minik contum 5 şubat günü 18yaşında hayata veda etti ama benide mahvedip gitti patilerinin tık tık sesi hala kulaklarımda komik huyları sadece hatırada kaldı
başın sağolsun canım, eminim ki çok mutlu bir şekilde ve onu seven insanlarla 18 yıl geçirmiştir.
minik contum 5 şubat günü 18yaşında hayata veda etti ama benide mahvedip gitti patilerinin tık tık sesi hala kulaklarımda komik huyları sadece hatırada kaldı
Biliyorsun Tiramisu'm da 19 yaşında beni bırakıp gitti birkaç ay önce... Asla unutulmayacaklar ve hep çok sevilecekler... Ve bir gün mutlaka buluşacağız... 
minik contum 5 şubat günü 18yaşında hayata veda etti ama benide mahvedip gitti patilerinin tık tık sesi hala kulaklarımda komik huyları sadece hatırada kaldı
Tiramisu'yu 10 günlük annesi terketmiş halde sokakta bulup büyütmemin ardından Böcük kızım girmişti hayatımıza o da 17 sene yaşadı ve geçen yıl öldü. Bu 3 kedim senelerce bir arada yaşadılar, ilk giden gri-beyaz oğlum Maestro'ydu ve ben mahvolmuştum üzüntüden, diğer iki kedimden biri 17 diğeri 19 yıl yaşadı ama her birine ayrı üzüldüm ağladım ve hepsinin yeri içimde daima ayrı olacak. Diğer kedilerim hayattalar Allah onlara da inşallah uzun ömür verir. Hiçbir zaman gelen bir kedi bir diğerinin yerini almaz ama teselli eder ve bence hiçbir ev kedisiz kalmamalı...çok sağol tatlım evet o bizim herşeyimizdi onsuzluğa alışmak sanırım çok ama çok uzun zamanımızı alıcak
Ah canım yaaa çok üzüldüm!
"
nazlı bir kız çocuğu edasıyla poz vermiş, sağlıklı uzun ömürler kashmira'ya 
kashmira'yla araları nasıl acaba merak ettim, kızımız çektiriyor m prense de victor ufak mı halen, yani ablalık yapıyor mu ablası diyeceğim de O kadar doğru şeyler yazmışsın ki, aynen katılıyorum. Mutlaka başka bir kedicik gelmeli eve. Tabii ki hiçbiri bir diğerinin yerini tutmaz. İlk kedim Maestro'yu Tiramisu'dan yaklaşık 1 sene önce bulmuştum sokakta, 10 yıl yaşadı, nefrit hastalığı yüzünden kaybetti hayatını, diğer melek olan kedilerime göre çok erken gitti yani...
Nefrit berbat bir hastalık, ne yazık ki böbreklerin %80 i kaybedilmeden ortaya çıkmıyor, ortaya çıktığında ise herşey için çok geç oluyor.Mümkün olduğunca kaliteli beslemek gerek ama kurtuluşları yok, önce yavaş yavaş titremeler, su kabı başında uyuklamalar başlıyor, sonra acı miyavlamalar yemek yememeler, karanlık dolap içlerinde kafa dinlemeler Bilemiyorum düğmeye basılmış gibi bir anda olup bitiveriyor herşey takibi bizim için bile zor , ölen oğlumu hastalık ortaya çıktıktan sonra 2 sene daha yaşatabildik insan üzeri gayretlerle...Son anda beni bırakın artık der gibi baktı kuzum, aylardır biberonla şırıngayla besliyordum ve bıkmıştı...O gün hiç yemek yedirmedim ona, sadece bir parça vitamin içirdim hepsi bu.O gece sabaha kadar dayandı, babasının gelmesini bekledi, akşamına babası ile helalleşti meleğim, öğleden sonrada saat 5 gibi kollarımda melek oldu.Bilmiyorum çok zor çok zor, her düşündüğümde tutamıyorum kendimi ağlıyorum onu kaybedeli 2 sene oldu neredeyse ve çok özlüyorum, iyiki zorla minik kızımı getirmişler bana, ve sonra diğerleri geldi...Acayip bir duygu...Oğlumu o kadar seviyordum ki sırf ona olan sevgimden dolayı bir daha kaybedel 14 gün bile olmadan yeni kızımı kabul ettim evime...Aldatmak gibi geliyor değil mi? Aldatmak değil hatırasını bir tüylü dostta yaşatmak sadece...
nasıl şimdiye kadar farketmemişim.. çok merak ettim başka linkler varsa ria edebilir miyim
bazen gelir burnunu çeneme, boynuma sürer kendini bi saat okşatmadan gitmez.seni eşşeksıpası seni diye seslensem hiç şaşmaz topuklar. bunu benden başkası söylese tınmaz 
nerde olursa olsun 'oğluuum koş koş koş ' desem yanımda biter. ama illa 3 kez koş dicem 
sabahları özellikle kafamın üstüne sıçyayıp hemen kaçarak beni uyandırmak için nöbetleştiklerini düşünüyorum 
harika bi topic olmuş
benim minikleriminde maceraları var.kızım 1,5 oğlumda 1 yaşında.
kızım küçük kağıt toplarla köpek taklidi yaparak oynamaya bayılır. koşup getirir önüme bırakıp 2 pati gerileyerek dil bi karış dışarda heh-heh diye sesler çıkarıp kuyruğunu sallayarak tekrar atmamı bekler
oğlum çok sakindir. oyun dışında ne bağırır,ne ısırır ne de tırmalar. oğluuum,kuzum benim,bıdıkıımm diye sevmeye başlayınca hemen sırtüstü yatar ,büzüşüp gerilerek bir sağa bir sola döner. ben serenat yaptıkça bu sürer
birbirlerini deli gibi takip ederler. oğlum kızı takip eder, yol bitince kız döner gider oğlum takip eder. bu böle dakikalarca sürer. sonra sıkılıp 2 adımlık mesafeden birbirlerinin üstüne atlamak için koşarlar ve uçuş ikisinin havada çarpışıp hırlamasıyla son bulur
ha bi de kızım suyu kesinlikle musluktan içer. lavaboya tırmanıp miyavlamaya başlar. bi orlon ip kalınlığında akan su iştahla içilir
şimdilik aklıma gelenler bunlar. gözlemlerime devam edicem:82::82:
eger topu bulamadıysa geliyo yanıma beni kaldırmaya çalışıyo ve kalkıp birlikte aramaya başlıyoruz 
Kendisi biraz kıskançtır ve güvenliğe çok önem verir, ölse bile tanımadığı kişiyi biz izin vermeden içeri sokmaz. Ama izin verdiğimiz kişilerin de dışarıda bıraktığı bisiklet, şemsiye, ayakkabı v.s. eşyası varsa kullanılmaz hale getirir 
Ama o yaramaz halini bile çok seviyorum kızımın 
korkup kaçıyo hahabenim köpeğim 3.5 aylık pug daha cok küçük ama cok akıllı :) komik huyu ise eve biri geldiğinde cok seviniyor fazla sevinc yapıncada köpeğim sırt asagı düşüp bayılıyor :) cok üzüldüğündede bu böyle bende bacaklarından sallıyorum kendine geliyo sonra tekrar kosturuyyo :)
