- 10 Haziran 2010
- 84.676
- 355.213
-
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #61
Ben sizi haklı buldum ,ablanız polyannacılık yapıyor. Hediye bile almazdım, merhaba merhabadan ötesine geçmem. Bende yapılan kötülüğü unutmam mesafe koyarım.
Birçoğumuzun aile yapıları birbirine benzer çünkü bu coğrafyada yetiştiler, söz konusu aile büyüklere saygı olunca büyükleri saymak, onlara hürmet etmek genlerimize işlemiş, büyüklerin yerini ve anlamını kültürümüze el öpmekle dudak aşınmaz, su küçüğün söz büyüğün, ulular köprü olsa basıp geçme gibi sözlerle yerleştirmişiz, bu sebeple de büyükler ne yaparsa yapsın küçüklerin ses çıkarmaması bekleniyor bizlerden, beklentilere aykırı davranınca da kabul görmüyor, ailelerimizin aksine bizler zamanla anladık ki, saygı görmek için bunu hak etmemiz gerekiyor, yaş aldık diye her şeyi kendimize hak görüp kırıp dökerken ben büyüğüm saygı gösterilecek demek kibirdir bence.Ben de tam olarak domuz gibi oluyorum Mune abla.
Ama işte bu domuzluğum kendi canlarım tarafından bile kabul görmüyor.
O noktada ee bir de buraya danışayım ben mi çok domuzum dedim
Degmez tabi ki. Hic konusmadiginiz, aldiginiz hediyeye tesekkur etme lutfunda bulunmayan insana ne hediyesi?Hayirli bayramlar herkese.
Baştan uyarayım uzun olabilir ben kısa yazamam zira:/
Eşimin ailesiyle başından beri güzel bir ilişki kuramadım. Her bir ayri fert bencil, görgüsüz, yüzsüz... Eşim de o evde büyümüş olduğu icin kusursuz değil elbette o ayrı bir konu girmeyeyim :)
Ilk yillar eşim beni eğmeye çok çalıştı onlar büyük, herkes iyi olsun, saygı bla blasıyla. Baktı yürümüyor her şekil kavga kıyamet, samimiyetsiz iyilik olmuyor vazgeçti. Aslında hayat o kadar yorucuyken onun, bunun için birbirimizi daha da yormaktan vazgeçtik karşılıklı olarak kabullendik bir şeyleri sanırım.
Ben çok kinci bir insanim.
Haksızlığın direk bana yapılmasına gerek yok. Yabancı birine yapılan için de tartışma çıkarabilirim. Susamam. Haliyle kötü olurum. Başkaları için kötü özellik bu. Ben kendimden memnunum sıkıntı yok.
Kp ile 4 senedir tamamen konuşmuyorum.
Anneme yaptığı saygısızlık bardağı taşıran damla oldu. Sildim. Bebegim olduktan sonra mecburen ayni ortamda bulunduk. O laf attı bir sey olmamış gibi soguk soguk cevap verdim ama küstüğüm devam ediyor.
Kv ile 2 sene olacak yaklaşık konuşmuyorum.
Bu küslügü ise yoktan kendi yaratti.
Erken doğum, gebelik zehirlenmesi yasadim. Kucagimda prematüre bebegimleyken kızını evlendirme derdine düştü. Benden o halimle fazla ilgi bekledi. Kendisi asla ince düşünceli biri değildir. Beni hiç nazladiklarini bilmem. Ama ben yapmadim diye eşime şikayet etti. O sıra kandildi. Aradım iki kez telefonlarımı açmadı ve dönmedi. Aslinda kandili kutlayıp ben ne haldeyim sen naz derdine düşmüşsün ayıp diyecektimBen de sen istedin madem tamam dedim sessizliğe büründüm.
