• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce çok mu abartıyorum?

Skyword

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Mart 2018
407
510
103
Herkese iyi geceler. Uzun süredir kafamı kurcalayan bir konu hakkında görüşlerinizi merak ediyorum zira yoruldum artık düşünmekten. Ben üniversite mezunu,22 yaşında şu an yüksek lisansa hazırlanan biriyim. Bu zamana kadar eğitim hayatımda çok çalışkan bir insan olmasam da hep iyi olmak için çalıştım,çabaladım. Hala da bununla uğraşıyorum. Sevdiğim alanda çalışmak beni mutlu ediyor ama çevreme baktığım zaman arkadaşlarım bu kadar çaba sarfetmeden de mutlu olmayı başarabiliyorlar. Evlenip çocuk yapan arkadaşlarımın mutluluğunu kıskanıyorum sanki. Halbuki mutlu olmaları en doğal hakları. ben hep evliliği,ya da buna giden bir ilişkiyi genelde reddettim. Bana uygun değildi çünkü hiçbiri. Bazen soruyorum acaba hayat bu kadar ciddiye alınmaması gereken bir şey mi? Yani kariyer yapacağım diye bazı şeyleri kaçırıyor muyum?
Bazen de en kısa yoldan evlenip mutlu bir hayat yaşamak istiyorum çünki kariyer yapmak istediğim yolun uzun ve meşakkatli olduğunun farkındayım.
Lütfen bu konu hakkında bana bir fikir verin. Şimdiden hepinize teşekkürler.
 
Daha yaşın küçük
Elbette kariyer yap
İstediğin biri çıkınca da evlenirsin
 
Yaşın daha çok genç. Bence boşuna kafaya takıyorsun.
İnsanın aklı yaşamadıklarında kalır ya senin ki o misal.. Evlenip çocuk yapsaydın bu seferde akademik kariyer mi yapsaydım vb şeyler düşüncektin :) Bu yaşta çok sevdiğin biri olsa bile mümkün olduğunca ayaklarının daha salam yere basacagı 25 26lı yaşları bekleneni tavsiye ederim.. Hayatta başarılar :)
 
Yasını dogru mu okudum diye geri dondum ıkı kez
'kariyer pesinde kosarken hayatı ıskalama' ' kafası için yaşın küçük bence.
Eğitimin devam ediyor daha. Eğitimini tamamlayıp kendi paranı kazanmaya başlayıp hayatı bu şekilde deneyimleyeceksın daha.
Yasıtın olup coluk cocuga karisan arkadasın varsa biraz erkencıler onlar
 
Sizden bir yaş büyüğüm.
Geçen seneden beri çoğu arkadaşım evlendi.
Ben diyorum ki bu ne acele böyle!
Hiç de kıskanmadım hiçbirini.
Hayatın anlamı evlenmek, çoluk çocuğa karışmak değil çünkü.
 
Daha yaşın küçük
Elbette kariyer yap
İstediğin biri çıkınca da evlenirsin
Evet genelde ben de böyle düşünüyorum ama kariyerin beni yalnızlaştıracağı korkusu oluyor hatta artık bu korkudan istenilen bir duruma evrilmeye başladı.
 
Evet genelde ben de böyle düşünüyorum ama kariyerin beni yalnızlaştıracağı korkusu oluyor hatta artık bu korkudan istenilen bir duruma evrilmeye başladı.

Fazla çalışmaya odaklandığın için olabilir
Benim yaşıtlarım da 2,3 çocuklu
Napalim yani
 
Sizden bir yaş büyüğüm.
Geçen seneden beri çoğu arkadaşım evlendi.
Ben diyorum ki bu ne acele böyle!
Hiç de kıskanmadım hiçbirini.
Hayatın anlamı evlenmek, çoluk çocuğa karışmak değil çünkü.
Evet acele olduğunu düşünüyorum ben de. Ama mutluluğu evlenme yoluyla çabucak elde etmelerine imreniyorum doğrusu.
 
