Sizin anne babanız böyle mi?

Annem ve babam 60 yaşında. Sürekli yaşlılık, ölüm bu gibi konuları çok düşünüyorlar. Herkes düşünür ama her gittiğimde böyle. 10 yıl önce ilk torunları olduğunda işte devir teslim onlarda yerimizi alacak diyorlardı bir yandan severken. Şimdi benim bebeğim oldu yine aynı muhabbet. Vah tüh yaşlandık, ömür bitti, su gibi geçti diye. Geçen eski şarkıları açıp ağlamışlar.
Ha bende bu yaşta böyle düşünüyorum fark ettim ki beynime işlenmiş çocukluğumdan beri aynı tarz konuşmalar. Diyorum ki 31 yaşındayım 60 yaşıma 29 yıl kaldı yaşadığım zamandan daha da az. Kendimi bu tarz hesaplamalarda buldum
Kaynanama kayınbabama bakıyorum bir kez bile duymadım bu tarz konuşmalar, gayet hayat dolular.
Ya bizimkilerde mi sıkıntı var dedim belki de benim de hayattan zevk almamanın, her şeyi boş görmenin, yaşadığım depresyonun sebebi hep bu kafa yapısında olmak, nasıl bu düşünceleri kafamdan atacağım bilmiyorum

Büyük ihtimalle kafaları çok dolu bir gençlik geçirdiler ve hayatı hiç yasayamadilar. Maddi imkanınız varsa kardeşler olarak birleşip bir tura gönderin
Karadeniz ,Balkanlar vs.

Yaşlanınca insan ölümü daha fazla düşünür ama sizinkiler biraz abartmış. Sürekli evde durmaları iyi değil demekki, biraz sosyalleşmeleri lazım.

Peripadisahininkizi .!.:

Annem ve babam 60 yaşında. Sürekli yaşlılık, ölüm bu gibi konuları çok düşünüyorlar. Herkes düşünür ama her gittiğimde böyle. 10 yıl önce ilk torunları olduğunda işte devir teslim onlarda yerimizi alacak diyorlardı bir yandan severken. Şimdi benim bebeğim oldu yine aynı muhabbet. Vah tüh yaşlandık, ömür bitti, su gibi geçti diye. Geçen eski şarkıları açıp ağlamışlar.
Ha bende bu yaşta böyle düşünüyorum fark ettim ki beynime işlenmiş çocukluğumdan beri aynı tarz konuşmalar. Diyorum ki 31 yaşındayım 60 yaşıma 29 yıl kaldı yaşadığım zamandan daha da az. Kendimi bu tarz hesaplamalarda buldum
Kaynanama kayınbabama bakıyorum bir kez bile duymadım bu tarz konuşmalar, gayet hayat dolular.
Ya bizimkilerde mi sıkıntı var dedim belki de benim de hayattan zevk almamanın, her şeyi boş görmenin, yaşadığım depresyonun sebebi hep bu kafa yapısında olmak, nasıl bu düşünceleri kafamdan atacağım bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

29 yaşında aynı düşüncelere sahibim ama bende sağlık anksiyetesi var . Anne babanız da kaygılı kişilikler anladığım kadarıyla . Tabiki yetiştiğimiz ortam çok etkiliyor bizleri.

Küçüklükten çevremizdekiler tarafından bilinçaltına işlenen olaylar ve cümleler yüzünden onlar ne düşünür ve yaşarsa aynısını yaşayacak gibi hissederiz. Hoşgeldin panik atak hoş geldin anksiyete.
Sanıyorum anne babanız zor bir hayat yaşadılar. Ya da içlerinde kalan şeyleri yapamamanın verdiği bir buhran var üstlerinde.
Babam 40'lı yaşlarındayken o kadar çok ölümden bahsederdi ki, zaten 3 - 5 sene daha yaşarım, çok yaşasam şu kadar daha yaşarım, ben koah hastasıyım koah hastaları şu kadar yıl yaşar sonra ölürler vs vs o kadar çok söylerdi ki. Ben o zamanlar ortaokul son sınıf ya da lisedeydim. Benim yanımda artık ölümden bahsetme senin öldüğünü yalnız kaldığımızı düşünmek istemiyorum ben bunları düşünmek için çok küçüğüm diye kendimi tutamayıp ağladığımı hatırlıyorum. Keza o da annesiz babasız büyümüş çok zor ve kimsesiz bir hayat yaşamış. Ama pırlanta gibi bi ailesi vardı. Hep bi yılmışlık bıkmışlık vardı üstünde. Ona rağmen Yaşamak için hiç çaba sarfetmedi. 56 yaşında kanserden kaybettim.

60 yaşlı sayılmaz ki. 70 yaşında çalışan amca vardı stajımda.Bizim emeklilik yaşımız 65 olacak örneğin. Ailenizi kibarca tersleyin.

Benim ailem böyle değil, babam 60 olacak. Vur patlasın çal oynasın modunda.
Eşimin ailesi daha da yaşlı onlar da böyle değiller.
Ben 33üm daha yaşlı hissediyor olabilirim onlardan.

Valla yok kanka, babam hayatta değil zaten ama annem de arkadaşları da habire gezme peşinde özellikle Bodrum

mhdvran .!.:

Büyük ihtimalle kafaları çok dolu bir gençlik geçirdiler ve hayatı hiç yasayamadilar. Maddi imkanınız varsa kardeşler olarak birleşip bir tura gönderin
Karadeniz ,Balkanlar vs.

Genişletmek için tıkla...

Malesef sorunlu diğer kardeş, ben de kendi başıma burada pikniğe, yemeğe gidelim diyorum ona bile gitmiyorlar hiç zevk almıyolar böyle şeylerden hep sıkılırlar. şehir dışına gidelim desem hiç gitmezler

benim annem babam 63-64 yasinda, yaşli imasi yapan olursa kavga ederler. gayet de gencler yani 60lar artik orta yas sayılıyor

60 yaşlı değil. Ben 67 yaşında emekli olacağım mesela.
Ruhları solmuş. Güzel bir tatil/tur hediye edin. Gönülleri ferahlar

Ay keşke düşünseler ölümü filan gayet yaşlarına uygun bir düşünce yapısı ben 32 yaşımda düşünüyorum yani. Benim anne baba nerede nasıl daha kudururuz diye düşünüyorlar kendilerini 15 yaşında sanıyorlar filan inanın sizinkiler normal olan

Milletvekilliğine adaylıklarını koysunlar, memleketin başına geçip yönetsinler, o zaman hiç kalmaz öyle düşünceleri.