Ancak vicdanlı bir insanim da anneme yaparken ona yapmamak huzursuz ediyor. Halbuki kendi evladı yapsin bana ne degil mi? Yine kıyamadım. Anneler gununde ona da hediyemi kargo yaptim. Ama hiç aramadım. Benden gönderilmiş bir hediye paketi var ortada sadece. Aslında niyetimde beni arayıp teşekkür ederse duygularımı, kirginligimi ifade edip uzatmamak vardi. Arasaydı küslügü bitirelim demekti. Ama beni aramadı esimi aradi teşekkür ederim hediyeniz için dedi.
Peki dedim o halde bu seninle konuşmak benim icin önemsiz mesajıdır, aynen devam.
Tabi artık torun var onu görmeye diye evime geldiler. Güzelce hazırlığımi yaptim. Pek muhattap olmadım. Cocuk pesinde, iş basinda ayri odada takıldım çoğu zaman. Sorulana kisa mesafeli cevaplarla 3 gün geçirdik.
Sonra normal düzene dönüş.
Esimle iletişim halindeler. Benim icin yoklar sanki..
Esim anlatsa biliyorum. Anlatmasa nasıllar sormam bile.
Bayram falan aramam. Evime gelseler hosgeldiniz derim, ikram hazırlık yaparım. Annemden böyle gördüm misafirdir Eşimin ailesidir. Ancak içim buz gibi. Ötesine gidemiyorum artik.
Benim ailemin hoşuna gitmiyor bu durum.
Ne kadar çirkin diyorlar. Selam söylüyorlar onlar arada ortaya. Sen onu bile yapmıyorsun falan.
Yapamam maalesef.
Bu bayram da aynısı oldu..
Şimdi aslında gecen sene karar almıştım bir daha anneler günü hediyesi almayacağım ona diye.
Ama yine bir acaba yasamaya başladım salak gibi..
Sizce kv me sadece hediye gönderip belki ararsa diye son bir adım atma şansı tanımalı miyim?
Yoksa değmez mi?
almayın tavrınızı koruyunHayirli bayramlar herkese.
Baştan uyarayım uzun olabilir ben kısa yazamam zira:/
Eşimin ailesiyle başından beri güzel bir ilişki kuramadım. Her bir ayri fert bencil, görgüsüz, yüzsüz... Eşim de o evde büyümüş olduğu icin kusursuz değil elbette o ayrı bir konu girmeyeyim :)
Ilk yillar eşim beni eğmeye çok çalıştı onlar büyük, herkes iyi olsun, saygı bla blasıyla. Baktı yürümüyor her şekil kavga kıyamet, samimiyetsiz iyilik olmuyor vazgeçti. Aslında hayat o kadar yorucuyken onun, bunun için birbirimizi daha da yormaktan vazgeçtik karşılıklı olarak kabullendik bir şeyleri sanırım.
Ben çok kinci bir insanim.
Haksızlığın direk bana yapılmasına gerek yok. Yabancı birine yapılan için de tartışma çıkarabilirim. Susamam. Haliyle kötü olurum. Başkaları için kötü özellik bu. Ben kendimden memnunum sıkıntı yok.
Kp ile 4 senedir tamamen konuşmuyorum.
Anneme yaptığı saygısızlık bardağı taşıran damla oldu. Sildim. Bebegim olduktan sonra mecburen ayni ortamda bulunduk. O laf attı bir sey olmamış gibi soguk soguk cevap verdim ama küstüğüm devam ediyor.
Kv ile 2 sene olacak yaklaşık konuşmuyorum.
Bu küslügü ise yoktan kendi yaratti.
Erken doğum, gebelik zehirlenmesi yasadim. Kucagimda prematüre bebegimleyken kızını evlendirme derdine düştü. Benden o halimle fazla ilgi bekledi. Kendisi asla ince düşünceli biri değildir. Beni hiç nazladiklarini bilmem. Ama ben yapmadim diye eşime şikayet etti. O sıra kandildi. Aradım iki kez telefonlarımı açmadı ve dönmedi. Aslinda kandili kutlayıp ben ne haldeyim sen naz derdine düşmüşsün ayıp diyecektimBen de sen istedin madem tamam dedim sessizliğe büründüm.