Bence ikisini de yapın. Illa birini yapınca diğerini yapamayacaksınız diye bir kural yok ki. Daha yaşınız evlilik için küçük zaten bence. Kariyerinize devam edin tabi ki ama bu arada karsınıza çıkan kısmetlerinizi de tanıyın geri cevirmeyin. Içinizin ısındığı kafalarınızın uyustugu biri oldugunda da evliligi düşünürsünüz. Ama evlilik için kariyerinizden vazgecerseniz sonra uzulursunuz bence.
 
Bir zamanlar bende böyleydim. Aynı senin gibi düşünüyordum. Zaten yaşlarımız çok yakın. Sonra okul bitti şansa karşıma düzgün biri çıktı. Ama aşk işleri hiç öyle göründüğü gibi değilmiş onu anladım. Kavga gürültü kıskançlık ne ararsan. Evet mutlu oluyorsun iyi hissediyorsun aşk sonuçta çok güzel bir duygu. Ama ben hayatımda biri yokken gezip tozup aklım bir karış havadayken ne kadar az problemle uğraştığımı fark ettim. Ne kadar gereksiz bir konuyu kafama takıp büyütmüşüm onu anladım. Şimdi ayrı olduğumuz için birde ayrılık acısıyla boğuşuyorum. Komple dert yani. Senin bu durumda olman muhtemelen kendi dediğin gibi çevre. Tamamen toplum baskısı. Herkesin sevgilisi kocası var benim neden yok? Zorunda hissetme kendini hayatını yaşa. Böyle ufak şeylere takılma.
Bu olmasın demek değil tabi, olsun. Ama akışına zamana, kadere, kısmete bırakmak en güzeli. Her şey olması gereken zamanda zaten olacak. Anı yaşayıp, anda kalıp, geçmişe geleceğe takılmadan hayatın tadını çıkarmak gerek. Kariyere gelince yap onu da ama merkeze koyma. Kendini çok yorma. Hayatını hem yaşa hem kariyer yap. Geçen zaman geri gelmiyor. Hayat her şeye rağmen çok güzel :)
Sevgiler :)
 
Evet, kariyer bazen mutlu etmez.
Onun yerine evlenip çocuk sahibi olmak daha mutlu edebilir
Ama kişisine göre.
O yüzden "kessinliklee kariyerr!!11" diyemicem
 
Evet acele olduğunu düşünüyorum ben de. Ama mutluluğu evlenme yoluyla çabucak elde etmelerine imreniyorum doğrusu.
Mutlu olduklarını nerden biliyorsunuz yahu?
Evlerinin içinde misiniz, ilişkilerini kendi gözlerinizle gözlemliyor musunuz?
İnternette herkes mutlu bakmayın oraya konulan fotoğraflara.
Mutlu olmanın tek kıstası evlenmek değildir.
Siz zaten evlenmekten çok sizi seven bir erkek istiyorsunuz onu anladım ben.
Hak eden biri çıkar umarım karşınıza :)
Ama genç yaşta evlenip, çocuk yapıp çalışmayan ve eşinin elina bakan kadın mutlu değildir, şimdilik mutludur uzun vadede mutlu olmayacaktır.
 
Bence ikisini de yapın. Illa birini yapınca diğerini yapamayacaksınız diye bir kural yok ki. Daha yaşınız evlilik için küçük zaten bence. Kariyerinize devam edin tabi ki ama bu arada karsınıza çıkan kısmetlerinizi de tanıyın geri cevirmeyin. Içinizin ısındığı kafalarınızın uyustugu biri oldugunda da evliligi düşünürsünüz. Ama evlilik için kariyerinizden vazgecerseniz sonra uzulursunuz bence.
Kariyerden vazgeçmek bir düşüncem kesinlikle yok. Umarım zamanı geldiğinde doğru insanı bulurum.
 
20 yaşındayım aramızda sadece 2 yal var böyle düşünmeyin şimdiye kadar hiç kimseyle bir ilişkim olmadı evet bu biraz yalnız hissetmeme ve acaba hiç kimseyle ablaşamayacak mıyım gibi düşüncelere sevk ediyor ama önümüzde daha çok zaman var. Evlilik için ideal yaş yok ama önce kendiniz bulmalıyız, istediğimiz yoldan gitmeliyiz ki kafamıza göre birileriyle o yolda tanışalım, ya da tanışmayalım ne fark eder hayat sadece evlenip çocuk yapıp, başka bir insanın hareketlerine ve duygularına uymaya çalışmak değil, belkş de nasipte yok ne demişler nasibinde varsa gelir bagdattan şamdan, nasibinde yoksa ne gelir elden?
 
