Kizlar annem ile cok yakin oturuyoruz kizim 5 aylik maddi durumumuz iyi kızım uc yasina falan geldiginde anneme birakip calismayı düşünüyordum çünkü bekarken çalışıyordum..
Ama küçükken amcam tarafindan cinsel tacize maruz kaldım (defalarca) büyüdükçe psikolojim bozuldu anladıkca lise zamanlarım berbat gecti bir kac tacize daha maruz kaldim aileme cok öfkeliydim sürekli anksiyete geciriyordum kulaklık takip sürekli uyuyordum kimseye anlatamadım çünkü hslamin kizini da taciz etmişti üstünü dedemler ortmuslerdi bunu görünce hic cesaret edemedim tüm hayatım hayal dünyamda geçti maddi durumumuz çok kötüydü anksiyete yüzünden hic yemek yiyemedim yedigimi icim almiyor kusuyordum cok cok agir seyler yasadim tek tek anlatamiycam babamla da hiçbir zaman baba kiz olamadık siddet gösterip hakaret ederdi tişört giydin yok dar giydin diye cehennemi yasadim diye bilirim sonrasında yanlış bir evlilik yaptım kurtulmak için orasida daha berbattı hemen boşandım sekiz ayda annem babam destek çıktı çocuğum olmadan ayrıldım yillar sonra eşim çıktı karşıma mutluyum ufak tefek tatli tatlı tartışmalarımız olsada şükür iyiyiz sever saygi gösterir herseyimi düşünür kızım dogduktan sonra bende krizler daha çok artti ya kızım da aynı şeyleri yaşarsa diye erkeklerin kucağına gitmesini istemiyorum vermiyorum kimseye ergenlik çağında küçük kardeşim var ise gitmeyi çok özledim ama annem beni koruyamadi zamaninda kızımı da koruyamaz diye korkuyorum o yüzden eliyorum bu secenegi kpss çalışıyordum biraktim kızımi kimseye güvenemem diye atlatamıyorum yüksek oranda anksiyetem var farkindayim olmuyor nasıl kurutulucam
atamıyorum üstümden hicbirseyi çocukluğumu geçmişimi geleceğimi çaldı amca denen musvedde muhafazakar diye takilir her pisliği yaparlar iğreniyorum ( psikolojik destek aldim ilaç kullandim birakinca tekrarliyor şuan zaten kızımı emziriyorum kullanamam
)