Hayirli bayramlar herkese.
Baştan uyarayım uzun olabilir ben kısa yazamam zira:/
Eşimin ailesiyle başından beri güzel bir ilişki kuramadım. Her bir ayri fert bencil, görgüsüz, yüzsüz... Eşim de o evde büyümüş olduğu icin kusursuz değil elbette o ayrı bir konu girmeyeyim :)
Ilk yillar eşim beni eğmeye çok çalıştı onlar büyük, herkes iyi olsun, saygı bla blasıyla. Baktı yürümüyor her şekil kavga kıyamet, samimiyetsiz iyilik olmuyor vazgeçti. Aslında hayat o kadar yorucuyken onun, bunun için birbirimizi daha da yormaktan vazgeçtik karşılıklı olarak kabullendik bir şeyleri sanırım.
Ben çok kinci bir insanim.
Haksızlığın direk bana yapılmasına gerek yok. Yabancı birine yapılan için de tartışma çıkarabilirim. Susamam. Haliyle kötü olurum. Başkaları için kötü özellik bu. Ben kendimden memnunum sıkıntı yok.
Kp ile 4 senedir tamamen konuşmuyorum.
Anneme yaptığı saygısızlık bardağı taşıran damla oldu. Sildim. Bebegim olduktan sonra mecburen ayni ortamda bulunduk. O laf attı bir sey olmamış gibi soguk soguk cevap verdim ama küstüğüm devam ediyor.
Kv ile 2 sene olacak yaklaşık konuşmuyorum.
Bu küslügü ise yoktan kendi yaratti.
Erken doğum, gebelik zehirlenmesi yasadim. Kucagimda prematüre bebegimleyken kızını evlendirme derdine düştü. Benden o halimle fazla ilgi bekledi. Kendisi asla ince düşünceli biri değildir. Beni hiç nazladiklarini bilmem. Ama ben yapmadim diye eşime şikayet etti. O sıra kandildi. Aradım iki kez telefonlarımı açmadı ve dönmedi. Aslinda kandili kutlayıp ben ne haldeyim sen naz derdine düşmüşsün ayıp diyecektim
Ben de sen istedin madem tamam dedim sessizliğe büründüm.
Ancak vicdanlı bir insanim da anneme yaparken ona yapmamak huzursuz ediyor. Halbuki kendi evladı yapsin bana ne degil mi? Yine kıyamadım. Anneler gununde ona da hediyemi kargo yaptim. Ama hiç aramadım. Benden gönderilmiş bir hediye paketi var ortada sadece. Aslında niyetimde beni arayıp teşekkür ederse duygularımı, kirginligimi ifade edip uzatmamak vardi. Arasaydı küslügü bitirelim demekti. Ama beni aramadı esimi aradi teşekkür ederim hediyeniz için dedi.
Peki dedim o halde bu seninle konuşmak benim icin önemsiz mesajıdır, aynen devam.
Tabi artık torun var onu görmeye diye evime geldiler. Güzelce hazırlığımi yaptim. Pek muhattap olmadım. Cocuk pesinde, iş basinda ayri odada takıldım çoğu zaman. Sorulana kisa mesafeli cevaplarla 3 gün geçirdik.
Sonra normal düzene dönüş.
Esimle iletişim halindeler. Benim icin yoklar sanki..
Esim anlatsa biliyorum. Anlatmasa nasıllar sormam bile.
Bayram falan aramam. Evime gelseler hosgeldiniz derim, ikram hazırlık yaparım. Annemden böyle gördüm misafirdir Eşimin ailesidir. Ancak içim buz gibi. Ötesine gidemiyorum artik.
Benim ailemin hoşuna gitmiyor bu durum.
Ne kadar çirkin diyorlar. Selam söylüyorlar onlar arada ortaya. Sen onu bile yapmıyorsun falan.
Yapamam maalesef.
Bu bayram da aynısı oldu..
Şimdi aslında gecen sene karar almıştım bir daha anneler günü hediyesi almayacağım ona diye.
Ama yine bir acaba yasamaya başladım salak gibi..
Sizce kv me sadece hediye gönderip belki ararsa diye son bir adım atma şansı tanımalı miyim?
Yoksa değmez mi?