Ancak vicdanlı bir insanim da anneme yaparken ona yapmamak huzursuz ediyor. Halbuki kendi evladı yapsin bana ne degil mi? Yine kıyamadım. Anneler gununde ona da hediyemi kargo yaptim. Ama hiç aramadım. Benden gönderilmiş bir hediye paketi var ortada sadece. Aslında niyetimde beni arayıp teşekkür ederse duygularımı, kirginligimi ifade edip uzatmamak vardi. Arasaydı küslügü bitirelim demekti. Ama beni aramadı esimi aradi teşekkür ederim hediyeniz için dedi.
Peki dedim o halde bu seninle konuşmak benim icin önemsiz mesajıdır, aynen devam.
Tabi artık torun var onu görmeye diye evime geldiler. Güzelce hazırlığımi yaptim. Pek muhattap olmadım. Cocuk pesinde, iş basinda ayri odada takıldım çoğu zaman. Sorulana kisa mesafeli cevaplarla 3 gün geçirdik.
Sonra normal düzene dönüş.
Esimle iletişim halindeler. Benim icin yoklar sanki..
Esim anlatsa biliyorum. Anlatmasa nasıllar sormam bile.
Bayram falan aramam. Evime gelseler hosgeldiniz derim, ikram hazırlık yaparım. Annemden böyle gördüm misafirdir Eşimin ailesidir. Ancak içim buz gibi. Ötesine gidemiyorum artik.
Benim ailemin hoşuna gitmiyor bu durum.
Ne kadar çirkin diyorlar. Selam söylüyorlar onlar arada ortaya. Sen onu bile yapmıyorsun falan.
Yapamam maalesef.
Bu bayram da aynısı oldu..
Şimdi aslında gecen sene karar almıştım bir daha anneler günü hediyesi almayacağım ona diye.
Ama yine bir acaba yasamaya başladım salak gibi..
Sizce kv me sadece hediye gönderip belki ararsa diye son bir adım atma şansı tanımalı miyim?
Yoksa değmez mi?
Oğlu alsın hediyesini. Ben olsam bir daha almazdim. Belli ki zaten onlarda bu kuslukten memnun . Aileniz de durumu kabullensin, sizi ezmeye çalışmalarından daha iyidir kusluk .Hayirli bayramlar herkese.
Baştan uyarayım uzun olabilir ben kısa yazamam zira:/
Eşimin ailesiyle başından beri güzel bir ilişki kuramadım. Her bir ayri fert bencil, görgüsüz, yüzsüz... Eşim de o evde büyümüş olduğu icin kusursuz değil elbette o ayrı bir konu girmeyeyim :)
Ilk yillar eşim beni eğmeye çok çalıştı onlar büyük, herkes iyi olsun, saygı bla blasıyla. Baktı yürümüyor her şekil kavga kıyamet, samimiyetsiz iyilik olmuyor vazgeçti. Aslında hayat o kadar yorucuyken onun, bunun için birbirimizi daha da yormaktan vazgeçtik karşılıklı olarak kabullendik bir şeyleri sanırım.
Ben çok kinci bir insanim.
Haksızlığın direk bana yapılmasına gerek yok. Yabancı birine yapılan için de tartışma çıkarabilirim. Susamam. Haliyle kötü olurum. Başkaları için kötü özellik bu. Ben kendimden memnunum sıkıntı yok.
Kp ile 4 senedir tamamen konuşmuyorum.
Anneme yaptığı saygısızlık bardağı taşıran damla oldu. Sildim. Bebegim olduktan sonra mecburen ayni ortamda bulunduk. O laf attı bir sey olmamış gibi soguk soguk cevap verdim ama küstüğüm devam ediyor.
Kv ile 2 sene olacak yaklaşık konuşmuyorum.
Bu küslügü ise yoktan kendi yaratti.
