Merhabaa.
Aranıza yeni katıldım. Gelir gelmez dert yanıyormuşum gibi olacak ama, ben artık dayanamıyorum. Kış mevsimi evde deliriyorum, dışarı çıkıyorum o hayvanların halini görüp iyice kendimden geçiyorum..
Etrafımdaki hayvanlara elimden geldiğince yardım etmeye çalışıyorum, önlerine mama koyuyorum, yemek artıklarını kapının önüne bırakıyorum, ama YETMİYOR!
Eve girdikten sonra vicdan azabı çekmeye başlıyorum. Mesela üşüyorum, aklıma dışarıdaki hayvanlar geliyor ağlama krizlerine giriyorum, acıkıyorum, aklıma dışarıda yemek bulamama ihtimalleri geliyor yemek yiyemiyorum, kış mevsimini çok seviyorum, sonra onları düşünüp tine vicdan azabı çekiyorum..
Hatta bu gün de çıktım dışarı, sokakta, bakkalın önünde bir köpek oturuyordu. Ama bakışlarını görmeniz lazım. Bakkalın içine bakıyor, içeri almıyorlar, yağmur yağıyor ve rüzgar felaket.. başını bana doğru çevirip öyle bir baktı ki suratıma. Bana yardım et der gibi. Ama elimden hiç bişey gelmedi o an.
Aklımdan çıkmıyor ya. Uyuyacağım uykum var, ama o hayvancağız nereye sığınıp uyuyacak bu soğukta? Aklıma geliyor uyuyamıyorum.
Günlük hayatta durup dururken aklıma geliyorlar, olur olmadık yerlerde ağlıyorum.
Derste bile gelebiliyor yani
Gerçekten delireceğim artık sabah uyanıp ağlıyorum akşam yatarken ağlıyorum yemek yerken ağlıyorum.
Ya ben kafayı yemek üzereyim normalmi bu?
Aranıza yeni katıldım. Gelir gelmez dert yanıyormuşum gibi olacak ama, ben artık dayanamıyorum. Kış mevsimi evde deliriyorum, dışarı çıkıyorum o hayvanların halini görüp iyice kendimden geçiyorum..
Etrafımdaki hayvanlara elimden geldiğince yardım etmeye çalışıyorum, önlerine mama koyuyorum, yemek artıklarını kapının önüne bırakıyorum, ama YETMİYOR!
Eve girdikten sonra vicdan azabı çekmeye başlıyorum. Mesela üşüyorum, aklıma dışarıdaki hayvanlar geliyor ağlama krizlerine giriyorum, acıkıyorum, aklıma dışarıda yemek bulamama ihtimalleri geliyor yemek yiyemiyorum, kış mevsimini çok seviyorum, sonra onları düşünüp tine vicdan azabı çekiyorum..
Hatta bu gün de çıktım dışarı, sokakta, bakkalın önünde bir köpek oturuyordu. Ama bakışlarını görmeniz lazım. Bakkalın içine bakıyor, içeri almıyorlar, yağmur yağıyor ve rüzgar felaket.. başını bana doğru çevirip öyle bir baktı ki suratıma. Bana yardım et der gibi. Ama elimden hiç bişey gelmedi o an.
Aklımdan çıkmıyor ya. Uyuyacağım uykum var, ama o hayvancağız nereye sığınıp uyuyacak bu soğukta? Aklıma geliyor uyuyamıyorum.
Günlük hayatta durup dururken aklıma geliyorlar, olur olmadık yerlerde ağlıyorum.
Derste bile gelebiliyor yani
Gerçekten delireceğim artık sabah uyanıp ağlıyorum akşam yatarken ağlıyorum yemek yerken ağlıyorum.
Ya ben kafayı yemek üzereyim normalmi bu?