Gözlerim dolu dolu okudum bu satırları arkadaşım. Tüm dualarını Allahım kabul etsin inşallah amin... Allah mekanlarını cennet etsin babalarımızın...
Hem acılarımız aynı, hem anladığım kadarıyla çok benziyor hayatlarımız. Benim ailem de bana bu durumda seninkiler gibi konuşurdu, esin icin kabul etseydin derlerdi tüm iyi niyetleriyle.
Bir kez olsun dinleme onları, ruhuna iyi geleni yap..
Bir de inan bu özlem bitmiyor, aksine her geçen gün artarak büyüyor yüreğinde ama acın hafifleyecek. Şu anki gibi kalmayacak. Şaşıracak, kızacaksın kendine bazen, bozulacaksın gülebildiğine; sonra "Babam böyle olmasından mutluluk duyardı" diye diye belki kendini kandırıp, karışacaksın hayata. Yoksa inan tahmin edersin bu acıyla delirirdik.
Hep eksik, yarım oluyor ama karışacaksın.
Sana tavsiyem çocuklarına sarıl, onlar en büyük teselli..
Tüm dualarım seninle arkadaşım