırmalar filan..
neyse iki yaz önce biraz daha kaynaştık. sevgilim yavaş yavaş evlenmekten bahsediyordu. yalnız bende de bi sorun var ben biraz feminist değil de, nasıl desem.. hani evliliğe bu zamana kadar hayatımda sıcak bakmadım. korktum hep. çünkü zor bi ailem, zor bi babam vardı. küfürle şiddetle geçen bi çocukluğum vardı. ama tırnaklarımla kazıdım hayatı, buralara kadar geldim. işte babam ve etrafımdaki mutsuz evlilikleri gördükçe ve zaten hep ayakta durmuş bi kadın olduğum için hep uzak durdum böyle şeylerden. çok da cahilim bu konuda, kaynanaydı düğündü filan ödüm patlar. işte sevgilim beni yavaş yavaş alıştırmak istedi. zorla götürdü beni tanıştırmaya. annesiyle ilk görüştüğümüzde ben çok gerildim. yani bildiğiniz kasıldım. ama ona rağmen güzel geçmişti.. şimdi kızlar sevgilimin annesi kanser gibi bi hastalık geçirmiş üç sene önce. çok üzüldüm onun için. çok sevmiştim ilk tanıştığımda şirin minyon bi kadın, hem aşık olduğum adamı doğurmuş taparım yani.. ama sonra bana yaptığı hiç şık olmadı..
ciddi anlamda bi yanlış yapıldı. çok umursamadım başta, hatta sevgilim anlattığında hiç yorum yapmadım güldüm geçtim ama aklımın bi köşesinde kaldı yani. benim sevgilim biraz rahat adam, eşek biraz çok seviyorum. bu bikaç kere bizi anlatmış kadında bana karşı önyargılı olmuş. bigün telefonda konuşuyoruz sevgilim istnbl sana bişi anlatıcam aşkım dedi. sonra başladı bu. bu annesiyle birlikte anneannesine gitmiş, orda anneannesi sevgilime işte burda bi eczacı kız var bekar sana yapalım filan demiş. sevgilim: ya anneanne benim kız arkadaşım var bilmiyo musunuz? demiş.. anneannesi de: sen yine de bi düşün oğlum fena mı olur filan demiş. o arada sevgilim annesine bi bakış fırlatmış annesinin eli ayağı dolaşmış anlamış bu da bu muhabbetin annesinin başının altından çıktığını..
neyse sonra eve dönerlerken sevgilim arabayı kenara çekmiş, annesine noluyo ne yapmaya çalışıyosunuz demiş. çünkü ondan bi gün önce de babası bu eczacı kızla ilgili bişiler söylemiş ama bizimki üstüne almamış. annesi de bu kızla ilgili benim aklımda soru işaretleri var demiş. dökül bakalım neymiş soru işaretlerin demiş sevgilim, annesi de: birincisi istnbl bi dönem hastalık geçirmiş (kızlar ben 1 sene kadar tedavi gördüm karaciğerimden) sana nasıl karılık yapıcak o kadar hasta olmuş kız, hiç bi iş filan yapmaz demiş. ikincisi de alkol alıyo bu kız demiş. tabi sevgilim de küplere binmiş. "senin yiğenlerin, diğer gelinin de içiyor. küp gibi içiyorlar hemde. istnbl içerse benle içiyor. zaten içmeyen kızı ben napiim!" demiş =))) ah aşkım benim yaa =)) ayrıca sende hasta oldun nasıl böyle düşünüyosun ben seviyorum diyorum sen kalkmış ne diyosun, o kız benden sağlam haberiniz yok demiş.. =))
yaa işte kızlar bana bunu anlattığında hiiiiç bişi demedim, güldüm geçtim "aa, hadi ya eheh" filan güldüm yani. çünkü ne diyeceğimi bilemedim ama bildiğiniz soğudum. hiç beklemiyordum böyle birşeyi. ben sevgilime başta şunu demiştim. canım bu iş iki şekilde olmaz, birincisi beni gerçekte istemediğini anlarsam.. ikincisi de ailenin istemediğini anlarsam.. ve bu sözümün her zamanda arkasındayımdır. aileler mutlaka boğuyor ben kaç tane mutsuz evlilik gördüm bu kv, kb yüzünden..