Mutlu olduklarını nerden biliyorsunuz yahu?
Evlerinin içinde misiniz, ilişkilerini kendi gözlerinizle gözlemliyor musunuz?
İnternette herkes mutlu bakmayın oraya konulan fotoğraflara.
Mutlu olmanın tek kıstası evlenmek değildir.
Siz zaten evlenmekten çok sizi seven bir erkek istiyorsunuz onu anladım ben.
Hak eden biri çıkar umarım karşınıza :)
Ama genç yaşta evlenip, çocuk yapıp çalışmayan ve eşinin elina bakan kadın mutlu değildir, şimdilik mutludur uzun vadede mutlu olmayacaktır.
Doğru anladınız Hoppa
umarım :)
 
Kariyerini yap evlilik çocuk olur zate. Daha yaşın o kadar genç ki. Sonra ah vah dersin ;) 21 yaşında ünv dondurup evlendim sözde evlilik engel olmaz yine devam ederim dedim sonuç 2.bebeğim yolda ve ünv bitmesine sadece 2 yılım vardı. Artik bu gidişle çocuklarımla birlikte okurum o yaştan sonra da kariyer yaparım tabi eşim müsade ederse. Yanı demem o ki face de instg.da gördüğün gibi değil aslında onların hayatları da. Inan onlar da sana özeniyor içten içe ;) kendimden biliyorum bekar ve çalışan hayatı çok başka yaşayan bir sürü arkadaşım var. Kocamı çok sevmeme rağmen çok erken evledim diyorum. Uzun oldu biraz ama sana yardımcı olmak için ;)
 
hem Kariyer yapıp, hem düzgün biriyle evlenebilirsiniz. İkisi birbirine engel şeyler değil. Biz eşimle birbirimizi inanılmaz destekliyoruz mesela. Hatta acaba birbirimizi bu kadar desteklemesek şu an olduğumuz yerlerde olur muyduk diye konuştuk. İyi seçilmiş bir eş hiç bir şeye engel değildir, bunu asla unutmayın.
 
Bir zamanlar bende böyleydim. Aynı senin gibi düşünüyordum. Zaten yaşlarımız çok yakın. Sonra okul bitti şansa karşıma düzgün biri çıktı. Ama aşk işleri hiç öyle göründüğü gibi değilmiş onu anladım. Kavga gürültü kıskançlık ne ararsan. Evet mutlu oluyorsun iyi hissediyorsun aşk sonuçta çok güzel bir duygu. Ama ben hayatımda biri yokken gezip tozup aklım bir karış havadayken ne kadar az problemle uğraştığımı fark ettim. Ne kadar gereksiz bir konuyu kafama takıp büyütmüşüm onu anladım. Şimdi ayrı olduğumuz için birde ayrılık acısıyla boğuşuyorum. Komple dert yani. Senin bu durumda olman muhtemelen kendi dediğin gibi çevre. Tamamen toplum baskısı. Herkesin sevgilisi kocası var benim neden yok? Zorunda hissetme kendini hayatını yaşa. Böyle ufak şeylere takılma.
Bu olmasın demek değil tabi, olsun. Ama akışına zamana, kadere, kısmete bırakmak en güzeli. Her şey olması gereken zamanda zaten olacak. Anı yaşayıp, anda kalıp, geçmişe geleceğe takılmadan hayatın tadını çıkarmak gerek. Kariyere gelince yap onu da ama merkeze koyma. Kendini çok yorma. Hayatını hem yaşa hem kariyer yap. Geçen zaman geri gelmiyor. Hayat her şeye rağmen çok güzel :)
Sevgiler :)
Tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Dikkate alacağım. Aslında normalde baktığınızda birine ihtiyaç duymadan mutlu olan hatta bayağı deli olan bir insanım ama maalesef bu bazen bana acaba kendimi mi kandırıyorum hissi vermiyor değil. Umarım tüm bu fikirlerim bir kuruntudan ibarettir :)
 
Back