Erken doğum, gebelik zehirlenmesi yasadim. Kucagimda prematüre bebegimleyken kızını evlendirme derdine düştü. Benden o halimle fazla ilgi bekledi. Kendisi asla ince düşünceli biri değildir. Beni hiç nazladiklarini bilmem. Ama ben yapmadim diye eşime şikayet etti. O sıra kandildi. Aradım iki kez telefonlarımı açmadı ve dönmedi. Aslinda kandili kutlayıp ben ne haldeyim sen naz derdine düşmüşsün ayıp diyecektimBen de sen istedin madem tamam dedim sessizliğe büründüm.
Ancak vicdanlı bir insanim da anneme yaparken ona yapmamak huzursuz ediyor. Halbuki kendi evladı yapsin bana ne degil mi? Yine kıyamadım. Anneler gununde ona da hediyemi kargo yaptim. Ama hiç aramadım. Benden gönderilmiş bir hediye paketi var ortada sadece. Aslında niyetimde beni arayıp teşekkür ederse duygularımı, kirginligimi ifade edip uzatmamak vardi. Arasaydı küslügü bitirelim demekti. Ama beni aramadı esimi aradi teşekkür ederim hediyeniz için dedi.
Peki dedim o halde bu seninle konuşmak benim icin önemsiz mesajıdır, aynen devam.
Tabi artık torun var onu görmeye diye evime geldiler. Güzelce hazırlığımi yaptim. Pek muhattap olmadım. Cocuk pesinde, iş basinda ayri odada takıldım çoğu zaman. Sorulana kisa mesafeli cevaplarla 3 gün geçirdik.
Sonra normal düzene dönüş.
Esimle iletişim halindeler. Benim icin yoklar sanki..
Esim anlatsa biliyorum. Anlatmasa nasıllar sormam bile.
Bayram falan aramam. Evime gelseler hosgeldiniz derim, ikram hazırlık yaparım. Annemden böyle gördüm misafirdir Eşimin ailesidir. Ancak içim buz gibi. Ötesine gidemiyorum artik.
Benim ailemin hoşuna gitmiyor bu durum.
Ne kadar çirkin diyorlar. Selam söylüyorlar onlar arada ortaya. Sen onu bile yapmıyorsun falan.
Yapamam maalesef.
Bu bayram da aynısı oldu..
Şimdi aslında gecen sene karar almıştım bir daha anneler günü hediyesi almayacağım ona diye.
Ama yine bir acaba yasamaya başladım salak gibi..
Sizce kv me sadece hediye gönderip belki ararsa diye son bir adım atma şansı tanımalı miyim?
Yoksa değmez mi?
sanırım iki taraflı düşünmekten kaynaklı nasıl olacağına karar veremedim. mesela ben onun ailesiyle görüşmüyorum ama eşimin ailemle iyi olmasını istiyorum. bu nasıl olur ki ya da olur muBenim eşimin ailesiyle aram iyi. Ancak bugün bir sebepten görüşmek istemiyorum desem eşimin sesi çıkmaz. Çünkü hem kararlarıma müdahale etmez hem sorunu çıkaran tarafın ben olmayacağımı bilir. Öyle bir durumda kendisinin görüşmesine tabi ki müdahale etmeyeceğimi de bilir.
neden hediye almak yerine gidip yüz yüze konuşmayı denemediniz ya da hediyeyi yüz yüze verip iletişim kurmayı. olursa olur olmazsa o zaman kendi bilirAslında kv me büyük nefretim yok.
Ne iyidir ne kötüdür.
Ortada bir yerdedir.
Kocasından cok çekmiş diye haline üzülürüm bir anne olarak kiyamam. Aslinda hediye her gün ağladığı dünyada kucuk mutluluklar yaşasın diye düşündüğüm bir şeydi. O sene de bozmadım. Olay yeni. Belki hatasını bu vesileyle anlar dedim. Ama anlamadı bir tesekkur bile etmedi.