bi olay daha oldu. şimdi sevgilimin kardeşi evli. karısı kızcağız da küçük yani 22 yaşında daha. hamile kalmış haberi yok. ev temizlerken de düşük yapmış. bebek zaten 2-3 haftalıkmış yani çok normal. ilk hamileliklerde özellikle ilk 1.5 ay düşük riski çok yüksek.. neyse o zaman birlikteyiz sevgilimle arabada gidiyoruz.. bana bunu anlattı sonra annemin de canı sıkıldı: torunumu öldürdü o orospu diyo dedi.. ben şok şok şok!!!! hani kanım dondu bildiğiniz kızlar yaa.. valla sinirim bozuldu ağlamak istedim, gözlerim doldu hatta. aşkım noldu sana birden bembeyaz oldun dedi bende canım kusura bakma ama kanım dondu dedim. kız bebeğini düşürmüş ki düşük yapmak doğum kadar zormuş, acı verirmiş. annen nasıl böyle bişi der, dedim ya. aklıma geldikçe sinirleniyorum. o da kadın dedim nasıl acımasızca söylemiş bunu dedim. sevgilimin de yüzü asıldı tabi sinirlendi bana kalkıp o da üzüntüsünden böyle diyor, çok istiyordu bi torun dedi.. sustum hiç bişi demedim, korkularım su yüzüne çıktı allahım dedim canavar mı bu kadın dedim içimden hep.. bu ikinci olaydı kızlar.
üçüncüsü de şu oldu:
sevgilim iki ay önce yanıma geldi istanbula. o zaman çok büyük bi kavga etmiştik ve ben on gün konuşmadım kendisiyle. nedeni önemli bişi değil, uzak mesafeli olan ilişkilerde oluyo böyle arada. neyse istanbula gelmeden önce ailesinin yanına gitmiş iki günlüğüne, orda tabi morali çok bozuk.. annesi de noluyo demiş sevgilim de istnblla ayrıldık demiş annesi de: derdi neymiş o orospunun demiş!!!
ve benim aptal, saf, salak sevgilim de gelmiş bana bunu anlattı barıştıktan sonra tabi ben çıldırdım. nasıl ya? dedim, orospu ne demek! işte bana gelmiş bizim oralarının ağzını biliyosun aşkım yani büyütme, yaşlı insanlar hep öyle aralarında konuşurlar herkese derler filan saçmaladı.. bende: bana bak bu şeyler benim bu zamana kadar karşı olduğum herşey. benim yapımı biliyosun kimseye küfür etmem, öyle laf olsun diye hiç hiç etmem. kendime de ettirmem. benim annem babam kalkıp bana hakaret etmiyor senin annen hiç edemez. dedim..
o da bana o benim annem istnbl, o benim annem diye sayıkladı durdu sanki ben annesine küfür etmişim. dedim ben mi senin annene laf söylüyorum burda dedim. eğer bunca yılın bunca yaşanmış şeyin üzerine bana bu lafı söylettirdiysen yazıklar olsun sana da dedim..
sonra bu dellendi filan konuşmadık bi süre. tabi yanıma gelmiş öyle çekip gidemedim onu bırakıp ortalıkta, sonra üstünü örtüp sarıldık barıştık filan.. ama kızlar yanii ehhh yanii, napıcam bilmiyorum valla.. ya niye yani neden böyle oluyor. seviyoruz işte ne diye böyle kötü konuşuyosun e be kaynana adayım ya. o değilde kızlar şimdi herkese oğluma nişan yapıcam diyomuş benim sevgilimin annesi, dört gözle beni bekliyorlar. sevgilim askere gidecek. bakalım kaynana adayım nasıl davranıcak bana. ben hiç uğraşamam böyle şeylerle napıcam hiç bilimyorum yaa..
ya bu adamı bu kadar sevmesem ve onun da bu kadar sevdiğini bilmesem yemin ediyorum evlenmem hayatım boyunca bekar yaşarım yaa.. iki kedi üç çiçek keyfime bakarım valla yaa )=
ben mutsuz olmak istemiyorum )=
çok şirinsin 
valla karaktersiz deme sadece salak vallahi gerizekalı bu çocuk. ama kötü niyeti yoktur içinde sadece annesinin hastalığından dolayı bişi diyemiyor. üzülüp hastalanmasından korkuyor kadını bi yaz böyonca her gün doktora götürdü. hayır ne de olsa anne işte, benimde annem var arada söylenir eder başkalarına tabi küfür yoktur bizim ailede baba'dan başka.. tartışırız ama annedir sonuçta. ben onu anlıyorum. o da haz etmiyor aslında. hatası sadece anlayış göstermemi istemesi annesine. ki bana karşı dürüstlüğünü takdir ediyorum. daha sonra acı bi şekilde öğrenip nikahtan dönmektense açık açık söylüyor. yaa işte kızlar bilemedim ki bende )=
