33 yasındayım,15 yıılık evliyim,2 tane evladımız var.18 yaşımda görücü usulü evlendim,ama sevdim kocamı,o da beni sevdi,10 yılımız gayet iyiydi,ufak tefek problemlerimiz olsada iyiydik yine,her evin içnde olan problemler dedik hep. Ama eşim 5 yıl önce işini batırdı iflas etti,elindeki herşeyi kaybetti,iyi veya kötü destek oldum ona,evimizi satıp kiraya bile çıktık,ama eşim bu dönemde etrafında da kimse kalmayınca,piyasadaki hayat kadınlarıyla,duygusal,fiziksel yada sadece sözel sürekli haşır neşir olmuş,kendini rahatlatmış kendi ifadesiyle,birsürü mesajını aramasını yakaladım yıllarca,hepsi de farklı farklı kadınlardı,benim muhatap olup yakaladığım bir 30 kişi vardır abartısız.her defasında,sevgi sözcüklerine boğdu beni,affet psikolojim bozuk dedi durdu,hepsi sabun köpüğü sen ömrümsün,canımsın dedi,bitecek,düzeleceğim dedi durdu,ama ben içimi kavuran şüpheyle sürekli eşimi araştırdım,çok inceledim,bu sefer ben araştırdıkça olaylar büyüdü inada bindi,her hatasını meydana çıkardığımda da suçluluk psikolojisiyle şiddet de uyguluyordu her defasında,sonra pişman olup özürler diliyordu,ağlayıp sızlıyordu.psikolog,psikiyatr,hacı hoca,terapist heryere gittik,belki bugün düzelir,belki yarın düzelir,5 koca yıl yuvamı yıkmak istemedim,ama hep kandırıldım,hep cebinde benim dahi numarasını bilmediğim şifreli 2.bir hat taşıdı,en son 6 aydır görüştüğü bir kadın varmış,sanırım onunla ileri gitmiş,mesajlarını kendi telime yönlendirmiştim zaten,mesajlar bana gelince,yüzüne vurdum,iftira atıyosun,ispat et dedi durdu,ben yine bana zarar vermesinden korktuğum için 15 yıldır ilk defa ailemin yanına sığınıp,mesajların bana da geliyor,şu saatte şu kadınla mesajlaşamların var deyince,bu bana fiziksel saldıramayınca,varmı nikah kıydım ben ona,var mı çocuğum var ondan,bıktım senden,kara bela gibi araştırıyorsun beni,sana olan sevgimi bilmiyorsun,iyi dedim madem yeni eşinle mutluluklar ben gelmiyeceğim dedim,sonra yine özürler,ağlamalar,sen beni tahrik ettin ondan dedim,kuran çarpsın,evlatlarımın üzerine yemin ederim öyle birşeyim yok,deyip durdu.AİLEME HİÇBİRŞEYİMİ ANLATMADIM YILLARCA,DIŞARDA DA HEP İYİ AİLE TABLOSU SERGİLEMEK İÇİN,kendimi yıprattım,kocam olacak adamda nasıl olsa bu kadın bizi hep iyi gösteriyor,benim pisliklerimi duyurmuyor kimseye diye,hiç düzelme yolune gitmedi,hiçbir sorunumu kimseye demedim yıllarca,aileme de yaşadığım herşeyi anlatınca,haliyle onlarda bu iş bitti,dönmeyeceksin diyorlar,biz senin maddi manevi arkandayız diyorlar.20 gündür ailemin yanındayım,sonuç olarak eşim dün benimle işyerimde görüşmek istedi,ben de ailemin evine gel,orda konuşalım dedim,geldi,herkes eteklerindeki taşı döktü,tüm suçlamaları kabul etti,ben çocuklarım ve karım olmadan nefes alamıyorum,düzeleceğim,karımın kıymetini bileceğim,1 şans daha dedi,ama bana 5 yıldır bu masalları anlattığı için hiç samimi gelmedi,gözlerinde bu işleri buraya getirdim diye bir kin,ve acayip bir pişkinlik hissettim,boşanma konuşulmadı ama biraz daha ayrı duralım dedik bana da geldim ayagına daha da seni aramam deyip,yine sorumluluğu bana attı,ne yapmalıyım,çok uzun oldu ama çok dertliyim,bu özeti daha yaşadıklarımın detaylara girsem yetmez bu sayfalar,akıl verin kardeşlerim allah aşkına,yine benim herşeyi kabu edip toparlayacagımı düşüncesiyle,gayet rahat ve benim ailemin yanında burnumun sürtecegeni düşünüyor ayrıca