Iste o zaman çok buz oldu içim.
işte o kadar korkunç şeyler yaşanan bir aile ile devam etmek bana zor geliyor. sonuçta eş de o aileden. mesela burda okuyoruz bana şunu yaptılar bunu yaptılar hatta istemede başlayanlar var ve o ailelerle yola çıkılıyor. bu bana çok imkanı olan devam edilebilecek bir şeymiş gibi gelmiyor mesela.Mesele burunlarını sokmakla kalmıyordur ilişki o noktaya taşındıysa, daha ciddi şeyler vardır muhtemelen.
evet sanırım ben de hem kendi ailemle eşimin ilişkisini düşündüğümden hem de ilerde kendi evladımla bu tarz şeyleri yaşarsam nasıl hissederim diye düşündüğümden kafa karışıklığı yaşıyorumKimse istemez böyle olmasini.
Kimi anne kimi anne adayi güzel de empati yapariz bu konuda.
Lakin öyle durumlar olur ki kv nin ne evine girersin ne de evine sokmak istersin.
Ben eşime diyorum burasi senin de evin istiyorsa gelir ama beni muhatap etme .
Anneler gününe düşündüğünüz kadar anlam yükleniyordur bellide.Hayirli bayramlar herkese.
Baştan uyarayım uzun olabilir ben kısa yazamam zira:/
Eşimin ailesiyle başından beri güzel bir ilişki kuramadım. Her bir ayri fert bencil, görgüsüz, yüzsüz... Eşim de o evde büyümüş olduğu icin kusursuz değil elbette o ayrı bir konu girmeyeyim :)
Ilk yillar eşim beni eğmeye çok çalıştı onlar büyük, herkes iyi olsun, saygı bla blasıyla. Baktı yürümüyor her şekil kavga kıyamet, samimiyetsiz iyilik olmuyor vazgeçti. Aslında hayat o kadar yorucuyken onun, bunun için birbirimizi daha da yormaktan vazgeçtik karşılıklı olarak kabullendik bir şeyleri sanırım.
Ben çok kinci bir insanim.
Haksızlığın direk bana yapılmasına gerek yok. Yabancı birine yapılan için de tartışma çıkarabilirim. Susamam. Haliyle kötü olurum. Başkaları için kötü özellik bu. Ben kendimden memnunum sıkıntı yok.
Kp ile 4 senedir tamamen konuşmuyorum.
Anneme yaptığı saygısızlık bardağı taşıran damla oldu. Sildim. Bebegim olduktan sonra mecburen ayni ortamda bulunduk. O laf attı bir sey olmamış gibi soguk soguk cevap verdim ama küstüğüm devam ediyor.
Kv ile 2 sene olacak yaklaşık konuşmuyorum.
Bu küslügü ise yoktan kendi yaratti.
Erken doğum, gebelik zehirlenmesi yasadim. Kucagimda prematüre bebegimleyken kızını evlendirme derdine düştü. Benden o halimle fazla ilgi bekledi. Kendisi asla ince düşünceli biri değildir. Beni hiç nazladiklarini bilmem. Ama ben yapmadim diye eşime şikayet etti. O sıra kandildi. Aradım iki kez telefonlarımı açmadı ve dönmedi. Aslinda kandili kutlayıp ben ne haldeyim sen naz derdine düşmüşsün ayıp diyecektimBen de sen istedin madem tamam dedim sessizliğe büründüm.
Ancak vicdanlı bir insanim da anneme yaparken ona yapmamak huzursuz ediyor. Halbuki kendi evladı yapsin bana ne degil mi? Yine kıyamadım. Anneler gununde ona da hediyemi kargo yaptim. Ama hiç aramadım. Benden gönderilmiş bir hediye paketi var ortada sadece. Aslında niyetimde beni arayıp teşekkür ederse duygularımı, kirginligimi ifade edip uzatmamak vardi. Arasaydı küslügü bitirelim demekti. Ama beni aramadı esimi aradi teşekkür ederim hediyeniz için dedi.
