Merhabalar, bugün başıma gelen bir olayı anlatmak ve fikir almak istiyorum. Bir yıldır konuştuğum biri var (Bunun 4-5 ayını küs geçirmiş olsak da son 2 aydır çok iyiyiz.). İş yerlerimiz yan yana ve onun iş yerinde kadınlar çok olduğu ve ben de tek olduğum için onlarla kahvaltı yapmaya gidiyorum bazen. Bu sabah kahvaltıda konu evlilikten açıldı, tabi 29 yaşımdaki bana her zaman ki gibi laf atıldı ben de cevap vermedim çünkü bu konu çok sıkıyor ve daha önce de aynı konuyla ilgili devamlı sorular soruldu cevaplar söylendi. Benim erkek arkadaşım kendini ortaya attı ‘Ben de evlendim boşandım ama evlenmeyi hiiç düşünmüyorum.’ diye. Şimdi biz orda çalışanlara ilişkimizden bahsetmedik ama herkes farkında, bana imalı şeyler söylemelerinden, bazen ikimize bakışlarından ya da kızların sevgilime ‘abi’ derken bana bakmalarından anlıyorum. Bu laf üzerine ben çok gücendim, kadınlık gururum yerle bir olmuş hissediyorum. Sonuçta oradakiler benle olduğunu ne kadar söylemese de biliyordu ama benim sevgilim saydığım adam beni ciddiye almadığını yok saydığını ayan beyan ilan etti. Ve ben buna bozulduğumu söylediğimde bunun takılmaya değmez olduğunu söylüyor. Siz böyle bir durumda kendinizi kötü hissetmez misiniz? Bir de bunun üzerine yanlarında iki aydır çalışan stajyer kıza (Kız üniversiteyi Eskişehir’de kazanmış bir yıl okumuş, bir yılı kaldı.) ‘Bana Eskişehir’i gezdirir misin?’ dedi. Arkadaşlar buna gerek var mı ? Yani eskiden bağı olan biri değil o kız seni sadece iş ortamından seviyeli şekilde tanıyor seni neden gezdirsin ? Bir de ben varım kız arkadaşıyım, ben yok gibi davranıyor? Eğer ki gezmek istiyorsa beraber gezebiliriz. Siz yerimde olsanız ne hissedersiniz ? İlişkimizi de hala kimseye söylemedik ? Neden saklanır ilişki ? Ben 29 yaşındayım o 35. Kendimi hiç gibi, yok gibi hissediyorum. Sabah o kahvaltıda herkesin içinden benle dalga geçtiğini ya da bana acıdığını düşünüyorum.
edit: Başlıkta biraz abartarak kuruntulu muyum demek istemiştim, iyi bir ifade şekli olmamış şimdi farkettim ancak düzeltemiyorum.