merhabalar..benim rahatsız olduğum bi durum var soğuk kanlı olmam..bi insanı ilk tanıdığımda hep ii düşüncelerde bulunup çok sevip çok değer veririm gözümde oldukça ii insan olur.ama daha sonrasında gözümde büyüttüğüm değerde olmadıklarını görürüm.verdiğim değeri hak etmediklerini anlarım bu sefer üzülürüm belli bir döneme kadar arkadaşlık ilişkilerim hep böle devam etti. haklı olsam da ilk adımı ben atardım.hep üzülürdüm yakınırdım.artık öyle değilim yine aynı durumla karşılaştığım da tepki gösteriyorum insanlara bağımlı yaşamıyorum artık.hiç kimsenin benden değerli olmadığını anladım.tepki veriyorum kısasa kısas cinsinden.çünkü söyle düşünürüm bir insan bir kötülük yapıyorsa karşısından aynısını gördüğünde yaptığını anlar diye düşünüyorum artık kendimi üzmektense bana yapılanı karşımdakine yapıyorum.ama artık çok sivri dilliyim insanlara karşı mesafeliyim aklımda şu var hep tamamen iyi niyetli olmamalıyım insanlara karşı çünkü hak etmiyorlar...yani içimde ki iyi insanı bastırıyorum güçsüz insanı da öle mesela kırıldım ağlamak isterim ya bunu bile göstermem sinire çeviririm.ama artık bu durumlardan rahatsız oldum sağlıklı bir hayat yaşamak istiyorum.özümde ki insanı dışarı çıkarmak istiyorum ama zamanında çok üzüldüğü için bunu yapamıyorum.insanlarla yakın olduğum tamamen iyi niyetle yaklaştığım zaman fiziksel görüntümle dalga geçtikleri zaman ki kendimi değiştirmem de en büyük etkende bu ne kadar mesefeli olursam o kadar üzülmem düşüncesi..gerçekten bu düşüncem olumlu sonuç verdi.ama insanlardan soyutladı...ne yapmalıyım lütfen yardımcı olunuz... iyi günler