Peki dedim o halde bu seninle konuşmak benim icin önemsiz mesajıdır, aynen devam.
Tabi artık torun var onu görmeye diye evime geldiler. Güzelce hazırlığımi yaptim. Pek muhattap olmadım. Cocuk pesinde, iş basinda ayri odada takıldım çoğu zaman. Sorulana kisa mesafeli cevaplarla 3 gün geçirdik.
Sonra normal düzene dönüş.
Esimle iletişim halindeler. Benim icin yoklar sanki..
Esim anlatsa biliyorum. Anlatmasa nasıllar sormam bile.
Bayram falan aramam. Evime gelseler hosgeldiniz derim, ikram hazırlık yaparım. Annemden böyle gördüm misafirdir Eşimin ailesidir. Ancak içim buz gibi. Ötesine gidemiyorum artik.
Benim ailemin hoşuna gitmiyor bu durum.
Ne kadar çirkin diyorlar. Selam söylüyorlar onlar arada ortaya. Sen onu bile yapmıyorsun falan.
Yapamam maalesef.
Bu bayram da aynısı oldu..
Şimdi aslında gecen sene karar almıştım bir daha anneler günü hediyesi almayacağım ona diye.
Ama yine bir acaba yasamaya başladım salak gibi..
Sizce kv me sadece hediye gönderip belki ararsa diye son bir adım atma şansı tanımalı miyim?
Yoksa değmez mi?
Yani bir taraf bariz kusurlu hareket ederken diğer taraf anlayışlıysa neden eş o aileye durduk yere Misilleme yapsın ki?sanırım iki taraflı düşünmekten kaynaklı nasıl olacağına karar veremedim. mesela ben onun ailesiyle görüşmüyorum ama eşimin ailemle iyi olmasını istiyorum. bu nasıl olur ki ya da olur mu
neden hediye almak yerine gidip yüz yüze konuşmayı denemediniz ya da hediyeyi yüz yüze verip iletişim kurmayı. olursa olur olmazsa o zaman kendi bilirbu kadar ince düşünüyorsanız bu seçenek göz ardı edilmemeli bence
işte o kadar korkunç şeyler yaşanan bir aile ile devam etmek bana zor geliyor. sonuçta eş de o aileden. mesela burda okuyoruz bana şunu yaptılar bunu yaptılar hatta istemede başlayanlar var ve o ailelerle yola çıkılıyor. bu bana çok imkanı olan devam edilebilecek bir şeymiş gibi gelmiyor mesela.
evet sanırım ben de hem kendi ailemle eşimin ilişkisini düşündüğümden hem de ilerde kendi evladımla bu tarz şeyleri yaşarsam nasıl hissederim diye düşündüğümden kafa karışıklığı yaşıyorum
Tam tersini düşünün. Aileniz eşinize kötü davranıyor ve eşiniz ailenizle görüşmek istemiyor. Onun ailesinden herhangi bir kötü davranış görmediğiniz halde misilleme mi yaparsınız yoksa aynı şeylerin tekrar yaşanmaması için eşinizle ailenizi uzak tutup onun ailesiyle görüşmeye devam mı edersiniz?sanırım iki taraflı düşünmekten kaynaklı nasıl olacağına karar veremedim. mesela ben onun ailesiyle görüşmüyorum ama eşimin ailemle iyi olmasını istiyorum. bu nasıl olur ki ya da olur mu
Eş de o aileden diye onlar gibi olmak zorunda değil ki ama. Benim abimle babamın alakası yok mesela. Babam şeker gibi mülayim bir adamdı abim tazmanya canavarı gibi minik bir sinir küpü. Ya da eşimin ablalarının her şeye ve herkese küsme huyu var mesela, eşimin maksimum küs kalma süresi 3 dakika. Aynı ailede de yetişsek beş parmağın beşi bir değil.işte o kadar korkunç şeyler yaşanan bir aile ile devam etmek bana zor geliyor. sonuçta eş de o aileden. mesela burda okuyoruz bana şunu yaptılar bunu yaptılar hatta istemede başlayanlar var ve o ailelerle yola çıkılıyor. bu bana çok imkanı olan devam edilebilecek bir şeymiş gibi gelmiyor mesela.
Bu kiyaslanacak bir sey degil aslinda.sanırım iki taraflı düşünmekten kaynaklı nasıl olacağına karar veremedim. mesela ben onun ailesiyle görüşmüyorum ama eşimin ailemle iyi olmasını istiyorum. bu nasıl olur ki ya da olur mu
neden hediye almak yerine gidip yüz yüze konuşmayı denemediniz ya da hediyeyi yüz yüze verip iletişim kurmayı. olursa olur olmazsa o zaman kendi bilirbu kadar ince düşünüyorsanız bu seçenek göz ardı edilmemeli bence
işte o kadar korkunç şeyler yaşanan bir aile ile devam etmek bana zor geliyor. sonuçta eş de o aileden. mesela burda okuyoruz bana şunu yaptılar bunu yaptılar hatta istemede başlayanlar var ve o ailelerle yola çıkılıyor. bu bana çok imkanı olan devam edilebilecek bir şeymiş gibi gelmiyor mesela.
evet sanırım ben de hem kendi ailemle eşimin ilişkisini düşündüğümden hem de ilerde kendi evladımla bu tarz şeyleri yaşarsam nasıl hissederim diye düşündüğümden kafa karışıklığı yaşıyorum
Ek olarak herkes tam olarak ailesine benzemiyor bu da çok yanlış bir genelleme.sanırım iki taraflı düşünmekten kaynaklı nasıl olacağına karar veremedim. mesela ben onun ailesiyle görüşmüyorum ama eşimin ailemle iyi olmasını istiyorum. bu nasıl olur ki ya da olur mu
neden hediye almak yerine gidip yüz yüze konuşmayı denemediniz ya da hediyeyi yüz yüze verip iletişim kurmayı. olursa olur olmazsa o zaman kendi bilirbu kadar ince düşünüyorsanız bu seçenek göz ardı edilmemeli bence
işte o kadar korkunç şeyler yaşanan bir aile ile devam etmek bana zor geliyor. sonuçta eş de o aileden. mesela burda okuyoruz bana şunu yaptılar bunu yaptılar hatta istemede başlayanlar var ve o ailelerle yola çıkılıyor. bu bana çok imkanı olan devam edilebilecek bir şeymiş gibi gelmiyor mesela.
evet sanırım ben de hem kendi ailemle eşimin ilişkisini düşündüğümden hem de ilerde kendi evladımla bu tarz şeyleri yaşarsam nasıl hissederim diye düşündüğümden kafa karışıklığı yaşıyorum
Ama konumu iyi okuduğunuzu sanmıyorum.sanırım iki taraflı düşünmekten kaynaklı nasıl olacağına karar veremedim. mesela ben onun ailesiyle görüşmüyorum ama eşimin ailemle iyi olmasını istiyorum. bu nasıl olur ki ya da olur mu
neden hediye almak yerine gidip yüz yüze konuşmayı denemediniz ya da hediyeyi yüz yüze verip iletişim kurmayı. olursa olur olmazsa o zaman kendi bilirbu kadar ince düşünüyorsanız bu seçenek göz ardı edilmemeli bence
işte o kadar korkunç şeyler yaşanan bir aile ile devam etmek bana zor geliyor. sonuçta eş de o aileden. mesela burda okuyoruz bana şunu yaptılar bunu yaptılar hatta istemede başlayanlar var ve o ailelerle yola çıkılıyor. bu bana çok imkanı olan devam edilebilecek bir şeymiş gibi gelmiyor mesela.
evet sanırım ben de hem kendi ailemle eşimin ilişkisini düşündüğümden hem de ilerde kendi evladımla bu tarz şeyleri yaşarsam nasıl hissederim diye düşündüğümden kafa karışıklığı yaşıyorum
Eskiden yüklerdi ama sevinir özel olarak arayip teşekkür ederdi. :)Anneler gününe düşündüğünüz kadar anlam yükleniyordur bellide.
doğru. benim eşim de yaşayış bakımından ailesiyle taban tabana zıt. o açıdan düşününce devam eden insanları anlamak daha kolay oluyorEk olarak herkes tam olarak ailesine benzemiyor bu da çok yanlış bir genelleme.
Mesela annem anlamlar abim aşırı titiz, temiz ve düzen için canını verecek bir dakika boş duramayan insanlar. Bense tembelliğin el kitabıyım, keyifçiyim. Düzen ve titizlik ruhumda yok.
Keza eşimin ailesi mutaassıp yaşamı seven, dışarıya çıkmayı sevmeyen, eş dost aramayan içine kapalı bir aile. Eşimse sosyalleşmekten zevk alan, dışarı çıkmayı gezmeyi seven, dini hiç bir ritüeller işi olmayan biri. Hatta kendisi bizimkilerden gelince oh diyorum kendilerine eziyet ediyorlar der mesela.
yok. okudum konuyu. ama ısrarla sanki yine de gönlü kalmasın mutlu olsun çabanıza karşılık söyledim madem aklınız ve kalbinizin tam olarak rahat etmesini istiyorsanız yüz yüze görüşmek daha mantıklı diyeAma konumu iyi okuduğunuzu sanmıyorum.
Kandilde aradım iki kez açmadı geri dönmedi.
Amacım konuşmaktı. İletişime kapattı kendini dedim. Ha yanına gidin diyeceksiniz şehir disindalar. Ama yakında olsalar telefonumu açma zahmetine girmeyen insanlari kovalamazdim.
Çok insancıl yönüm kıyamadı hadi anneler günü hediyesini es geçmeyeyim anadır o da eşek değildir hatasını anlar dedim. Onda da teşekkürü bana etmedi.
Emin olun herkes insan gibi insan olsalar da tatli tatli geçirelim yuz yuze geldiğimizde diken üstünde saat saymayalim huzurla duralım ister. Kimse eşinin ailesi ile böyle olayım diye evlenmez.
Ama olmayınca olmuyor.
Ele karisacagina yele karış demisler.
Fena insana denk gelmeyen anlamaz.
doğru. benim eşim de yaşayış bakımından ailesiyle taban tabana zıt. o açıdan düşününce devam eden insanları anlamak daha kolay oluyor
yok. okudum konuyu. ama ısrarla sanki yine de gönlü kalmasın mutlu olsun çabanıza karşılık söyledim madem aklınız ve kalbinizin tam olarak rahat etmesini istiyorsanız yüz yüze görüşmek daha mantıklı diye
Öyle deme ona da yazikTek gelinim ben
Bir gariban daha bulup başını yakamadılar hala
kafanız netmiş aslında. bu durumda sıkıntı yok benceYoo gönlü açıkçası çok umrumda değil artik.
Benim gönlümü kim umursadı ki?
Ben sadece yanlış anlaşılmaları icte tutup büyütmek yerine konuşmayı tercih ederdim.
Kırılmak hangi kırılmak ben kırgınım asıl bir de utanmadan oğluna şikayet ediyorsun bile diyemedim mesela.
Halbuki haketti.
Neticede bakin torun yüzünden evime gelip gidiyorlar. Gelmeyin diyemem oğlunun da evi. Sevmeyin diyemem onların da torunu.
Eskiden sadece kocasıyla konusmazdim artik tutulur dal yok.
Ben halimden memnunum ölü taklidi yapıyorum onlar da öyle yapsın problem yok. Ama etrafımdaki iyilik perileri tuhaf buluyor.
Eşin de içten içe takıyordur durumu kim böyle olsun ister diyorlar.
Illaki kim ister ama tek taraflı iyilik olmuyor yaşamayan anlamiyor.